ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, καὶ πάλιν μετὰ χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἀπευθύνομεν πρὸς ὑμᾶς τὸν χαρμόσυνον καὶ πλήρη ἐλπίδων χαιρετισμὸν ´Χριστός Ἀνέστη´!
Αἱ συγκυρίαι καὶ τὰ γεγονότα τῆς συγχρόνου ἐποχῆς φαίνονται μὴ δικαιολογοῦντα τὸ χαρμόσυνον τοῦ χαιρετισμοῦ μας. Αἱ συντελεσθεῖσαι ἤδη φυσικαὶ καταστροφαὶ ἐκ τῶν σεισμικῶν δονήσεων καὶ τῶν θαλασσίων ὑπερκυμάτων καὶ αἱ ἐπαπειλούμεναι τοιαῦται ἐκ τῆς πιθανολογουμένης ἐκρήξεως τῶν πυρηνικῶν ἐργοστασίων, ἀλλὰ καὶ αἱ ἀνθρωποθυσίαι ἐκ τῶν πολεμικῶν συρράξεων καὶ τῶν τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν, ἐμφανίζουν τὸν κόσμον μας δεινῶς πληγωμένον καὶ σφαδάζοντα ὑπὸ τὴν πίεσιν φυσικῶν καὶ πνευματικῶν κακῶν δυνάμεων.
Ἐν τούτοις, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονὸς ἀληθινὸν καὶ παρέχει εἰς τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς τὴν βεβαιότητα καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τὴν δυνατότητα τῆς ὑπερβάσεως τῶν δυσμενῶν ἐπακολούθων τῶν φυσικῶν καταστροφῶν καὶ τῶν ψυχικῶν ἐκτροπῶν.
Ἡ φύσις ἐπαναστατεῖ ὅταν ἡ ὑπερφίαλος ἀνθρωπίνη διάνοια ἀποπειρᾶται νὰ τιθασεύσῃ τὰς ἀπειρομεγέθεις δυνάμεις τὰς ὁποίας ἔχει ἐμπερικλείσει ὁ Δημιουργὸς εἰς τὰ φαινομενικῶς ἀσήμαντα εἰς ὄγκον καὶ ἀδρανῆ στοιχεῖα της. Θεωροῦντες πνευματικῶς τὰ δυσμενῆ φυσικὰ φαινόμενα, τὰ ὁποῖα πλήττουν τὸν πλανήτην μας ἐπανειλημμένως καὶ διαδοχικῶς κατὰ τοὺς ἐσχάτους τούτους καιρούς, πλησιάζομεν εἰς τὴν ἀποδοχὴν τῆς ἀπόψεως ὅτι ταῦτα δὲν εἶναι ἀνεξάρτητα τῆς πνευματικῆς ἐκτροπῆς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τὰ σημεῖα τῆς ἐκτροπῆς, ὅπως ἡ πλεονεξία, ἡ ἀπληστία, ἡ ἀκόρεστος ἐπιθυμία τοῦ πλούτου ἐν συνδυασμῷ πρὸς τὴν ἀδιαφορίαν διὰ τὴν πτωχείαν τῶν πολλῶν τὴν ὁποίαν συνεπιφέρει ὁ ὑπέρμετρος πλουτισμὸς τῶν ὀλίγων, δὲν φαίνονται διὰ τοὺς φυσικοὺς ἐπιστήμονας νὰ ἔχουν σχέσιν πρὸς τὰ φυσικὰ γεγονότα. Ἐν τούτοις, διὰ τὸν πνευματικῶς ἐρευνῶντα τὸ θέμα, ἡ ἁμαρτία διαταράσσει ὄχι μόνον τὴν ἁρμονίαν τῶν πνευματικῶν σχέσεων ἀλλὰ καὶ τῶν φυσικῶν. Ὑπάρχει μυστικὴ σχέσις μεταξὺ τοῦ ἠθικοῦ κακοῦ καὶ τοῦ φυσικοῦ κακοῦ καὶ ἐάν θέλωμεν νὰ ἀπαλλαγῶμεν ἀπὸ τὸ δεύτερον, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἀρνηθῶμεν τὸ πρῶτον.
