Ενώ όλοι, πολιτικοί και πολίτες, επαναλαμβάνουν καθημερινά ότι στην κατάσταση που βρίσκονται τα οικονομικά της χώρας, χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και βαθιές τοµές, η κυβέρνηση διστακτική, διαπραγματεύεται διαρκώς µε τον εαυτό της, µε τους βουλευτές, με τους συνδικαλιστές, τις φοβίες της, αναβάλλοντας για αύριο ό,τι πρέπει να κάνει σήμερα. Αναβολή στην αναβολή και καθυστέρηση στην καθυστέρηση, καταλήξαµε να µας υποδεικνύουν δηµοσίως απ’ έξω, οι απ’ έξω, τι πρέπει να κάνουμε µέσα στη χώρα μας. Φτάσαμε να μη μπορούμε να μιλήσουμε μεταξύ μας και να είναι προεξοφλημένης αναποτελεσματικότητας κάθε συζήτηση του πρωθυπουργού µε τους αρχηγούς των κοµµάτων, που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν την κατάσταση της χώρας. Μιας χώρας σιωπής τελικά, διότι παρά την πληθυντικότητα των πολιτικών απόψεων δεν υπάρχουν δυο (!) που να συμφωνούν μεταξύ τους…! Κι είναι δικαίωμα των αρχηγών να μη προσφέρουν στον πρωθυπουργό τίποτα από όσα προσπαθεί να του παραχωρήσουν (ούτε την αίσθηση να τους θεωρεί δεδομένους ούτε τη συναίνεση που τους ζητά κατόπιν εορτής και χωρίς στοιχειώδη ανταλλαγή απόψεων), αλλά, στους ψηφοφόρους τους ποια προοπτική προσφέρουν;
ΑΕΣ
