Μνήμη ηρώων

Τιμήθηκε χθες και στη Χώρα Σφακίων η Μάχη της Κρήτης με την παρουσία συμμάχων βετεράνων αγωνιστών, βουλευτών ελληνικής καταγωγής από την Αυστραλία, πολιτικών Αρχών, εκπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, φορέων, Συλλόγων και με τη συμμετοχή εκατοντάδων Σφακιανών κάθε ηλικίας.
Στις 11 το πρωί τελέστηκε στο μνημείο των πεσόντων στη Χώρα Σφακίων από τον Δήμο Σφακίων με τη συνεργασία της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων επιμνημόσυνη δέηση για τους νεκρούς ήρωες της ναζιστικής θηριωδίας με προεξάρχοντα του κλήρου τον μητροπολίτη Λάμπης Συβρίτου και Σφακίων, κ. Ειρηναίο.
Στον χαιρετισμό του ο δήμαρχος Σφακίων, κ. Πολάκης,              ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι: ´21 Μαΐου του 1941 πέφτουν οι πρώτοι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές στο Μάλεμε και ο χανιώτικος λαός γράφει με το αίμα του την ηρωική Μάχη της Κρήτης. Υστερα πέφτουν στην πόλη των Χανίων, στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο. Ενδεκα μέρες ηρωικών μαχών των συμμαχικών δυνάμεων, Αγγλων, Νεοζηλανδών, Αυστραλών και σύσσωμου του λαού της Κρήτης που όμοιό του δεν είχε γνωρίσει ακόμα η ανθρωπότητα και ειδικά εκείνη την εποχή, ήταν αρκετά για να θάψουν τα στρατηγικά σχέδια «Μπαρμπαρόσα» του Χίτλερ για άμεση και άνευ όρων κατοχή ολόκληρης της Ευρώπης, κυρίως της Ρωσίας, από τις ναζιστικές δυνάμεις και την επέκτασή του στο μέτωπο της Αφρικής. Ενδεκα μέρες συγκλονιστικών μαχών που έκαναν τον Χίτλερ να ρωτά εξοργισμένος τους στρατηγούς του. «Γιατί η Κρήτη αντέχει ακόμα ,ενώ ολόκληρη η Γαλλία έπεσε εντός οκτώ ημερών;…´, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε για τη σημερινή πολιτική συγκυρία υπογραμμίζοντας ακόμα ότι: ´Σήμερα ζούμε έναν άλλο πόλεμο, μια οικονομική κατοχή που εδώ και 1,5 χρόνο οδηγεί τον τόπο σε μια κοινωνική εξαθλίωση και είναι ανάγκη ν’ αντισταθούμε ξανά και αυτό είναι το δικό μας το καθήκον στο σήμερα. Να μπορέσουμε με μια νέα ηγεσία που θα έχει σχέδιο και όραμα να μας οδηγήσει στην έξοδο από αυτή την κρίση. Γιατί η ιστορία, όπως όλοι ξέρουμε, δεν γράφεται με μονόδρομο και μπορεί να υποδουλώνεις και να κυριαρχείς λίγους για πολύ, πολλούς για λίγο αλλά όλους για πάντα, ποτέ…´.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο νομικός, κ. Βασίλειος Θωμάς, γενικός γραμματέας της Ενωσης απανταχού Σφακιανών, ο οποίος μέσα από μια μακροσκελή αναφορά, έφερε στο φως και άγνωστες πτυχές από τη Μάχη της Κρήτης, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής: ´Η Μάχη της Κρήτης έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς ιστορικούς, ως το τρίτο «ΟΧΙ» της ελληνικής Ιστορίας, μετά το «μολών λαβέ» των Θερμοπυλών και το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940. Η Μάχη της Κρήτης (20 Μαΐου – 1 Ιουνίου 1941) υπήρξε πράγματι μοναδική στην παγκόσμια πολεμική ιστορία από πολλές απόψεις. Κατ’ αρχάς, ήταν η