(2011 ΕΓΧ 130’)
Περιπέτεια φαντασίας.
Σκην.: Κένεθ Μπράνα. Μουσ.: Πάτρικ Ντόιλ. Ηθ.: Κρις Χέμσγουορθ, Άντονι Χόπκινς, Νάταλι Πόρτμαν, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ρενέ Ρουσό.
Το μυθικό ταξίδι ενός ‘πρίγκιπα’, που αντί να κληρονομήσει το θρόνο, όπως προβλέπεται από το πρωτόκολλο της φυλής, συγκρούεται με τον πατέρα του. Από υπέρμετρη φιλοδοξία και προκειμένου ο Θορ να αποδείξει την αξία του, καταλήγει στη Γη και αφού αρχικά μετατρέπεται σε ταπεινό υπερ-ήρωα, στη συνέχεια ανακηρύσσεται σε ηγέτη όχι όμως λόγω κληρονομικότητας, αλλά εξαιτίας ικανοτήτων.
Ποιος είναι όμως ο Θορ; Πρόκειται για τον κοκκινομάλλη και γενειοφόρο θεό του κεραυνού και της αστραπής στη γερμανική και ιδίως στη σκανδιναβική μυθολογία. Γιος του παντοδύναμου θεού των ισχυρών, Οντίν, ο Θορ είναι κοινός θνητός, ένας κοινός άντρας, που αρκετά συχνά συνασπίζεται με τους ανθρώπους εναντίον των θεών. Στη Σκανδιναβική Μυθολογία, ο Θορ, ο ‘Θεός του Κεραυνού’, φέρει ένα τόσο ισχυρό σφυρί, που με αυτό είναι ικανός να διαλύσει ακόμη και τα ψηλά βουνά. Το σφυρί αυτό, που έχει το όνομα ´Μιόλνιρ´, είναι το σύμβολο της τύχης.
Από τον Σαίξπηρ των επικών διαστάσεων, σε μια περιπέτεια μυθολογικών σκανδιναβικών προδιαγραφών. Μια ταινία του Κένεθ Μπράνα, ενός σκηνοθέτη ετερόκλητων κινηματογραφικών επιλογών, που αφηγείται τα κατορθώματα του ‘Θεού του Κεραυνού’, που με τη βοήθεια του φοβερού του σπαθιού, κατέληξε από πανίσχυρος και κακομαθημένος θεός των ουρανών, ως κοινός θνητός στη Γη, υπηρετώντας ουσιαστικά την αξία της ταπεινότητας αλλά και τη μαγεία του έρωτα…
Ασφαλώς το γεγονός ότι ο Θορ, αποτελεί έναν μυθικών διαστάσεων ήρωα, παρόμοιο κατά κάποιο τρόπο με τους Σαιξπηρικούς στην ερμηνεία, τον καθιστά οικείο ως ήρωα, όπως και την ίδια του την ιστορία. Με λίγα λόγια, απλή κινηματογραφική γλώσσα, που σε συνδυασμό με την εξαιρετική 3-D αφήγηση, συνεπαίρνουν τον θεατή και τον καθιστούν μάρτυρα ‘παρακολουθητή’ σε ένα παιχνίδι θεών και ανθρώπων…