Ὁ Ἀναστὰς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ νέος ἄνθρωπος καὶ Θεός, ἀποτελεῖ τὸ πρότυπον τῆς εὐεργετικῆς ἐπιρροῆς τοῦ ἁγίου εἰς τὸν φυσικὸν κόσμον. Ἐθεράπευε τὰς φυσικὰς καὶ πνευματικὰς νόσους καὶ διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ταυτοχρόνως ἐγαλήνευσε καὶ τὴν τεταραγμένην θάλασσαν καὶ ἐπολλαπλασίασε τοὺς πέντε ἄρτους εἰς χορτασμὸν πεντάκις χιλίων ἀνδρῶν, συνδυάζων οὕτω τὴν ἀποκατάστασιν τῆς πνευματικῆς καὶ τῆς φυσικῆς ἁρμονίας. Ἐὰν θέλωμεν εἰς τὰς παρούσας δυσμενεῖς φυσικῶς καὶ πολιτικῶς καταστάσεις νὰ ἐπιδράσωμεν εὐμενῶς, δὲν ἔχομεν ἄλλην ὁδὸν ἀπὸ τὴν πίστιν εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸν καὶ ἀπὸ τὴν τήρησιν τῶν σωτηριωδῶν διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐντολῶν Του.
Ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶ συνανέστησε τὸ τέλειον ἦθος τοῦ ἀμαυρώσαντος αὐτὸ ἀνθρώπου, γενόμενος πρωτότοκος καὶ πρωτοπόρος εἰς τὴν ἀναγέννησιν τοῦ κόσμου, τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς φύσεως. Τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως δὲν εἶναι κενὸν οὐσιαστικῆς ἐπιρροῆς εἰς τὴν ποιότητα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς καὶ τῆς εὐρύθμου λειτουργίας τῆς φύσεως. Ὅσον πληρέστερον καὶ βαθύτερον θὰ βιώσωμεν τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ βάθη τῶν καρδιῶν μας, τόσον εὐεργετικωτέρα θὰ εἶναι ἡ ἐπιρροὴ τῆς ὑπάρξεώς μας εἰς τὴν ὅλην ἀνθρωπότητα καὶ εἰς τὸν φυσικὸν κόσμον. Αἱ φυσικαὶ ἐπιστῆμαι ἴσως δὲν ἔχουν ἀκόμη ἐπισημάνει τὴν σχέσιν αὐτὴν μεταξὺ ἀναγεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀνακαινίσεως τῆς φύσεως, ἀλλὰ ἡ πεῖρα τῶν ἁγίων, ἡ ὁποία εἴθε νὰ εἶναι καὶ ἰδική μας πεῖρα, διαβεβαιοῖ ὅτι εἶναι ἐμπειρικῶς διαπιστωμένον ὅτι ὄντως ὁ ἀναγεννημένος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος ἀποκαθιστᾷ τὴν διατεταραγμένην ἐκ τῆς ἁμαρτίας ἁρμονίαν τῶν φυσικῶν φαινομένων. Ὁ ἅγιος ἐν Χριστῷ μετακινεῖ ὄρη ἐπ’ ἀγαθῷ καὶ ὁ κακὸς καὶ ἀντίθεος ἄνθρωπος μετακινεῖ ἐδάφη καὶ ὑψώνει κύματα ὑπερμεγέθη ἐπὶ κακῷ.
Εἴθε νὰ προσεγγίσωμεν πρὸς τὴν ἁγιότητα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἵνα διὰ τῆς χάριτος Αὐτοῦ γαληνεύσωμεν τὰ φυσικὰ καὶ ἠθικὰ κύματα τὰ ὁποῖα πλήττουν τὸν σύγχρονον κόσμον μας.
Ἡ χάρις τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά. Γένοιτο.
Ἅγιον Πάσχα 2011
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ὑμῶν
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΗΤΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ
Να μη μείνουμε στην κατήφεια των τελευταίων ημερών της πολυποίκιλης κρίσεως, των απειλών του θανάτου, αλλά να προχωρήσουμε εις την αναστημένη ζωή μας τη λαμπριάτικη, την αιώνια, την ατελείωτη ζωή, επισημαίνει στο πασχαλινό μήνυμά του ο σεβασμιώτατος αρχιεπίσκοπος
Κρήτης Ειρηναίος.
