Ο ΠΟΛΕΜΟΣ για την αλήθεια, συνήθως κατατροπώνει τους λαούς που όντας ανενημέρωτοι αποχαυνώνονται, όταν η πολιτική προπαγάνδα βρίσκεται στα χέρια ικανών και επιτήδειων υπερασπιστών της εξουσίας. Με πρωτοπόρα φυσικά τα ΜΜΕ και τον Τύπο που είναι στη διάθεση των ιθυνόντων.
ΚΑΙ ΣΤΗΝ εποχή μας, το πρώτο μέλημα κάθε κυβέρνησης είναι η… επικοινωνιακή πολιτική! Όχι η παραγωγή έργου. Γι αυτό προσλαμβάνονται -με το αζημίωτο- «πεπειραμένοι» επικοινωνιολόγοι και δημοσιογράφοι, που σκοπό έχουν να παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο και το αντίστροφο προκαλώντας «ενημερωτική τύφλωση» στον λαό…
ΟΤΑΝ μάλιστα υπάρχει κρίση, με δυσβάστακτα οικονομικά προβλήματα, όπως αυτή που βιώνουμε, τότε η απόσπαση της προσοχής του κοινού είναι η βασική προσπάθεια των επικοινωνιολόγων – προπαγανδιστών. Δημιουργείται -σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι (στο «10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ»)- ένα πρόβλημα (ας πούμε το φορολογικό ή οι αποκρατικοποιήσεις κ.λπ.), μια προβλεφθείσα «κατάσταση» δηλαδή, για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο: με σκοπό αυτός ο ίδιος -ο κόσμος- να ορίσει (!) έπειτα τα μέτρα που η εξουσία θέλει να του «περάσει»…
ΤΟ ΙΔΙΟ και οι αρχιτέκτονες του Μνημονίου Ι πίστεψαν ότι, με την αποικιοκρατική Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης που επέβαλαν, ερήμην του λαού, στην Ελλάδα τον Μάιο του 2010, συνοδεία μάλιστα πρωτοφανών οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης, εξασφάλιζαν ένα περιθώριο χρόνου έως τις αρχές του 2013, ώστε να θέσουν σε κίνηση τον μόνιμο μηχανισμό ελεγχόμενων χρεοκοπιών της ευρωζώνης. Η κυβέρνηση επικοινωνιακά παρουσίασε στον λαό το Μνημόνιο ως «αναγκαίο κακό» και μονόδρομο, για να σωθούμε! Πρόβλεψε δε τότε ότι στα τέλη του 2011 θα… βγαίναμε στις αγορές!
ΔΕΝ τα κατάφερε, γιατί, όντας παλαιοκομματική, δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον κανόνα του πολιτικού κόστους και της μη κάθαρσης του παρελθόντος. Οπως αντίθετα ήλπιζε ο λαός. Δεν τιμωρήθηκε ούτε ένας απ’ τους καταχραστές του δημοσίου… Επιπλέον, δεν μπόρεσε -και δεν θα μπορέσει απ’ ό,τι φαίνεται- να ξεπεράσει ανώδυνα το συνδικαλιστικό κίνημα που η ίδια και η Ν.Δ. διόγκωσαν και εξέθρεψαν δεκαετίες τώρα.
Η ΚΡΙΣΗ χρέους (αλλά και ευρωπαϊκών αξιών), όχι μόνον εδώ αλλά σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, είναι σήμερα εκτός ελέγχου. Οι λαοί ξεσηκώνονται και θέλουν πια να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Η απαξίωση του πολιτικού κόσμου είναι πανευρωπαϊκή και κάθε «πολιτική λύση» είναι μη αποδεκτή… Ακόμη και σήμερα κανείς δεν λέει την αλήθεια στον λαό. Το πόσο δηλαδή η οικονομική κρίση εδώ κι αλλού είναι «κατασκευασμένη». Το πόσα κέρδη αποκομίζουν εις βάρος μας οι αμερικανικές αλλά και οι ευρωπαϊκές (!) τράπεζες. Μπήκαμε σ’ έναν φαύλο κύκλο συμφερόντων, δηλαδή, για τον οποίον κανείς δεν μας λέει την αλήθεια αφήνοντάς εγκληματικά να αργοπεθαίνουμε ως κράτη και άτομα…
(Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr, www.stcloris.gr)
Αν ήταν όλα κατασκευασμενα δεν θα υπήρχε τώρα τέτοιο χάος στην εξεύρεση λύσεων. Είναι τόσο πολλά και
διαφορετικά τα κέντρα εξουσίας που δεν μπορεί να κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου η πορεία της οικονομίας. Μεγάλες θεωρίες που δεν βασίζονται σε κανένα στοιχείο αλλά μόνο σε μια ξύλινη ξεπερασμένη αριστερή αντίληψη της πραγματικότητας. Αν εσείς ως άτομο αργοπεθαίνετε, πεθάνετε για τον εαυτό σας και μην λέτε ανθρώπους δυστυχισμένους που δεν είναι.