Πώς αντιμετωπίζουμε οικολογικά της καρκίνωση της ελιάς;
Αν έχουμε παρατηρήσει κάποια χαρακτηριστικά εξογκώματα στον κορμό και στα κλαδιά της ελιάς, τότε πρόκειται για την καρκίνωση, γνωστή και ως φυματίωση ή καρκίνος της ελιάς, μια πολύ συχνή και σοβαρή βακτηριακή ασθένεια που προσβάλλει τα ελαιόδεντρα. Για την προληπτική αντιμετώπιση της ασθένειας της καρκίνωσης της ελιάς, επιλέγουμε καταρχήν υγιή δενδρύλλια ελιάς κατά τη φύτευση ενός νέου ελαιώνα. Σε ήδη εγκαταστημένους ελαιώνες, αποφεύγουμε να κλαδεύουμε και να συλλέγουμε ελιές με ράβδισμα με βροχερό καιρό. Σε κάθε περίπτωση, κατά το κλάδεμα της ελιάς, όταν κλαδεύουμε από το ένα δέντρο στο άλλο φροντίζουμε να απολυμαίνουμε τα εργαλεία κλαδέματος με διάλυμα χλωρίνης 2%. Επίσης, ψεκάζουμε προληπτικά αλλά και θεραπευτικά με χαλκούχα σκευάσματα για απολύμανση από την ασθένεια μετά από παγετό και χαλάζι, μετά το ράβδισμα καθώς και μετά το κλάδεμα της ελιάς. Τέλος, σε περιπτώσεις προσβολής από την καρκίνωση της ελιάς, κατά το κλάδεμα, αφαιρούμε και καίμε τα άρρωστα κλαδιά ενώ απομακρύνουμε με κοφτερό μαχαίρι τα καρκινώματα πάνω στον κορμό και στους κεντρικούς βλαστούς της ελιάς.
Πότε γίνεται ο πολλαπλασιασμός της γαρδένιας;
Κατάλληλη εποχή για τον πολλαπλασιασμό της γαρδένιας είναι η περίοδος Φεβρουαρίου-Μαρτίου. Αρχικά, κόβουμε φυλλώδη μοσχεύματα με τρυφερό βλαστό μήκους 10-15 εκατοστών που τα παίρνουμε από υγιή φυτά γαρδένιας. Από τα μοσχεύμετα αφαιρούμε τα κάτω φύλλα, διατηρώντας δύο ζευγάρια φύλλων στο πάνω μέρος του μοσχεύματος. Στη συνέχεια, ξύνουμε ελαφρά τη βάση του μοσχεύματος σε ύψος 1 εκατοστού, τη βυθίζουμε σε νερό και μετά σε σκόνη ορμόνης ριζοβολίας που έχουμε απλώσει πάνω σε ένα χαρτί. Η ορμόνη ριζοβολίας βοηθάει το μόσχευμά μας να δημιουργήσει πλούσιο ριζικό σύστημα και κατά συνέπεια έχει σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του πολλαπλασιασμού. Ο πολλαπλασιασμός της γαρδένιας με μοσχεύματα μπορεί να γίνει και την περίοδο του καλοκαιριού χρησιμοποιώντας ημιξυλώδη μοσχεύματα, θα πρέπει ωστόσο να γνωρίζουμε ότι σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε μικρότερο ποσοστό επιτυχίας.
Τι συνθήκες χρειάζεται η καλλιέργεια του σμέουρου;
Σμέουρο, ένα άγριο φρούτο του δάσους κι ένα από τα πιο αγαπημένα μούρα που μπορούμε να φυτέψουμε στον κήπο και σε γλάστρα στο μπαλκόνι. Το σμέουρο (red raspberry), γνωστό και με τη γαλλική ονομασία φραμπουάζ (framboise), είναι ξαδερφάκι του βατόμουρου και ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο γευστικά superfoods (υπερτροφές) με σημαντική διατροφική αξία καθώς περιεχει βιταμίνη C, σίδηρο, φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικές ουσίες, καθώς και ελάχιστες θερμίδες. Το σμέουρο είναι πολυετής καρποφόρος θάμνος που μπαίνει στην καρποφορία από τον δεύτερο χρόνο και έχει παραγωγική ζωή τουλάχιστον δέκα χρόνια. Τα σμέουρα τρώγονται φρέσκα και έχουν πλούσια έντονη γέυση, ενώ χρησιμοποιούνται επίσης σε μαρμελάδες καθώς και για την παρασκευή λικέρ. Η καλλιέργεια του σμέουρου ευδοκιμεί σε περιοχές με δροσερό καλοκαίρι και κρύο χειμώνα, γι’ αυτό μπορεί να φυτευτεί και σε περιοχές με ένα σχετικό υψόμετρο. Το σμέουρο δεν έχει σημαντικές απαιτήσεις ως προς το έδαφος, παρουσιάζει ωστόσο καλύτερη ανάπτυξη όταν καλλιεργείται σε βαθιά και γόνιμα εδάφη. Το σμέουρο αγαπάει την ηλιοφάνεια αν και μπορεί να φυτευτεί και σε ημισκιερές θέσεις,
φωτογραφία: Μιχάλης Κουλιέρης
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
