ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

«Στην αέναη σύγκρουση του παλιού με το νέο, πάντα επικρατεί το νέο. Μακάρι να είναι και το καλύτερο…».
Ο ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟΣ κάθε μέρα όγκος των «Αγανακτισμένων», τόσο στο Σύνταγμα όσο και στις πλατείες των άλλων μεγαλουπόλεων, αποτελεί το σημαντικότερο «πολιτικό» γεγονός των τελευταίων δεκαετιών. Άσχετα, αν τα ΜΜΕ προβάλλουν όπως πρέπει ή όχι, το κίνημα. Ασχετα, αν τα κόμματα και ιδιαίτερα ο ΣΥΝ προσπαθούν να το οικειοποιηθούν «χαϊδεύοντάς» το, ή και να το προσεταιρισθούν. Για την ώρα, οι Αγανακτισμένοι είναι αγανακτισμένοι εναντίον όλων των πολιτικών που μας έφεραν σ’ αυτήν την τραγική κατάσταση. Χωρίς καμιά εξαίρεση. Απλά τυχαίνει τα πρώτα «θύματά» τους (γιουχαΐσματα, γιαουρτώματα κ.λπ.) να είναι κυρίως η κυβέρνηση και οι υπουργοί της.
ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ, τέτοιου είδους αυθόρμητα κινήματα, δεν θεωρούνται από τους ειδήμονες (;) «politically correct», έχουν την ευρεία αποδοχή του υπόλοιπου κόσμου. Που τα βλέπει με συμπάθεια, αλλά και ελπίδα για κάτι καλύτερο. Η αποτελεσματικότητά τους θα είναι μάλλον έμμεση -πιεστική προς την κυβέρνηση και την Ε.Ε., για διορθωτικές κινήσεις. Γιατί, για να μιλήσει κανείς για καθαρά αιτήματα ή πολιτικές προτάσεις, είναι πολύ νωρίς.  Η δύναμη των «αγανακτισμένων» βρίσκεται στην «ηθική» υπεροχή τους: στη μη βία, αλλά και σε «αξιακούς συμβολισμούς» που αφορούν στην αλληλεγγύη μεταξύ των μελών τους, στη συναδέλφωση, στο ξεπέρασμα των κομμάτων, των ιδεολογιών, των ηλικιών, των τάξεων…
ΕΤΣΙ δεν γεννιέται, άραγε, ιστορικά το καινούργιο; Όπως ένα έμβρυο είναι ατελής οργανισμός, ώσπου να βγει στο φως της μέρας και να αναπνεύσει ελεύθερα, έτσι και το κίνημα των Αγανακτισμένων εκκολάπτει ιδέες και πρακτικές για έναν καινούργιο κόσμο, που θα κωδικοποιηθούν σιγά-σιγά. Απέναντί του έχει τον παλιό, τον φθαρμένο (και διεφθαρμένο) κόσμο των πολιτικών (στην πλειονότητά τους). Των απογοητευτικών, δηλαδή, γενεών της Μεταπολίτευσης που κυβέρνησαν τη χώρα, όπως την κυβέρνησαν… Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, οι παλαιοπολιτικοί με το να θέτουν τον εαυτούλη τους υπεράνω όλων, εξακολουθούν να παίζουν με το μέλλον της χώρας. Χωρίς καν να ομονοούν μεταξύ τους, ώστε τουλάχιστον, να βγούμε από την κρίση πιο δυνατοί και ενωμένοι.
ΑΛΛΑ, η μοίρα του παλαιοκομματισμού είναι προ πολλού προδιαγεγραμμένη. Ο «θάνατός» του είναι θέμα χρόνου… Αρκεί να μην παρασύρει στον αφανισμό του κι όλο το έθνος…
Στ.Γ.Κ.