Σκέψεις με αφορμή το αντιρατσιστικό Φεστιβάλ
– Αντε, λοιπόν, σε περιμένω το Σαββατοκύριακο στο πάρκο, που θα γίνει το αντιρατσιστικό φεστιβάλ, θα ’χουμε το δικό μας περίπτερο και θα διαθέτουμε πράγματα της Οργάνωσης.
-Αν θέλεις κράτα μου κάτι από την πραμάτεια σας όταν θα ξαναβρεθούμε γιατί να ’ρθω Σαββατιάτικα στο πάρκο… μάλλον χλωμό το βλέπω.
Κι έτσι απέκλεισα την περίπτωση έστω και μιας απλής βόλτας από το πάρκο, όπου αυτές τις μέρες οι ξένοι που κατοικούν στην πόλη μας, με τη συμμετοχή και πολλών ντόπιων, γιορτάζουν τη διαφορετικότητά τους.
Το απόγευμα όμως αραγμένη στη θάλασσα και σε κατάσταση χαλάρωσης μου ’ρθε ξανά η κουβέντα στο μυαλό και άρχισα να αναλογίζομαι: Ρατσισμός, γιατί τόση άρνηση; Μήπως δεν τον γνωρίζουμε όλοι μας; Μήπως δεν τον έχουμε βιώσει όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας;
Σήμερα, βέβαια, έχει γίνει συνώνυμο με την καλή (!!!) μας συμπεριφορά προς τους ξένους, που τα τελευταία χρόνια έχουν πλημμυρίσει τον τόπο μας, όμως, όλοι μας κάποια στιγμή που τολμήσαμε να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα και από το κοινωνικώς ορθόν και παραδεκτόν, δεν βρεθήκαμε στον τοίχο δακτυλοδεικτούμενοι και σχολιαζόμενοι ποικιλοτρόπως;
Ακόμα και στο πιο απλό πράγμα στην καθημερινή μας ζωή, δηλ. πώς σε αντιμετωπίζουν οι γύρω σου ως γυναίκα σε σχέση με ένα οποιοδήποτε άνδρα; Δεν είναι λοιπόν ο ρατσισμός μόνο η συμπεριφορά των λευκών αφεντικών προς τον μαύρο δούλο μπαρμπα – Θωμά και τους ομοίους του. Είναι οποιαδήποτε συμπεριφορά ατόμων, τα οποία αισθάνονται ότι υπερέχουν έναντι των άλλων λόγω καταγωγής, χρώματος, θρησκείας ή και οικονομικής κατάστασης. Τρανό παράδειγμα ρατσισμού η αρία φυλή του Χίτλερ και η συμπεριφορά του προς ομάδες μειονοτήτων, όπως οι Εβραίοι και οι Τσιγγάνοι.
Όμως ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τέλειωσε εδώ και πολλά χρόνια και ενώ υποτίθεται ότι μας έγινε μάθημα και όλοι χλευάσαμε τα πιστεύω του ανθρώπου αυτού, βλέπουμε σήμερα να επανέρχονται σιγά – σιγά, από την πίσω πόρτα. Ενώ ο κόσμος μας γίνεται ολοένα και μικρότερος και οι μετακινήσεις πληθυσμών γίνονται όλο και περισσότερες, για διάφορους λόγους, λες και οι άνθρωποι γκαργκανιάζονται πάνω στα έχει τους και δεν θέλουν να μοιραστούν τίποτα με τον απέναντί τους τον πονεμένο, τον καταφρονεμένο και τον κυνηγημένο. Δεν σκέφτονται ότι μόνο από τύχη δεν βρίσκονται αυτοί στην απέναντι θέση.
Σήμερα μάλιστα που έχουμε καταντήσει εμείς και η χώρα μας να υφιστάμεθα τον ίδιο ρατσισμό, μια και οι φίλοι και εταίροι μας, μας ονοματίζουν pigs δηλ. γουρούνια (άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς) δεν βλέπω να αλλάζει τίποτα ούτε να παραδειγματιζόμαστε σχετικά με τη συμπεριφορά μας.
