Είμαστε δυο, είμαστε τρεις …

Καταιγισμός δηλώσεων από ηγέτες χωρών, κοινοτικούς αξιωματούχους, τραπεζίτες και άλλους οικονομικούς παράγοντες που διαμορφώνουν τη διεθνή οικονοµική επικαιρότητα δημοσιεύονται καθημερινά στα παγκόσμια  Μ.Μ.Ε. µιλώντας συνεχώς για το δηµοσιονοµικό πρόβλημα της Ελλάδας και τους πιθανούς τρόπους διεξόδου από αυτό. Εν τούτοις, όπως γράφουν τα «Νέα» (μια κάθε άλλο παρά αντιπολιτευόμενη εφημερίδα) «το ελληνικό πολιτικό σύστηµα δεν εξαντλεί τα περιθώρια που του παρέχονται εδώ και έναν χρόνο για να βάλει την οικονοµία στον δρόµο της ανάκαµψης». Η εφημερίδα, αφού αναφέρεται στο πολιτικό σύστημα, ουσιαστικά στα δυο μεγάλα κόμματα, τα οποία δεν φαίνεται να έχουν καταλάβει ότι λίγη σημασία έχει ποιος κυβερνά, γράφει: «Η κυβέρνηση κατέφυγε στο Μνηµόνιο µε σχεδόν κλειστά µάτια, υστέρησε δραµατικά στην εφαρµογή του και αποδεικνύεται αδύναµη να επιβάλει την πολιτική της στο ίδιο το κόµµα που τη στηρίζει». Και πώς θα ήταν διαφορετικά, μπορεί να παρατηρήσει κάποιος, όταν το Υπουργικό Συµβούλιο συνεδριάζει για εννιάμιση ώρες, συν άλλες τόσες και παραπάνω σε επιτροπές και συμβούλια, για να µην αποφασίσει τίποτε…;! «Η αξιωµατική αντιπολίτευση» συνεχίζει η εφημερίδα «αρνείται να κατανοήσει αυτό το οποίο επεσήµαναν οι Ευρωπαίοι συνοµιλητές στον αρχηγό της. Οτι δηλαδή, για να υπάρξει αποτέλεσµα προϋποτίθεται εσωτερική συναίνεση και συστράτευση». Και είναι προφανές πλέον από τις διεθνείς διεργασίες γύρω από το ελληνικό πρόβλημα και την αντιμετώπισή του ότι αυτή την περίοδο δεν κρίνεται η κυβερνητική πολιτική (μόνο) αλλά η πορεία της χώρας, ανεξαρτήτως από το ποιος την κυβερνά. Εμείς όμως… εφευρίσκουμε «σπουδαιότερα» θέματα να ασχοληθούμε. Οπως για παράδειγμα, για ποιους λόγους ο κύριος πρύτανης  εγκατέλειψε τον Μίκη; Πού διαφωνεί με «το περιεχόμενο της συγκέντρωσης» στη Θεσσαλονίκη; Γιατί ο τελευταίος δεν ήθελε να μιλήσει σε άλλη πλατεία που παραχωρούσε ο Δήμος αλλά «κατέλαβε» την πλατεία Αριστοτέλους; Είμαστε λαός πολυμήχανος. Δεν μας αρκούν τα προβλήματα που έχουμε, δημιουργούμε συνεχώς νέα. Κι είμαστε όλοι αρχηγοί…! Καθένας με την (τουλάχιστον μία) γνώμη του. Ο Μίκης πρέπει να παραλλάξει το γνωστό τραγούδι του. Είμαστε δυο, είμαστε τρεις… κι έχουμε γνώμες… δεκατρείς!