Ανώγεια και κατώγεια…

Η  εντύπωση από την παρακολούθηση μιας τηλεοπτικής συζήτησης με πολιτικούς είναι ότι σε μερικούς αρέσει να ακούνε τη φωνή τους. Γι’ αυτό μόλις τους προσφέρουν μικρόφωνο το… καταπίνουν…! Μιλώντας, συναρπάζονται από τους συλλογισμούς τους και προσθέτουν τη μια σκέψη τους πάνω στην άλλη, αρχίζοντας από το τίποτα, οικοδομούν έναν πύργο, ο οποίος, όχι σπάνια, αποδεικνύεται νέος πύργος Βαβέλ, ο οποίος ταλαντεύεται πάνω στα σαθρά του θεμέλια μέχρι να πέσει με πάταγο.
Με τους παραπάνω τύπους μοιάζουν πολλοί… «τύποι» της πολιτικής οι οποίοι, παραλείποντας τον απαραίτητο πρώτο συλλογισμό – βάση επιχειρηματολογούν πάνω στο κενό προσθέτοντας διαρκώς ασύνδετους συλλογισμούς και με την άνεση τού εκτός διακυβέρνησης… Γιάννη, χτίζουν κατώγεια και ανώγεια με τα λόγια…! Παράδειγμα η εναντίον του μνημονίου επιχειρηματολογία δεξιών καθηγητών και αριστερών πολιτικών, εκ των οποίων οι μεν υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε καλώς το Μνημόνιο οι δε, ότι πρέπει να το επαναδιαπραγματευτεί ή να το αγνοήσει…!
Οταν ερωτηθούν: «πώς» πέρυσι τέτοιο καιρό, όταν τα ταμεία του κράτους έχασκαν άδεια και αραχνιασμένα, θα πληρώναμε μισθούς, συντάξεις, τόκους και δάνεια, τότε αντιδρούν «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και ρωτούν με ιερή οργή (πρωτοστατούντος του εκπροσώπου τύπου της ΝΔ) «γιατί» ο κ. Παπανδρέου είπε προεκλογικά ότι… «λεφτά υπάρχουν»; Λάθος τζάνεμ μου κι αν δεν το έλεγε θα ήταν καλύτερα γιαυτόν, αλλά δηλαδή, επειδή το είπε… άδειασαν τα ταμεία;  Ή, μήπως άδειασε το πολιτικό οπλοστάσιο των Μνημονιομάχων…; Μάλλον.
ΑΕΣ