Καταγγελίες για προσφορά -σε μεγάλο βαθμό- εισαγώμενων προϊόντων σε τουρίστες της Κρήτης αντί των τοπικών από αρκετές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό τομέα (ξενοδοχεία, εστιατόρια), διατυπώνει σε δηλώσεις του στα ´Χ.Ν.´ ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας, κ. Μεσσαριτάκης.
Σύμφωνα πάντως με το Δίκτυο Κρητικής Γαστρονομίας το φτηνότερο κόστος των προϊόντων εισαγωγής δεν αποτελεί επιχείρημα, αφού ´με λίγο ψάξιμο στην τοπική αγορά είναι διαθέσιμα δικά μας προϊόντα σε πολύ καλές τιμές´, ενώ και η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας τονίζει πως ´τα προϊόντα εισαγωγής είναι πολλές φορές αμφιβόλου ποιότητας´.
´Αυτό που έχουμε διαπιστώσει από την εμπειρία μας με τα κλιμάκια ελέγχου, όχι μόνο της Υπηρεσίας μας, αλλά και της Διεύθυνσης Εμπορίου και της Διεύθυνσης Υγείας είναι ότι παρότι έχουμε προϊόντα αρίστης ποιότητας, όπως π.χ. τα τυροκομικά μας προϊόντα, πολλά ξενοδοχεία και εστιατόρια χρησιμοποιούν ξένα προϊόντα, αμφιβόλου ποιότητας για εμένα, φτηνά προϊόντα π.χ. τα μπαστούνια τα τυριά τα κίτρινα, γιαούρτια που είναι εδέσματα και δεν είναι προϊόντα γάλακτος´, δηλώνει στα ´Χ.Ν.´ ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, κ. Μιχάλης Μεσσαριτάκης.
Σύμφωνα πάντα με τον κ. Μεσσαριτάκη είναι πάμπολλα τα περιστατικά χρησιμοποίησης προϊόντων εισαγωγής αντί για τα τοπικά.
´Δεν χρησιμοποιούν τη δική μας τη φέτα, που είναι προϊόν εξαιρετικό, αλλά λευκά τυριά εξωτερικού. Και ειδικά η ελληνική φέτα είναι Π.Ο.Π., αναγνωρισμένο προϊόν´, σημειώνει.
Αναφορικά με το κόστος αγοράς πολλών προϊόντων εισαγωγής, που είναι πολύ μικρότερο από τα τοπικά και αυτό αποτελεί την αιτία που οι επιχειρήσεις τα προτιμούν, ο προϊστάμενος της Υπηρεσίας λέει: ´Δεν είμαι οικονομολόγος και δεν μπορώ να ξέρω τι κοστίζει και πόσο κοστίζει στο α’ ή στο β’ ξενοδοχείο ή εστιατόριο. Βλέπω ότι ως Υπηρεσία του πρωτογενούς τομέα τα δικά μας προϊόντα, που είναι άριστης ποιότητας, μένουν στα ράφια. Αυτό με πονάει. Οι ξενοδόχοι, εφόσον θέλουν να βοηθήσουν, να βγουν μπροστά και να πουν ότι και με κόστος παραπάνω, εμείς θα έχουμε κρητικά προϊόντα. Οταν στους ξένους τουρίστες δίνουμε ξένους χυμούς, ξένο γιαούρτι, ξένο τυρί τι θα αποκομίσουν επιστρέφοντας στην πατρίδα τους; Εκεί εντοπίζω το πρόβλημα. Πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να βοηθήσουμε τον πρωτογενή τομέα, αυτόν που παράγει, τον αγρότη, τον κτηνοτρόφο. Πώς θα γίνει το πρωτόκολλο σύνδεσης και συνεργασίας μεταξύ του πρωτογενούς και τριτογενούς τομέα; Πώς θα προωθήσουμε τα προϊόντα, αν δεν τα αναδείξουμε στους τουρίστες; Βλέπεις ότι και στη σαλάτα αντί για φέτα βάζουν λευκό τυρί εξωτερικού, βλέπεις να χρησιμοποιούν τυποποιημένους χυμούς εξωτερικού και εδώ τα πορτοκάλια να σαπίζουν´. Παράλληλα, ο κ. Μεσσαριτάκης συμπληρώνει πως ´η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και ο αντιπεριφερειάρχης, κ. Α. Βουλγαράκης, κάνουν ό,τι μπορούν σε μία κατεύθυνση ενίσχυσης των τοπικών προϊόντων´.
