ΠΟΛΛΑ ειπώθηκαν για τον «Ανθρωπο-Βέγγο»: για την απλότητά του, τον σεβασμό στον απέναντί του, το πόσο εξέφραζε στις ταινίες το μέσο Ελληνα, για την τέχνη του να προκαλεί αυτό το πικρό γέλιο που σε βάζει, όμως, σε συνεχή προβληματισμό.
ΠΟΛΛΟΙ μίλησαν για την παρουσία του «δικού μας ανθρώπου» -του Βέγγου- στις ζωές τους. Στεκόμαστε ενδεικτικά στα περιεκτικά λόγια που είπε ο κ. Γ. Παπανδρέου (3/5). Είπε (αποσπασματικά): «…(Ο Θανάσης Βέγγος) έβγαλε στην επιφάνεια, με τους ρόλους του, με την ίδια του τη στάση, την ουσία της ανθρώπινης ζωής. Τον καθημερινό αγώνα που δίνουμε όλοι μας, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, αυτό που μας κάνει ανθρώπους – αυτό που τελικά μας ενώνει. Την ακατάπαυστη προσπάθεια και έμπνευση για τη ζωή. Μας έκανε να γελάμε, αλλά και να δεχόμαστε τον αυτοσαρκασμό ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές μας. Μας μίλησε για τη ματαιότητα της κενοδοξίας, της ενασχόλησης με τα μικρά και τα ασήμαντα. Μας θύμιζε την ουσία της ζωής, στον αγώνα για την επιβίωση και την ολοκλήρωσή μας, την αγάπη για τους συνανθρώπους μας…».
ΛΟΓΙΑ στενά συνυφασμένα με τη μοίρα του Ελληνα, του απλού μεροκαματιάρη που αγωνίζεται συνεχώς για τα προς το ζην, που μηχανεύεται συνεχώς διεξόδους απ’ τις δυσκολίες του, χωρίς όμως να χάνει και τον ανθρωπισμό του…
Στ.Γ.Κ.
