(Στην Ελλάδα) «Πάντες οι έχοντες ονύχια αγωνίζονται να σπαράξωσι τους έχοντας πτερά». [Εμμ. Ροΐδης, 1836 – 1904) «Ανέκδοτοι σκέψεις». Aπαντα, Ε’. Ερμής, 1978. 376.]
[-Η αλήθεια της παραπάνω διαπίστωσης – σκέψης επιβεβαιώνεται δραματικά στις μέρες μας, με τα αλλοπρόσαλλα που γίνονται στην πολιτική σκηνή. Αποδεικνύοντας ότι είμαστε αιώνια προσκολλημένοι στους εαυτούς μας, χωρίς ταυτόχρονα να επιτρέπουμε στους άλλους να μας ξεκολλήσουν από παλιές εμμονές και πρακτικές.]
«Κάτι που με στενοχωρεί διαρκώς στην Ελλάδα είναι ότι το κράτος δεν κάθεται στο τραπέζι να συζητήσει με τους πολίτες του, είναι όσο καιρό το γνωρίζω εχθρός τους. Σε κοιτάζει καχύποπτα είτε πας να δώσεις είτε να πάρεις. Δεν σε βλέπει σαν προστατευόμενο μέλος ούτε καν σαν πελάτη του. Αφού όμως το κράτος πρέπει να έχει έσοδα πρέπει να σέβεται και τον πελάτη του, δηλαδή τον πολίτη». (Θόδωρος Σκουζός, ο δικηγόρος που πέτυχε αναστολή καταβολής της έκτακτης εισφοράς στο δημόσιο, στην «Ελευθεροτυπία», 28-7-09)
[-«Ο Εχθρός λαός» που έγραφε κι ο Ιάκωβος Καμπανέλλης (1). Μια ζωή, δηλαδή, έχουμε απέναντί μας ένα κράτος της πλάκας, του μπάχαλου – αλλά εχθρικό στον πολίτη. Κράτος αναξιόπιστο, αφερέγγυο… Που μάλλον δεν αλλάζει με τίποτε!]
«…Νομίζω ότι είμαστε μια χώρα με πολύ μορφωμένους και δημιουργικούς ανθρώπους. Κάποια στιγμή όμως χάθηκε ο προορισμός. Και όταν δεν έχεις προορισμό, τότε ζεις μηχανικά το παρόν. Πάσχουμε ακόμη να βρούμε ποιοι είμαστε, με το βλέμμα στραμμένο περισσότερο στο παρελθόν, αλλά δεν έχουμε σκεφθεί πώς θέλουμε να κάνουμε τον τόπο μας. Μπορούμε να ανατρέψουμε τα πάντα, αν το θέλουμε. Αρκεί να αποκτήσουμε περισσότερη αυτοπεποίθηση…» (Στέλιος Πλαϊνιώτης, αρχιτέκτονας μηχανικός, εργαζόμενος στη Μαλαισία, Το Βήμα, 10/5/2011).
[-Το σοκ αυτογνωσίας αρχίζει και φέρνει, έστω και με βραδύτητα, αποτελέσματα. Πρώτα ατομικά, έπειτα συλλογικά («Αγανακτισμένοι»). Ευελπιστούμε και αισιοδοξούμε πως αν ξεφύγουμε από τους παλαιοπολιτικούς και τις νοσηρές νοοτροπίες τους, αν αποβάλλουμε κι εμείς εκείνες τις συμπεριφορές με τις οποίες διαποτιστήκαμε δεκαετίες, θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά. Όλα είναι θέμα βούλησης και προσανατολισμού… Όχι μόνον οικονομίας.]
Σημείωση: (1) παραπομπή στο ομότιτλο θεατρικό έργο (1975) του Ιάκωβου Καμπανέλλη (1922-2011) σε μουσική Μ. Θεοδωράκη
Στ.Γ.Κ.