Ο κ. Ειρηναίος μιλά επίσης «για τα λάθη μας, την απληστία, τη δίψα μας για αναγνώριση και δόξα, τη μεγαλομανία για θαυμαστά και μεγάλα, εντυπωσιακά δήθεν κατορθώματα, για τον υπερκαταναλωτισμό και την ιδέα μας να γίνουμε θεοί, να ξεπεράσομε το Θεό».
Ολόκληρο το μήνυμα του αρχιεπισκόπου έχει ως εξής:
Αγαπητοί μου αδελφοί,
«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν,
Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν
Και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον»
(Πασχαλινός ύμνος)
Ο αναστάσιμος αυτός ύμνος, προσδιορίζει με ακρίβεια και συντομία, τι είναι η μεγάλη Εορτή της Λαμπρής και της Αναστάσεως, την οποία γιορτάζομε σήμερα.
Η νέκρωση του θανάτου, το γκρέμισμα του άδου, η αρχή και το ξεκίνημα της αιωνίου ζωής, το σκίρτημα και η χαρά μας για τον Αίτιον, τον Χριστόν, ο οποίος αναστήθηκε και είναι το Πάσχα μας. Σήμερον ο θάνατος και ο άδης ξεπερνούνται, η αιώνια ζωή αρχίζει και εμείς σκιρτούμε για τον αναστημένο Χριστόν, ο οποίος είναι ο αίτιος όλων αυτών των θαυμαστών και των μεγάλων ευεργεσιών, για το ανθρώπινο γένος, τον κάθε άνθρωπον, τον καθένα από μας.
Αυτή είναι η Λαμπρή, το Πάσχα μας. Η εορτή των εορτών, του Γένους μας. Η εορτή μας. Σ’ αυτήν τη μεγάλη, αιώνια γιορτή μας θα κάνωμε μικρήν αναφορά και λόγον αναστάσιμο προς όλους εσάς.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
νικημένος και γκερεμισμένος από τον αναστημένο Χριστό μας, είναι ο θάνατος και ο άδης, αιώνες τώρα.
Παρά ταύτα ο προστάτης του Αδη, ο πονηρός, δεν παύει να εκτοξεύει εναντίον μας, τα τις απειλές του. Τρομοκρατεί και απειλεί όλους τους ανθρώπους, ιδιαιτέρως εις τη σημερινή εποχή μας. Χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται τα σημερινά επιστημονικά και τεχνολογικά δεδομένα. Τα αδιέξοδα και τα δύσκολα προβλήματα του σημερινού κόσμου. Επιδιώκει με αυτά να εντυπωσιάσει, να κάνει τα κατορθώματά του. Στρέφει τα σφάλματά μας, εναντίον μας. Το μολυσμένο περιβάλλον του πλανήτη μας, τον αέρα που αναπνέομε, τη γη που καλλιεργούμε, το νερό που πίνομε. Τα λάθη μας, την απληστία, τη δίψα μας για αναγνώριση και δόξα, τη μεγαλομανία μας για θαυμαστά και μεγάλα, εντυπωσιακά, δήθεν κατορθώματα. Τον υπερκαταναλωτισμό μας. Την ιδέα μας να γίνομε θεοί, να ξεπεράσωμε το Θεό. Τις κατασκευασμένες, όχι τις πραγματικές ανάγκες μας. Τη λαιμαργία μας. Την εξάντληση των φυσικών πόρων, των δώρων του Θεού, που είναι μόνον για όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Ετσι εφθάσαμε και στα πρόσφατα γνωστά πρωτόγνωρα, τραγικά γεγονότα της Φουκουσίμα της Ιαπωνίας και της απειλής των ανίατων σημερινών ασθενειών, του καρκίνου και πολλών άλλων σημερινών κακών.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
