Μετα-πασχαλινό πάθος

Η ΠΡΩΤΗ εβδομάδα του Μάη μάλλον συνεχίζει εκείνη της εβδομάδας των Παθών. Τα πάθη του Μνημονίου στη χώρα μας ήλθαν για να «κάτσουν» και να ριζώσουν με τα πρόσθετα μέτρα που θα μας ζητήσουν οι «αναθεωρητές» του. Η Τρόικα μας περιμένει στη γωνία κι ο Γολγοθάς θα είναι ανηφορικός, με τις καινούργιες απαιτήσεις της. Οι οποίες δεν θα αποβλέπουν τόσο στη βελτίωση των δημοσιονομικών μας, όσο στην πλήρη… εξάρθρωση της οικονομίας μας με τα καινούργια δάνεια.
ΑΥΤΟ επιβεβαιώνεται από την εκρηκτική άνοδο της ανεργίας των νέων (στο 37%), από την αθρόα φυγή νέων Πτυχιούχων στη Δύση, την αυξανόμενη αγανάκτηση και απογοήτευση του κόσμου, το αυξανόμενο κλείσιμο καταστημάτων, τη διάλυση της μεσαίας κοινωνικής τάξης, την κούραση και το ασυντόνιστο της κυβέρνησης και κυρίως την ατιμωρησία των υπαιτίων της κρίσης… Επιπλέον διαπιστώνουμε την ανικανότητα τιθάσευσης του χρέους που πλαταίνει, τη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή που μένουν ασύλληπτες.
ΜΑ, ποια «Ανάσταση» να προσδοκούμε; Άραγε την Ανάσταση (ανάταξη τη λέει ο κ. πρωθυπουργός), που όλο αναβάλλεται μη φθάνοντας ποτέ εδώ; Έστω, κι αν κάποιο χλωμότατο φως (ίσως θολός… αντικατοπτρισμός) αρχίζει να αχνοφαίνεται στην κοινωνία που, επιτέλους, αφυπνίζεται (;) και ετοιμάζεται να δράσει; Όλοι αναρωτιόμαστε αν υπάρχει εναλλακτική λύση και για ποιο λόγο την αποφεύγουμε.
Στ.Γ.Κ.