Τα περιθώρια στενεύουν…

Ο κ. Γιάννης Βούλγαρης, καθηγητής στο τµήµα Πολιτικής Επιστήµης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστηµίου, σε ένα (ωφέλιμο να διαβαστεί) άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία», διατυπώνει την άποψη ότι «η χώρα μας, τελεί σήµερα σε πλήρη σύγχυση, χωρίς να έχει κάποιο βασικό σενάριο για το άµεσο µέλλον. Βοµβαρδίζεται από διαφορετικές προβλέψεις και προτάσεις», λέει ο καθηγητής, χωρίς να προσμετρά εκείνες τις οποίες επονομάζει «μικροκομματικές αερολογίες». Αν η κατάσταση συνεχιστεί, επισημαίνει, η χώρα «θα πηγαίνει από τον έναν ευρωπαϊκό µηχανισµό στον άλλον, απλώς για να επιβιώνει µε χαµηλούς ρυθµούς ανάπτυξης, υψηλά επιτόκια και υψηλή ανεργία». Χωρίς σοβαρή διαπραγματευτική ικανότητα, θα είναι έκθετη στις όποιες δυσμενείς εξελίξεις της ευρωπαϊκής διαδικασίας και θα υφίσταται τους όρους των δανειστών, που θα οδηγούν τους πολίτες από το ένα επίπεδο φτώχειας στο χαμηλότερο. Ως προϋπόθεση για την αντιστροφή αυτής της πορείας, είναι η κυβέρνηση και μαζί της η χώρα να αποδεχτεί και να εκδηλώσει «µια σταθερή πολιτική βούληση ανασύνταξής της. Βούληση ότι η Ελλάδα θέλει να ξεπεράσει δυναµικά την κρίση και να διαµορφώσει τις προϋποθέσεις ενός νέου παρατεταμένου κύκλου βιώσιµης ανάπτυξης». Οταν η ίδια η Ελλάδα πεισθεί να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, τότε θα πείσει τους εταίρους της και θα εξασφαλίσει ευνοϊκότερους όρους δανεισµού, χρηµατοδότησης, αναδιάρθρωσης, επιµήκυνσης κ.λπ., αξιοποιώντας καλύτερα τα διαπραγματευτικά περιθώρια που προσφέρει η Ευρωζώνη στις χώρες – μέλη της. Η βεβαιότητα ότι οι εταίροι μας δεν θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε διότι θα τους συμπαρασύρουμε στην καταστροφή, δεν έχει μακρύ ορίζοντα ισχύος και τα δικά μας περιθώρια στενεύουν υπερβολικά.