μέσα σ’ αυτήν τη χαώδη σύγχυση των καιρών μας, τις απειλές και το σκοτάδι, τη θλίψη και την κατάθλιψη, την απελπισία και την αβεβαιότητα, τη μελαγχολία και τα αδιέξοδα της εποχής μας, προβάλλει και ανατέλλει πάλιν «ο Ηλιος της δικαιοσύνης», το φως και η χαρά της Αναστάσεως, ο Χριστός. Η δύναμη, η ελπίδα, η διέξοδος και η βεβαιότητα της νέας ζωής, της αιώνιας. Η μοναδική διέξοδος, στενή και άγνωστη εις τους πολλούς, περιφρονημένη, αλλά αληθινή, βιωμένη. Χρησιμοποιημένη και αξιοποιημένη από πλήθος ανθρώπων, όλων των Εποχών, των Αγίων της ανθρωπότητας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μας οι οποίοι μαζί με το Χριστόν, το Θεάνθρωπο Λυτρωτή και Σωτήρα, ενίκησαν εις την ζωή και την εποχή των το θάνατο, μα πιο πολύ και κυρίως, εβίωσαν, έζησαν, ζουν και βιώνουν την άλλη ζωή, την αιώνια. Τη χαίρονται εκείνοι, εμείς δε όλοι, μαζί με εκείνους, με τα πρόσωπα και τις εορτές των, συνεορτάζομε, ζούμε και χαιρόμαστε. Ξεπερνούμε, όσοι θέλομεν, μαζί των, το βιολογικό και φυσικό θάνατο και έχομεν από τώρα την ελπίδα και τη χαρά της αιωνίου βιοτής, της αιώνιας ζωής («να ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος». Χωρίς τον πόνο, τη λύπη, το στεναγμόν, τις σύγχρονες λαίλαπες και μάστιγες.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
έχομεν όλοι μας σήμερα ανάγκη από την αλήθεια και μόνον από αυτήν. Χρειαζόμαστε και αναζητούμε αληθινές λύσεις εις τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζομε.
Η αληθινή αντιμετώπιση στην απειλή του θανάτου και των πολλών σημερινών βασάνων μας, είναι μόνον η Ανάσταση του αναστημένου Χριστού μας. Δεν έχομεν άλλη λύση, ούτε διέξοδο από τα αδιέξοδα, των ημερών μας.
Σας καλούμε, σας προσκαλούμεν όλους να ξεκινήσωμε και εμείς όλοι, όσοι διψούμε για ζωή αληθινή και αιώνια, να πάρωμεν αυτόν το δρόμο της Αναστάσεως της Εκκλησίας, του Γένους μας. Να σηκωθούμε, να βεβαιωθούμε, να γελάσωμεν, να ανταλλάξωμεν τη λύπη με τη χαρά, την απελπισία με την ελπίδα, τη σύγχυση με την ξαστεριά, το θάνατο με τη ζωή.
Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όλοι μας σήμερον. Αυτό είναι το Πάσχα, η Λαμπρή μας. Αυτό χρειάζεται και ο τόπος μας και όλος ο κόσμος, όλοι οι άνθρωποί του, στην πόλη και τα χωριά, τα σπίτια και τα καταστήματα, τα εργαστήρια και τις εργασίες μας. Να μη μείνωμεν στην κατήφεια των τελευταίων ειδικά ημερών της πολυποίκιλης κρίσεως, των απειλών του θανάτου, αλλά να προχωρήσωμεν εις την αναστημένη ζωή μας τη λαμπριάτικη, την αιώνια, την ατελείωτη ζωή.
Με πατρικές ευχές και πολλήν
εν Κυρίω αγάπην.
Ο Κρήτης Ειρηναίος
KYΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
«Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος».
Ὁ ὑμνογραφικὸς πλοῦτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εἶναι ἕνα σπάνιο φαινόμενον ποιητικῆς παραγωγῆς, ποὺ συνδέεται ἀναπόσπαστα μὲ τὸ περιεχόμενον τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί τὸ μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου.
