Στη φωτογραφία της παραμονής Πρωτοχρονιάς του 1953, μαθητές, τελειόφοιτοι της Εμπορικής Σχολής Χανίων (οδός Κοραή), ψάλλουν τα κάλαντα στην εμπορική περιοχή του Κάτωλα, συνοδεία αρκετών πιτσιρικάδων που έβλεπαν ζωντανό Αγιο Βασίλη την αφεντιά μου. Οσους θυμάμαι με τα επίθετα, και αν επιζεί κανείς, αναφέρω. Από αριστερά: Πετράκης, Νικολακάκης, Πιτσικούλης και στα ακορντεόν η κοπελιά Σιγανάκη και ο Αντώνης Κόρακας.
Το υπαίθριο γλέντι της παραμονής άρχιζε από το σούρουπο, όταν χιλιάδες Χανιώτες ξεκινούσαν, σχεδόν ομαδικά, από Σαντριβάνι και μέσω σημερινής Καραολή Δημητρίου, Ποττιέ, έφθαναν στην Τσουδερών μέχρι τα σκαλάκια της Δημ. Αγοράς, διαδρομή που μπορεί να χρειαζόσουν πάνω από μισή ώρα… σπρώχνοντας, ενώ τα όργανα διασκέδασης, εκτός από φωνές και τραγούδι, ήταν τα νεροπίστολα, οι καραμούζες και φυσερά και τα πλαστικά ρόπαλα για… κατακεφαλιές. Και αυτό μέχρι πέρα από τα μεσάνυχτα.
Πότε πέρασαν τόσα χρόνια;
«Σαν αστραπή ‘ναι η ζωή, χαρά στον που προλάβει
να δει την λάμψη πριν χαθεί και πέσει το σκοτάδι».
Καλό χρόνο σε όλους και όποιος από την… τρίτη ηλικία, φθάσει.
