• «Γιατί η οργή του λαού δεν μπορεί να συναντηθεί με το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα; Επισημάνσεις – Αιτίες – Προτάσεις». Αυτός ήταν κι ο τίτλος της εκδήλωσης που διοργάνωσε στην ΑΣΟΕΕ, 4/5) το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής.
[- Αγνοούμε τα συμπεράσματα αυτής της συνάντησης. Μια όμως είναι η αλήθεια: ενώ θα ’πρεπε ο συνδικαλισμός στη χώρα μας να τραντάζει κοινωνίες και κυβερνήσεις, ειδικά σε μια τέτοια σκληρή εποχή, αντίθετα τον βλέπουμε να είναι απόλυτα εσωστρεφής, κομματοκρατούμενος, με κυρίαρχη διεκδίκηση τα στενά συντεχνιακά και μόνο συμφέροντα. Κρίμα!].
• «Αν θέλουμε να συγκρουστούμε με το παρελθόν στην ουσία και όχι στα λόγια, θα πρέπει να παρουσιάσουμε μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση, στην οποία εκτός από τα ευχάριστα θα πρέπει να ακουστούν και τα δυσάρεστα» (Γ. Παπαθανασίου, πρώην υπουργός Οικονομικών επί Ν.Δ., σε συνέντευξή του στον ´Τύπο της Κυριακής´, 8/5/11).
[- «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα»; Μα, με ποιο παρελθόν εννοεί ο κ. Παπαθανασίου, «να συγκρουσθούμε»; Το καραμανλικό και αλογοσκούφειο; Το καραμανλικό και δικό του; Ή μήπως, έτσι αόριστα και γενικά, με το παρελθόν όλων των πολιτικών; Τι εναλλακτικό έχει να παρουσιάσει μια τόσο καταστροφική Ν.Δ.; Πόσα ακόμη «πρέπει» θα προφέρει η Ν.Δ., όταν αποδεδειγμένα ως κυβέρνηση δεν έπραξε -τότε που… έπρεπε – τίποτε; Λόγια… αέρος, έτσι για να μιλούμε ή να για να βρισκόμαστε στην επικαιρότητα;].
