Επέτειος…

Στις 2 του Μάη συμπληρώθηκε χρόνος από την υπογραφή του Μνημονίου ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο κλιμάκιο της Τρόικας, το οποίο είχε έλθει στην Αθήνα δέκα μέρες νωρίτερα. Ήταν µια συμφωνία που προέβλεπε µέτρα συνολικού ύψους 30 δισ. ευρώ μέχρι και το 2014, ξεκινώντας από 5,8 δισ. ευρώ το 2010.
Εναν χρόνο μετά, μετρούμε δυστυχώς πολλές επώδυνες και αναποτελεσματικές συνέπειες του, κυρίως λόγω του απαράδεκτου τρόπου που αφήσαμε να λειτουργεί το κράτος και να το… «βιάζει» το πολιτικό σύστημα. Το μνημόνιο βέβαια, δεν ήταν ένα κείμενο νουθεσιών και παρηγορητικών λόγων, αλλά ένα σύνολο κανόνων των οποίων η εφαρμογή θα είχε προσδοκώμενα αποτελέσματα, τα οποία θα έβγαζαν τη χώρα από την περιοχή των οικονομικών παγόβουνων, που κάθε στιγμή απειλούσαν να τη μετατρέψουν σε «Τιτανικό». Βασική προϋπόθεση ότι θα διορθώναμε λάθη τα οποία έπρεπε να έχουν αντιμετωπιστεί εδώ και πολλά χρόνια.
Προφανώς οι πολιτικές του Μνηµονίου δεν είναι αλάνθαστες ούτε έχουν… θεολογική ισχύ. Πολλοί υποστηρίζουν ότι βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση, ενώ μας εξασφάλισαν επιπλέον τα 110 δισ. ευρώ, χωρίς τα οποία η χώρα θα ήταν σήµερα χρεοκοπημένη.
Ταυτόχρονα, όμως, πολλοί υπουργοί έχουν… αντιρρήσεις(!) στην εφαρμογή των πολιτικών του μνημονίου (που οι ίδιοι υπέγραψαν!) με κίνδυνο η προσπάθεια να εγκαταλειφθεί μεσόστρατα. Εναπόκειται πλέον στον πρωθυπουργό, λοιπόν, να επιβάλλει την εφαρμογή των κανόνων και να επαναδιαπραγματευθεί κάποια σηµεία του Μνημονίου, που βαθαίνουν την ύφεση και εμποδίζουν την ανάκαμψη.
Όποιος διαφωνεί να αφήσει το σωσίβιο στο σκάφος και να βουτήξει στο πέλαγος μοναχός και ξυλάρμενος.
AEΣ