Θα υπάρξει μέλλον;

Οπως γράφουν για τα δημόσια πράγματα οι εφημερίδες και σχολιάζουν οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, οι  διαρθρωτικές αλλαγές σταμάτησαν, η ύφεση ροκανίζει συνεχώς τα δη?όσια έσοδα, οι δη?όσιες δαπάνες αυξάνονται και το κράτος μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι που πλέει προς το άγνωστο.
Αλλά τέτοιες δυσκολίες ούτε πρωτοφανέρωτες στην πορεία ενός κράτους είναι, ούτε αξεπέραστες, αν οι πολιτικοί μας ηγέτες και η δημόσια διοίκηση δουλέψει με συνέπεια και επιμονή σε μια πορεία που δεν θα αλλάζει το στίγμα της μόλις υπονοηθεί ότι κάποιο μέτρο από αυτά που έχουν ληφθεί ή πρέπει να ληφθούν συνεπάγεται πολιτικό κόστος. Η ιδέα να μεγιστοποιηθεί η όποια δυσκολία στην άσκηση αποτελεσματικών πολιτικών προκύπτει από την άρνηση της αντιπολίτευσης να «συναινέσει» σ? αυτές, μπορεί να συνεπάγεται κάποιο πολιτικό κέρδος για την κυβέρνηση, δεν την απαλλάσσει όμως από την υποχρέωσή της να κυβερνά τη χώρα, αφού (και αυτό είναι επείγουσα ανάγκη) αντι?ετωπίσει τα εσωτερικά της προβλήματα δηλαδή τον εαυτό της.
Η ΝΔ με περισσή επιπολαιότητα προσπαθεί να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον για την «πατρίδα», όρο που αποκτά όλο και μεγαλύτερη συχνότητα στους λόγους του αρχηγού της (που φαίνεται πως ξεχνά που οδήγησε η αλήστου μνήμης «εθνικοφροσύνη») και παραλείπει να εξηγήσει «πώς» θα φτάσουμε στην επιτυχία των στόχων που ομολογεί πως είναι κοινοί με αυτούς που θέτει και η κυβέρνηση. Στη ΝΔ αρκούνται να παριστάνουν ότι οι δανειστές δεν τους ενημέρωσαν ότι για να μας καταβάλουν την δόση του Ιουνίου από το δάνειο των 110 δισ. ζητούν κάποια μέτρα ?ε τη σύ?πραξή τους και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή την ώρα η χώρα καίγεται (για να μην πούμε ότι εκβιάζεται από τους εταίρους της και μάλιστα όχι για απολύτως ευδιάκριτους λόγους) για πολιτική συναίνεση. Αντίθετα παριστάνουν τους άνετους και κηρύττουν το «Ζάππειο ΙΙ» ως και να έχουν χρόνο να το εφαρμόσουν στο μέλλον. Αν υπάρξει μέλλον!    
ΑΕΣ