Στο ύψος των περιστάσεων

Είναι παράδοξο, αλλά συμβαίνει, ότι, ενώ η ελληνική οικονοµία κινδυνεύει και οι παραδοχές των δυο μεγάλων κομμάτων για το «δέον γενέσθαι» βρίσκονται πλησιέστερα από οποιαδήποτε άλλη εποχή, αυτά δεν συνενώνουν τις δυνάμεις τους για να εφαρμοστεί όσο γίνεται πιο γρήγορα η πολιτική που πρεσβεύουν ότι πρέπει να ασκηθεί για τη σωτηρία της χώρας. Τα δύο κόµµατα, που ευθύνονται διαχρονικά για τη σηµερινή κατάσταση, δυσκολεύονται να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και το πολιτικό κόστος που φοβούνται ότι θα είχε μια τέτοια σύμπραξη. Έτσι οι πολιτικές δυνάµεις που συναποδέχονται την ανάγκη για τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν και οι οποίες έπρεπε να στείλουν µήνυµα αποφασιστικότητας και ενότητας, παραµένουν σε διαρκή μετωπική αντιπαράθεση. Η κυβέρνηση επιζητά, ως λέγει, τη συναίνεση, αλλά δεν εξηγεί πώς την εννοεί στην πράξη και η αξιωματική αντιπολίτευση τάσσεται εναντίον της συγκατάθεσης σε κυβερνητικούς στόχους τους οποίους και η ίδια (!) προσυπογράφει και εξαγγέλλει στο «Ζάππειο ΙΙ», επικαλούμενη την αντίθεσή της στο Μνηµόνιο. Έτσι αυτή τη στιγμή, από τη μια υπάρχει υστέρηση στους στόχους που τέθηκαν με την υιοθέτηση του Μνημονίου, το οποίο, ας μη το ξεχνάμε, πρόλαβε την πτώση μας στον γκρεμό και από την άλλη, δημιουργείται βαρύ κλίµα στις σχέσεις μας µε τους δανειστές και εταίρους μας από τους οποίους πολλοί θεωρούν ότι είμαστε απρόθυµοι, να υλοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που είχαμε συμφωνήσει και αρχίζουν να δυστροπούν εν όψει της εκταµίευσης της νέας δόσης του δανείου των 110 δισ. ευρώ τον επόµενο µήνα. Οπως δεν έκρυψαν μάλιστα από το Έλληνα υπουργό Οικονομικών στην «μυστική» σύναξη του Λουξεμβούργου, πολλοί εξ αυτών αναρωτιούνται αν θα μπορούμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων;
ΑΕΣ