´Το πλοίο μας μπορεί να έχασε την πλώρη του, αλλά το ηθικό μας παρέμενε ακμαίο. Οταν ο κυβερνήτης μας, Γιάννης Τούμπας, είπε ότι θα πάμε έτσι στην Αλεξάνδρεια, είπαμε έτσι θα γίνει. Ο αγώνας για ζωή σου δίνει δύναμη´.
Ο 92χρονος σήμερα Δημήτρης Χατζηδημητρίου είναι ο τελευταίος ναύτης του θρυλικού αντιτορπιλικού ´Αδρίας´ που παραμένει στη ζωή.
Το πλοίο έπεσε σε νάρκη τον Οκτώβριο του 1943, ανοιχτά της Καλύμνου και έχασε όλο το μπροστινό τμήμα του. Ωστόσο, χάρη στην επιμονή και στο θάρρος του πληρώματος και με τις μηχανές να δουλεύουν, κατάφερε να φτάσει μετά από ταξίδι 6 ημερών στη βάση του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, κερδίζοντας την παγκόσμια αναγνώριση για τη σπάνια στα ναυτικά χρονικά επιτυχία του.
Αν και η μνήμη αδυνατίζει, πολλά από τα γεγονότα παραμένουν ζωντανά στη μνήμη του ´Τζίμη´, όπως έλεγαν τον κ. Χατζηδημητρίου οι συνάδελφοί του. Γεννημένος στη Σινώπη του Εύξεινου Πόντου, μετανάστευσε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στις Καλύβες Χανίων, όπου και κατοικεί μέχρι σήμερα.
´Παρουσιάσθηκα ως κληρωτός στο Ναυτικό, ήμουν κλάσεως 40’, Α σειρά´, θυμάται. Η έναρξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου τον βρίσκει στον Πόρο. Ακολουθώντας το Ελληνικό Ναυτικό, που μετά την επίθεση των Ναζί βρέθηκε στη Β. Αφρική, ο κ. Δημήτρης ήταν από τα πρώτα μέλη του πληρώματος που παρέλαβαν τον ´Αδρία´ από το Νιούκαστλ της Βρετανίας τον Ιούλιο του 1942.
Σε μία Ελλάδα κατακτημένη από τους Ναζί έκαναν το πλοίο πατρίδα τους. ´Το κλίμα στο πλοίο ήταν ωραιότατο μεταξύ μας. Πιστεύαμε πραγματικά ότι θα ελευθερώσουμε τη χώρα παρά τις δυσκολίες´, αναφέρει. Υπηρετώντας ως δίοπος ο κ. Χατζηδημητρίου είχε τη θέση του βοηθού νοσοκόμου κατά την αποστολή στα Δωδεκάνησα το φθινόπωρο του 1943. Ο ´Αδρίας´ πέφτει πάνω σε νάρκη που είχαν ποντίσει οι Γερμανοί. ´Ηταν νύκτα, λίγο πριν τις 10, όταν έγινε το περιστατικό. Δεν κοιμόμασταν. Εγώ ήμουν κάπου μέσα στο πλοίο, δεν θυμάμαι ακριβώς που, θυμάμαι μόνο τον μεγάλο θόρυβο που ακούσθηκε και τη θέα του πλοίου στη συνέχεια χωρίς πλώρη´, λέει ο ´Τζίμης´. Το βρετανικό αντιτορπιλικό ´Χαστγουόρθ´, που έπλεε κοντά στον ´Αδρία´, τον προσεγγίζει προκειμένου να απομακρύνει το πλήρωμα. Ομως ο κυβερνήτης, Ι. Τούμπας, είναι ανένδοτος.
´Είπε στον Αγγλο πλοίαρχο ότι από τη στιγμή που το πλοίο μου πλέει και το ηθικόν του πληρώματος είναι ακμαίο δεν εγκαταλείπουμε το σκάφος. Το ηθικό μας ήταν ακμαίο, παρά του ότι δεν είχαμε πλώρη. Οταν είπε ο Τούμπας ότι θα πάμε έτσι στην Αλεξάνδρεια, είπαμε, αφού το λέει ο κυβερνήτης, θα το κάνουμε´, θυμάται ο κ. Χατζηδημητρίου. Υπηρετώντας ως βοηθός νοσοκόμου έζησε σκληρές σκηνές μέσα στο ιατρείο καθώς χρειάσθηκε να συμμετάσχει ακόμα και σε ακρωτηριασμούς τραυματισμένων μελών του πληρώματος. Συνολικά 21 ήταν οι νεκροί της πρόσκρουσης σε νάρκη και πάνω από 30 οι τραυματίες. Το πλοίο κατευθύνθηκε στην ακτή του Γκιουμουσλούκ στην Τουρκία, όπου και πραγματοποίησε επισκευές στεγανοποίησης για 40 ημέρες και την 1η Δεκεμβρίου του 1943 έφυγε για την Αλεξάνδρεια, όπου έφτασε 6 ημέρες μετά. ´Μας έγινε θερμή υποδοχή, τα πληρώματα των άλλων πλοίων βγήκαν στα καταστρώματα και μας χαιρετούσαν, το ίδιο και τα συνεργεία εργασίας, όπως και ο κόσμος στο λιμάνι´, λέει ο κ. Δημήτρης.
Παρά τα χρόνια, αρκετά γεγονότα μένουν ζωντανά στη μνήμη του κ. Χατζηδημητρίου, τα οποία και ζωντανεύουν τα παράσημα, οι έπαινοι και οι φωτογραφίες του θρυλικού πλοίου, που βρίσκονται σε διάφορα σημεία στο σπίτι του. Οι δικοί του άνθρωποι, που στέκονται πάντα δίπλα του, προετοιμάζουν την έκδοση του ημερολογίου του, κάτι που σίγουρα θα αποτελέσει σημαντικό γεγονός.
To Αδρίας
Το “Αδρίας” αντιτορπιλικό τύπου Hunt και πρώην “Border” παραχωρήθηκε ως δανεικό από την Μ. Βρεταννία στην Ελλάδα το 1942. Συμμετείχε ως συνοδό σε νηοπομπές και φέρετε ως το πλοίο που βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U553. Ηταν ανάμεσα στα πλοία στα οποία παραδόθηκε ο Ιταλικός στόλος τον Σεπτέμβρη του 1943 μετάτην συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας. Στην ίδια επιχείριση με το “Αδρίας” στα Δωδεκάνησα συμμετείχε και το βρετανικό αντιτορπιλικό Hurworth, το οποίο και βυσίσθηκε χάνοντας 143 άντρες και αυτό όταν κτύπησε σε γερμανική νάρκη.