ΔΙΚΤΥΟ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΙΑΣ
Το συγκεκριμένο ζήτημα έχει απασχολήσει έντονα το Δίκτυο Κρητικής Γαστρονομίας, στο οποίο μετέχουν σεφ και μάγειροι, που στόχο έχουν να αναδείξουν τα τοπικά προϊόντα.
´Για μένα το πρόβλημα έχει να κάνει με δύο ζητήματα. Πρώτον, η διδακτέα ύλη στις σχολές μαγείρων είναι προσαρμοσμένη στην ευρωπαϊκή κουζίνα και όχι στην τοπική. Προβλέπει τη χρήση βουτύρου, τυριών, όπως ένταμ, παρμεζάνα. Οπότε και οι μάγειροι, έχοντας αυτήν την εκπαίδευση, χρησιμοποιούν τα υλικά που γνωρίζουν. Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι οι πάρα πολλοί ξενοδόχοι δεν έχουν ανοιχτά μυαλά. Δεν ψάχνονται, δεν αναζητούν´, τονίζει ο κ. Γιάννης Αποστολάκης, μέλος του Δικτύου Κρητικής Γαστρονομίας και σεφ του Μ.Α.Ι.Χ.
Ειδικά, σε ό,τι αφορά το ζήτημα του κόστους, ο κ. Αποστολάκης είναι κάθετος. ´Λένε για το θέμα του κόστους. Μπορούν να βρουν π.χ. γραβιέρα σε πολύ φτηνή τιμή από αυτές που «σκάνε», που αλλοιώνεται δηλαδή λίγο η εικόνα τους, όχι όμως η ποιότητα και δεν μπορούν να διατεθούν στα super market. Μπορούν να συνεργαστούν με τυροκόμους, ώστε να πάρουν πηκτόγαλο ή μυζήθρα αντί για λευκό τυρί εισαγωγής, που δίνει μια ξεχωριστή, ιδιαίτερη γεύση στη σαλάτα. Υπάρχουν πολλές τέτοιες δυνατότητες αρκεί να το ψάξουν´, λέει.
Πριν μερικά χρόνια η τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση είχε πραγματοποιήσει σεμινάρια κρητικής κουζίνας για εστιάτορες και σεφ. Ωστόσο, από τότε δεν έχει γίνει κάτι ανάλογο και οι όποιες πρωτοβουλίες για επιμόρφωση έχουν να κάνουν με τα μέλη του Δικτύου. ´Δεν νοείται, κατά την άποψή μου, επιχειρήσεις που έχουν χρηματοδοτηθεί από το κράτος π.χ. επιδοτούμενες ξενοδοχειακές μονάδες και να μην χρησιμοποιούν τοπικά προϊόντα. Και αν κάποιες είναι all inclusive και δεν τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, δεν είναι δυνατόν η ταβέρνα του χωριού, το μικρό εστιατόριο να μην διαθέτει πρώτες ύλες από την περιοχή, αλλά να χρησιμοποιεί προϊόντα εισαγωγής αμφιβόλου ποιότητας´, καταλήγει ο κ. Αποστολάκης.
ΤΟΠΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ
Ξινομυζήθρα, πηκτόγαλο Χανίων ΑΝΤΙ Λευκό τυρί
Ελαιόλαδο ή ανθόγαλο ΑΝΤΙ Βούτυρο
Γραβιέρα ΑΝΤΙ Παρμεζάνα
Ανθότυρος ΑΝΤΙ Μοτσαρέλα
Χυμοί τοπικοί ΒΙΟΧΥΜ ANTI Χυμοί σε παγοκολόνες