Τὸ μυστικὸν αὐτῆς τῆς ἐπιβιώσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων βρίσκεται στὸ ἐπίκαιρον καὶ αἰώνιον ἀναστάσιμο μήνυμα, τό ὁποῖον ἀφορᾶ τήν ὕπαρξη καί τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον τραγουδισμένο θαῦμα τῆς πίστεώς μας. Ὁ πασχαλινὸς ὕμνος «Χριστὸς Ἀνέστη» κατέχει ἐπὶ αἰῶνες τὰ σκῆπτρα τοῦ δημοτικότερου ὕμνου ποὺ γράφτηκε στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, τοῦ ὕμνου ποὺ τὸν ψάλλουν μὲ ἐνθουσιασμὸ οἱ Χριστιανοί καί τόν χρησιμοποιοῦν ὡς χαιρετισμόν ἐχθροί καί φίλοι, κατά τό λαϊκό ποιητή. Εἶναι ὁ θρίαμβος τοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ θανάτου, εἶναι ἡ κατάργηση τοῦ ἀνθρωπίνου φόβου γιὰ τὸ θάνατο, γιατὶ μέσα ἀπὸ τὰ μνήματα μαζί μέ τόν ἀναστάντα Κύριον ἐξέρχονται καί τά σώματα πολλῶν Ἁγίων κεκοιμημένων, τά ὁποῖα ἀναγνωρίζονται ἀπό πολλούς.
Ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε «σκυλεύσας τόν Ἄδην καί πατήσας» τό θάνατο, γι’ αὐτό καί χαρά ἀνέκφραστη καί θρίαμβος πρωτοφανής ἐπικρατεῖ στὶς τάξεις τῶν στρατευομένων καὶ θριαμβευόντων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ἠχοῦν χαρμόσυνα οἱ καμπάνες τῶν ἱερῶν ναῶν, ὡς ἡ παράδοση μας ὑπαγορεύει, καὶ ὁ ἦχος τους φθάνει στοὺς μακρυνούς ὁρίζοντες τῆς οἰκουμένης, ὡς συμβολικὸν ἀντίδοτον τῆς στείρας καί χωρίς ἀποτέλεσμα πολυφωνίας τῶν καιρῶν.
Ρήματα οὐρανοπέμπτου ἀγγέλου ἀκοῦν οἱ Μυροφόρες καὶ ἀποροῦν. «Ἡγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μάρκ. ιστ´, 6). Αὐτῶν τῶν λόγων τοῦ ἀγγέλου εἶναι ποιητικὴ διατύπωση καὶ μελωδικὴ ἔκφραση ὁ ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν…». Ἡ μεγαλύτερη, ἡ ἱερότερη, ἡ λαμπρότερη καὶ ἡ ἐνδοξότερη ψαλμικὴ ἔκφραση τοῦ θριάμβου τῆς πίστεώς μας. Ἀνέστη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἐσταυρωμένος Λυτρωτὴς καὶ Διδάσκαλος. Τὰ φρικτὰ Πάθη καὶ ἡ τριήμερη Ταφή Του παραμερίσθηκαν ἐνῶ ἡ ἔνδοξη Ἀνάστασή Του καθίσταται τὸ κέντρον ὁλόκληρου τοῦ κόσμου. Τὸ βαρὺ σύννεφον ποὺ εἶχε σκεπάσει τόν ὀρίζοντα τῆς οἰκουμένης τίς ἡμέρες τῶν Παθῶν, διαλύεται, γιατί μέ τήν Ἀνάσταση θερμαίνονται οἱ καρδιές μας, ἀναζωογονεῖται ἡ πίστη μας καί δίδεται νέα ζωή σέ ὅλους.
Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ ἀπαρχὴ τῆς νέας ζωῆς. «Ζωὴν αἰώνιον ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός, καὶ αὕτη ἡ ζωὴ ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἔστιν». «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν». (Α´ Ἰωάν. ε´,11). Δὲν μᾶς χάρισε μόνον τὴν πρόσκαιρη ζωὴ τῆς γῆς ὁ Θεός. Μᾶς χάρισε τὰ μέσα, γιὰ νὰ ζήσουμε αἰώνια εὐτυχεῖς καὶ μακάριοι. Ἡ μακαρία καὶ ἀτελεύτητη ζωὴ ὑπάρχει στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Οἱ ἑνωμένοι μὲ τὸν Κύριο Χριστιανοί ἐξαγιάζονται, ζοῦν τὴν Ἀνάσταση καὶ γνωρίζουν καί βιώνουν τὸ νόημα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Μᾶς τὸ εἶπεν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός «Ἐγὼ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. ια´, 25). Συνεπῶς, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀφετηρία καὶ τὸ τέρμα, ἡ ἀρχὴ καὶ ὁ σκοπός, ἡ οὐσία καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς.
