Οι ηγεσίες, τόσο των περιφερειακών χωρών, όσο και της Ε.Ε., δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εκπληρώνουν εντολές της οικονομίας. Είναι ανάξιες να δημιουργήσουν οι ίδιες οικονομικές πολιτικές, όπως γινόταν παλαιότερα με προσωπικότητες κύρους και διεθνούς προβολής.
ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ θεσμοί της χώρας μας (κυβέρνηση, Βουλή (κόμματα), Δικαιοσύνη, Μ.Μ.Ε…) αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Είτε δεν έχουν διαβάσει ιστορία είτε δεν είναι σε θέση να αφουγκραστούν το ορμητικό ρεύμα που κυλάει κάτω απ’ τα πόδια τους. Προτάσσουν αφελώς το ίδιον συμφέρον, όχι της πατρίδας.
ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ αρκετά λάθη -μοιραία μάλιστα- στον κ. Γ. Παπανδρέου και τους συμβούλους του. Λάθη που επιτείνουν την αναξιοπιστία της χώρας. Ασχετα με τις μεγάλες, σαρωτικές αλλαγές που συντελέστηκαν και συντελούνται. Ας πούμε, η αντιμετώπιση της πιο αδρανούς και διεφθαρμένης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης (της λακίσασας κυβέρνησης της Ν.Δ. (2004 – 2009), με το απίστευτο εκείνο σύνθημα «Λεφτά υπάρχουν», δεν ήταν ό,τι καλύτερο για την αξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ! Οπως και η εκτίμηση ότι η Ε.Ε. θα μας παρείχε περισσότερο χρόνο για την εφαρμογή του Μνημονίου Ι. Τώρα με το μαχαίρι -της χρεοκοπίας- στον λαιμό καλούμαστε να εφαρμόσουμε τα… ανεφάρμοστα. Δεν είναι δυνατόν, τόσο βίαιες αλλαγές να γίνουν σ’ ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα… Δεν είναι αυτό πολιτική.
ΕΤΣΙ, ο κ. Παπανδρέου, παρόλες τις καλές προθέσεις του, βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο από την τρόικα, αλλά και με μια βόμβα στα χέρια του: μια μεγάλη κοινωνική έκρηξη, με απρόβλεπτες διαστάσεις. Το να συγκρίνεται, ένας δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός ως… Τσολάκογλου ή Πινοσέτ, αν δεν είναι μια ατυχής ισοπέδωση ιστορικών προσωπικοτήτων, είναι μια προσβλητική και κακόβουλη ψηφοθηρική κίνηση από ένα κόμμα.
Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, με τη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά, οχυρώνεται πίσω από στερεότυπες πρακτικές… εκλογικού ενδιαφέροντος, χωρίς δυστυχώς να προτείνει κάτι το ρεαλιστικό διεξόδου από την κρίση. Ολοι γνωρίζουμε ότι κάθε χώρα έχει τις ιδιαιτερότητές της, όσο κι αν οι παγκόσμιες συνθήκες «πτώχευσης» φαίνονται παρόμοιες. Για τη σωτηρία της πατρίδας όλες βρίσκουν κάποια επώδυνη λύση…
Θα ομονοήσουμε ποτέ ή η «διχόνοια η δολερή» θα μας στείλει στον πάτο της ιστορίας;
(Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr, www.stcloris.gr)