μόνη μάχη, η οποία κερδήθηκε από την Αεροπορία και μόνο. Δεδομένου ότι η Κρήτη είναι νησί, η γερμανική επίθεση έπρεπε να εκδηλωθεί μέσω θαλάσσης και αέρος. Οι Γερμανοί πράγματι επιχείρησαν να ενισχύσουν με ναυτικές δυνάμεις την επίθεση αλλά τα σχέδιά τους ανατράπηκαν από τον βρετανικό Στόλο, ο οποίος κατάστρεψε και βύθισε όλη τη γερμανική νηοπομπή. Ετσι η Γερμανία αναγκάστηκε να στηριχθεί αποκλειστικά στη Luftwaffe είτε χρησιμοποιώντας τα αεροσκάφη τους είτε ρίχνοντας αλεξιπτωτιστές και πολεμοφόδια είτε σέρνοντας ανεμόπτερα είτε κάνοντας αναγκαστικές προσγειώσεις. Ακόμη, η ίδια η πορεία της μάχης ήταν πολύ ασυνήθιστη, γιατί η γερμανική επίθεση είχε ήδη συντριβεί από τις πρώτες ώρες σε όλα τα σημεία του νησιού -εκτός από ένα- το οποίο, όμως, αποδείχθηκε ότι είχε τεράστια σημασία. Αυτό ήταν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, δυτικά της πόλης των Χανίων. Σε όλα τα υπόλοιπα σημεία, που είχαν προσγειωθεί οι Γερμανοί, είχαν αναγκασθεί να παραδοθούν στους Κρήτες υπερασπιστές και τους Συμμάχους. Ελέγχοντας το Μάλεμε, όμως, κατάφεραν να κρατήσουν υπό τον έλεγχό τους όλο τον εναέριο χώρο του νησιού. Τρίτον και σημαντικότερο. Η Μάχη της Κρήτης είχε ένα εξαιρετικά βαρύ τίμημα για τους εισβολείς. Ιστορικοί λένε, ότι οι στρατιωτικές απώλειες του 7ου Τμήματος Αλεξιπτωτιστών και των υπολοίπων τμημάτων της Wehrmacht, της αφρόκρεμας του ναζιστικού Στρατού δηλαδή, που ανήλθαν σχεδόν σε 18.000 άνδρες, ήταν περισσότερες από το σύνολο των Γερμανών στρατιωτών που είχαν σκοτωθεί μέχρι τότε στην κατάληψη των υπόλοιπων χωρών της Ευρώπης! Χάριν στη λυσσαλέα και ορμητική αντίσταση όλου του κρητικού λαού και των Συμμάχων, αυτό το πολύτιμο και πολυδιαφημισμένο όπλο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, αποδεκατίστηκε τελείως σαν μάχιμη Μονάδα, σημαίνοντας το τέλος του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και τσαλακώνοντας ανεπανόρθωτα το προφίλ του υπέρβαρου και υπερφίαλου στρατάρχη Goerig…
Η Μάχη της Κρήτης αποδείχθηκε ότι δεν ήταν μια «χαμένη» μάχη -όπως έχει πει ένας ιστορικός- «και μετά την αποχώρηση των συμμαχικών στρατευμάτων συνεχίστηκε η αντίσταση των Κρητών. Οι Κρήτες μόνοι χωρίς ελπίδα αγωνίζονταν, αν και γνώριζαν πως η μάχη είναι χαμένη. Η σκέψη πως θα γινόνταν δούλοι, τους έφερνε παραφροσύνη και ως παράφρονες πολεμούσαν. Αν είχε προηγηθεί από τους ιθύνοντες στοιχειώδης έστω προπαρασκευή αυτού του λαού (του κρητικού) τότε η Μάχη της Κρήτης θα είχε στεφθεί με τη νίκη». Τιμή και δόξα στους προμάχους της ελευθερίας´.
Αμέσως μετά ακολούθησαν καταθέσεις στεφάνων, δόθηκαν από τον Δήμο Σφακίων δώρα με προϊόντα και κεντητά της Κρήτης σε όλους τους βετεράνους συμμάχους καθώς επίσης και στην αντιπροσωπία των 18 ελληνικής καταγωγής βουλευτών της Αυστραλίας. Τραγούδησαν ριζίτικα και χόρεψαν πεντοζάλη τοπικοί Σύλλογοι για να τελειώσει η εκδήλωση με πλούσιο γεύμα, που παρέθεσε ο Δήμος σε ταβέρνα της Χώρας.