Σαλπίζουν χαρμόσυνα οἱ ἀγγελικὲς σάλπιγγες τοῦ οὐρανοῦ καὶ μεταδίδουν τὸ μήνυμα, γιὰ ν´ ἀνοίξουν οἱ πύλες τοῦ Παραδείσου. Εἶναι, μέ ἄλλα λόγια, ἡ χαρὰ τοῦ Οὐρανοῦ. Καὶ κάτω, τσακισμένος καὶ ντροπιασμένος, ὁ ᾍδης στενάζει καὶ βοᾶ. Ἔχασε τὸ προνόμιο τῆς κυριαρχίας του. «Ὁ ᾍδης ἐπικράνθη», κηρύσσει σήμερα ἡ Ἐκκλησία. Ἐπικράνθη, γιατί «κατηργήθη καὶ ἐνεπαίχθη καὶ ἐνεκρώθη καὶ ἐδεσμεύθη». Δὲν εἶχε τὴ δύναμη νὰ κρατήσει τὸ νικητὴ τοῦ θανάτου. Συνετρίβησαν τὰ δεσμά του, ἔπεσε κάτω ἐκεῖνος, καὶ ὁ Χριστὸς ἀνῆλθε, ἀναληφθεὶς ἔπειτα, στοὺς κόλπους τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ὅπου ὑπῆρχε πρὸ χρόνων αἰωνίων. (Κατηχητήριος λόγος Ἰ. Χρυσοστόμου εἰς τήν ἑορτήν τοῦ Πάσχα).
Θεμέλιος λίθος τῆς πίστεώς μας καί κέντρον τῆς χριστιανικῆς λατρείας, εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἀναστάσιμος ὕμνος εἶναι τὸ τραγούδι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τοῦ κηρύγματός τους, ἡ αἰτία τοῦ διωγμοῦ καὶ τοῦ μαρτυρίου τους. Ὁ ἀναστημένος Χριστός εἶναι ἡ μεγάλη λυτρωτικὴ πραγματικότητα τῆς ἱστορίας. Παρουσιαζόταν σαράντα ἡμέρες στοὺς μαθητὰς Του καὶ μέχρι σήμερον «παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα… ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις» (Πράξ. α´, 13). Εἶναι ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας μέσα στοὺς αἰῶνες, ἡ οἰκοδομή καί ἡ ἐλπίδα τῶν πιστῶν.
Σημεῖον ἀπαισιόδοξο γιὰ τὴν πορεία τοῦ συγχρόνου κόσμου εἶναι ἡ ἀπουσία τοῦ μηνύματος τῆς Ἀναστάσεως ἀπὸ τή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Μία τέτοια πορεία παρουσιάζει τὴν εἰκόνα, γιά τήν ὁποίαν ὁμιλεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψη· «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις, ὅτι ζῇς καὶ νεκρὸς εἶ» (Ἀποκ. γ´, 1). Οἱ κακίες, οἱ ἔριδες, οἱ φθόνοι, τὰ ψεύδη, τὰ μίση, οἱ πόλεμοι, σέ κάθε μορφή τους, φονεύουν τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, τή ζωή ὁλόκληρης τῆς Δημιουργίας. Περισσότερον ἀπὸ ἄλλοτε οἱ χριστιανοὶ καλοῦνται νὰ συνεργήσουν, ὥστε νὰ λάμψει στὸν κόσμο τὸ ἄπλετο καὶ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Ἁγαπητοί μου ἀδελφοί.
