ΠΟΤΕ μας δεν καταλάβαμε γιατί οι νόμοι στην Ελλάδα να έχουν πάντα δυο… μεταφράσεις! Η μία να ισχύει για τους απλούς και ανίσχυρους πολίτες (με αυστηρή τήρηση του γράμματός τους) και η άλλη να ισχύει για τα πολιτικά πρόσωπα (με ελαστικοποίηση της ερμηνείας τους, ώστε να σώζεται ο οποιοσδήποτε πολιτικός, για οτιδήποτε πράττει). Δυο μέτρα και δυο σταθμά, δηλαδή.
Η ΕΙΔΗΣΗ (31/5) προέρχεται από την Αγγλία. Δεν είναι η πρώτη ούτε αφήνει περιθώρια παρανόησης: «Ποινή φυλάκισης 12 μηνών επέβαλε βρετανικό δικαστήριο στον Τζον Τέιλορ, βουλευτή των Συντηρητικών, πρώην μέλος της Βουλής των Λόρδων. Ο Τέιλορ κατηγορείται για απάτη σε βάρος του δημοσίου. Συγκεκριμένα, υπέβαλε… σειρά αιτήσεων προκειμένου να του καλυφθούν έξοδα ύψους 11.277 λιρών για μετακινήσεις και ενοίκια, ενώ στην πραγματικότητα ζούσε στο Λονδίνο!».
ΟΣΟ ΓΙΑ το σκεπτικό της ποινής, καθαρό και κρυστάλλινο δηλώνει το αυτονόητο του νόμου, σαν την… καλημέρα: «Η υποβολή ψευδών διεκδικήσεων πρόδωσε την εμπιστοσύνη των πολιτών», ανέφερε ο δικαστής… Στην Αγγλία οι ευγενείς (οι Sir -και ο κ. Τέιλορ είναι… ευγενής βουλευτής στη Βουλή των Λόρδων!) «απλά διαβεβαιώνουν ότι οι αιτήσεις τους είναι ακριβείς». Δεν απαιτείται, δηλαδή, να υποβάλλουν αποδεικτικά στοιχεία μιας δαπάνης! Θεωρείται δεδομένο ότι «οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν αποκτήσει τίτλους ευγενείας (Sir) είναι τίμιοι», σύμφωνα με τον κ. δικαστή, αλλά και την εγγλέζικη νοοτροπία. Αλλοι δε τέσσερις πρώην βουλευτές των Εργατικών στην Αγγλία έχουν φυλακιστεί έπειτα από έρευνες για σκάνδαλα… δημόσιων δαπανών!
ΚΙ ΑΝ στην Αγγλία, για τόσο μικρά ποσά (περίπου 10.000 ευρώ) ο πολιτικός «ευγενής» διαπομπεύεται και κλείνεται στη φυλακή, τι να πούμε εμείς εδώ που το «φαγοπότι» με τη διασπάθιση του δημόσιου -και δανεικού- χρήματος συνεχιζόταν για δεκαετίες; Χωρίς να βρίσκεται ούτε ένας -ναι, ούτε ένας- για να πάει στη φυλακή; Για να φτιάξουμε «ευρωπαϊκό» κράτος, δεν αρκούν τα οικονομικά μέτρα. Ούτε τα τεράστια δάνεια της Ε.Ε. Αυτά είναι μεν αναγκαία, όχι όμως τα ουσιαστικότερα. Χρειαζόμαστε μια εκ θεμελίων επαναδόμηση των πάντων (κυρίως της παιδείας μας). Αλλά και αποκλεισμό από τη Βουλή όλων εκείνων των αρπακτικών που θα το επιθυμούν ή θα παρεισφρέουν σ’ αυτή, με την ψήφο μας…
ΣΤ.Γ.Κ.