Ἡ νίκη τῆς δικαιοσύνης κατά τῆς ἀδικίας, τῆς ἀληθείας κατὰ τοῦ ψεύδους, ἐνυπάρχει στὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ τέλεια δικαιοσύνη καὶ ἡ πλήρης ἀλήθεια ἦλθαν στὸν κόσμο, με τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας δὲν μπόρεσε νὰ τὸν δεχθεῖ καὶ τὸν παρέδωσε στὸ σταυρικὸ θάνατο. ´Ἐν Χριστῷ´ σταυρώνονται ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀλήθεια. Ὅταν, ὅμως, ἐξέρχεται «ἐσφραγισμένου τοῦ Τάφου» ὁ ἀναστάς Κύριος, νικητής καί θριαμβευτής τῆς ζωῆς, τότε θριαμβεύει ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀλήθεια.
Ἐπειδὴ πιστεύουμε στὴν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔχομεν τὴ βεβαιότητα, ὅτι ὁ καθημερινὸς ἀγὼνας τῆς ζωῆς τῶν χριστιανῶν δὲν εἶναι χίμαιρα καὶ οὐτοπία. Ἡ ἀλήθεια, ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ λύτρωση εἶναι τὸ τρίπτυχο τοῦ περιεχομένου τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Ἡ ἀλήθεια, τέλεια καὶ ὁλοκληρωμένη, εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου του. Ἡ δὲ λύτρωση εἶναι ἡ εὐεργετικὴ πραγματικότητα τῆς αἰωνιότητος, ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπὸ τὴ σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ καὶ τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασή του.
Ἡ ὡραιοτέρα τῶν ἐποχῶν συμπίπτει μὲ τὸ ἱερότερον τῆς πίστεώς μας πανηγύρι. Ὥρα νά ψάλλουμε εὐφρόσυνα τὸν ἀναστάσιμον Ὕμνον. Κοιτάξετε πέρα, μακρυά, ἀτενίσετε τόν οὐράνιον πνευματικόν ὀρίζοντα, ἐκεῖ ὅπου σείεται ὁ κόσμος καί φωτίζεται ὁ οὐρανός μέ τό ἀπαστρᾶπτον ἀνέσπερον φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τό ὁποῖον ἐξέρχεται ἀπό τό κενόν μνημεῖον. Ὁ αἰώνιος Ἥλιος τοῦ φωτός, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς δικαιοσύνης μεσουρανεῖ περίλαμπρα στὴν αἰώνια Βασιλείαν Του. Βασίλευε καί χθές, βασιλεύει καὶ τώρα καὶ στοὺς αἰῶνες ὁ Χριστός, «Χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός καί εἰς τούς αἰώνας», καὶ περιμένει τοὺς πιστούς Του, ποὺ κάποτε ἐξεκίνησαν ἀπὸ τὴν ἱερή τῆς Ἐκκλησίας κολυμβήθρα, γιὰ νὰ φθάσουν στήν ποθητή Βασιλείαν καὶ νὰ ἀναμέλψουν καὶ πάλιν τὸν χαρμόσυνον Πασχαλινόν Ὕμνο «Χριστὸς ἀνέστη».
Χ ρ ι σ τ ό ς ἀ ν έ σ τ η!
Μέ ἀναστάσιμες πατρικές εὐχές
Ὁ Κυδωνίας και Ἀποκορώνου
Δαμασκηνός
ΚΙΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕΛΙΝΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ
«Αδέλφια,
ελάτε στο πανηγύρι
σφίξτε τα χέρια
με μια καρδιά
σμίξτε τα χείλη
στο Θείο Ποτήρι
Λαμπρή είν’ η μέρα
π’ αργοξυπνά»
(Ρόδη Ερμά)
Αγαπητοί μου αδελφοί, τέκνα φωτόμορφα και ευλογημένα της Εκκλησίας μας,
μετά τις ημέρες των Παθών, της οδύνης και της θλίψης, είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε το ελπιδοφόρο και αισιόδοξο μήνυμα της Ανάστασης. Η Εκκλησία μάς προσκαλεί να εορτάσουμε, μαζί με την ανακαινισμένη κτίση, την νίκη του Χριστού κατά του θανάτου, όπως την διακήρυξε χαρμόσυνα ο άγγελος στις μυροφόρες: ´Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε´. Μας καλεί να εορτάσωμε ´Πάσχα Χριστού το σωτήριον, θανάτου την νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν´. Ο Κύριός μας διά του δικού Του θανάτου νικά και υπερβαίνει τον θάνατο του κόσμου όλου. Έτσι ο Χριστός γίνεται ο ´παθών και συμπαθών´. Πάσχει και συμπάσχει, γίνεται φιλάνθρωπος από αγάπη. Η Ανάστασίς Του ´καινά ποιεί τα πάντα´. Όλα αλλάζουν. Τίποτα δεν είναι ίδιο. Ο άνθρωπος και ο κόσμος αναδημιουργούνται. Η κτίσις όλη ζει θεολογικά την όγδοη ημέρα της Δημιουργίας. Η ελπίδα και η παρηγοριά είναι γνωρίσματα του ανθρώπου και πάλι. Χαρίζoνται σε μας τους ανθρώπους οι χαμένες δυνατότητες σωτηρίας και γκρεμίζεται ο φραγμός που υπήρχε ανάμεσα στον Δημιουργό και τον άνθρωπο. Το μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου μας κηρύσσει την ελευθερία από κάθε αιτία φόβου.
Και στην εποχή μας οι φόβοι αυξάνονται. Επιτείνονται από την διεθνή οικονομική κρίση. Από τον πόνο που βασιλεύει στην ζωή μας, από τις θλίψεις στα πρόσωπα των συνανθρώπων μας, από την τεχνητή ευημερία που έλαβε τέλος. Από την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα που κυριαρχεί στον τόπο, την κοινωνία, την χώρα μας, τον κόσμο γενικότερα. Με την δεξιότητα των αυτονομημένων βημάτων μας και τον γεμάτο αυτοπεποίθηση κομπασμό μας δεν είναι λίγες οι φορές που προδώσαμε τραγικά την αξιοπρέπειά μας και καταντήσαμε, δίχως Θεό, να τρώμε ξυλοκέρατα εις χώραν μακράν… Την στιγμή κατά την οποία όλοι επιζητούν άρση των δυσκολιών και άλλοι, ολίγοι, προβάλλουν τους εαυτούς τους ή το σύστημα που έχουν επινοήσει, ως την μόνη οδό της παγκοσμίου σωτηρίας και της εξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα, η Αγία μας Εκκλησία καλεί όλους μας να εορτάσωμε και πάλι πανηγυρικά ´Πάσχα Χριστού το σωτήριον´.
Αν με την Ανάσταση του Χριστού τα πάντα γίνονται καινά, αν η φθορά και ο θάνατος καταργούνται, αν όσοι ζούμε την Ανάσταση ζούμε το φως που πλημμυρίζει την κτίση, το φως που ανατέλλει από τον Πανάγιο Τάφο, τότε μοναδική ελπίδα μας είναι η Αναστάσιμη ελευθερία. Ζώντας στον πλημμυρισμένο από το Φως του Χριστού εσωτερικό μας κόσμο, ξεφεύγουμε από ό,τι μας θανατώνει. Πιστεύοντας και κοινωνώντας με τον Χριστό, πιστεύομε, συγχωρούμε και κοινωνούμε με τον συνάνθρωπο. Χωρίς να αγνοούμε τον ταραγμένο κόσμο μας, δεν τον φοβόμαστε και δεν μας τρομοκρατεί. Αγωνιζόμαστε να τον καλυτερέψουμε. Με τον τρόπο αυτόν το μήνυμα της ζωής, της ελπίδας, της ελευθερίας, της αγωνιστικότητας, εναντίον του θανάτου, του μηδενισμού και της απογοήτευσης που εκπέμπεται από το κενό μνημείο του Αναστημένου Χριστού μας μπορεί να συναναστήσει τον πεπτωκότα άνθρωπο, να δώσει νόημα, ουσία και λόγο ύπαρξης στον παρόντα βίο και να διαβεβαιώσει εμπειρικά κάθε ανθρώπινο πρόσωπο αλλά και ολόκληρη την κτίση για τον αιώνιο προορισμό μας.
Χριστός Ανέστη, αδελφοί μου!
Μετ’ ευχών και πολλής εν Κυρίω Αναστάντι αγάπης,
Ο Μητροπολίτης
† Ο Κισάμου και Σελίνου
Αμφιλόχιος