Βασικά, έχουμε ξεχάσει να είμαστε Άνθρωποι. Έχουμε αναγάγει τα υλικά αγαθά σε κυρίαρχο μέλημα της ζωής μας και όλη η προσπάθειά μας είναι να μην τα χάσουμε. Γι’ αυτό κοιτάζουμε καχύποπτα όποιον μας φαίνεται λιγάκι αλλιώτικος από τα σύνηθες «ορθόν μέτρον».
Χαίρομαι όταν βλέπω νέους ανθρώπους να κάνουν παρέα όλοι μαζί και να μην βάζουν την ταμπέλα του αλλοδαπού και αλλιώτικου στους διπλανούς τους.
Χαίρομαι όταν βλέπω μεγαλύτερους ανθρώπους να βεγγερίζουν στις αυλές με τους ξένους γείτονές τους και να ανταλλάσουν γνώμες απόψεις και συνήθειες του τόπου τους.
Χαίρομαι που η Οργάνωσή μας αντιμετωπίζει στα ιατρεία της όλους τους ανθρώπους ως ίσους και οποιοσδήποτε μπορεί να βρει σ’ αυτήν ένα καταφύγιο ιατρικό.
Χαίρομαι που εκεί στα γραφεία μας ένας άνθρωπος γιατρός κι ένας άνθρωπος υπάλληλος θα κοιτάξουν και απέναντί τους δεν θα δουν τίποτα άλλο παρά μόνο ένα άλλο άνθρωπο.
Εμπολα…
Ο ιός Εμπολα χτύπησε ξανά την Ουγκάντα, ευτυχώς χωρίς πολλά θύματα αυτή τη φορά. Δεν είναι μακρινό το 2007 που στη βόρεια Ουγκάντα η πόλη Gulu αλλά και οι γύρω περιοχές θρήνησαν 257 νεκρούς λόγω του θανατηφόρου αυτού ιού.
Αλλά ας γνωρίσουμε αυτόν το ιό, ας μάθουμε τι και πώς καταφέρνει να σπέρνει θάνατο και τρόμο στις υγειονομικές Υπηρεσίες αν και η χώρα μας είναι πολύ μακριά από τη λίστα των χωρών προτίμησής του.
Τι είναι ο Εμπολα αιμορραγικός πυρετός;
Ο αιμορραγικός πυρετός που προκαλείται από τον Εμπολα (Ebola HF) είναι μια πολύ σοβαρή και πολύ συχνά θανατηφόρος ασθένεια, όχι μόνο για τους ανθρώπους αλλά και για τα ζώα (γορίλα, χιμπατζή, πίθηκο) και πρωτοεμφανίστηκε το 1976.
Το όνομά του ο ΕΜΠΟΛΑ το πήρε από το ομώνυμο ποτάμι του Κονγκό, παλαιό Ζαΐρ, όπου πρωτοεμφανίστηκε. Μέχρι τώρα έχουν αναγνωριστεί 5 τύποι ιού, από τους οποίους οι 4 προκαλούν τον θανατηφόρο πυρετό στο ανθρώπινο είδος. Αυτοί είναι Ebola – Zaire, Ebola – Sudan, Ebola – Ivory cost και ο Ebola – Bundibugyo, ενώ ο πέμπτος τύπος Ebola – Reston δεν επηρεάζει τους ανθρώπους αλλά μόνο τα πρωτεύοντα θηλαστικά (ζώα).
Πού βρίσκεται ο Εμπολα;
Η ακριβής προέλευση του ιού παραμένει άγνωστη, ωστόσο, με βάση τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία, οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο ιός είναι ζωονοσογόνος (zoonotic) δηλαδή, μεταδίδεται από τα ζώα και ότι το ζώο – ξενιστής είναι εγγενές στην Αφρική, όπου ο ιός έχει εμφανιστεί και υπάρχουν επιβεβαιωμένα κρούσματα στις χώρες Κονγκό, Σουδάν, Γκαμπόν, Ακτή Ελεφαντοστού και Ουγκάντα.
Πώς μεταδίδεται;
Λόγω του ότι η φυσική δεξαμενή του ιού είναι άγνωστη, ο τρόπος με τον οποίο ο ιός εμφανίζεται για πρώτη φορά στον άνθρωπο δεν έχει καθοριστεί, υποθέτουν ότι ο πρώτος ασθενής έχει μολυνθεί από επαφή με ένα μολυσμένο ζώο. Σε πολλές περιοχές της Αφρικής ο πίθηκος (αλλά και άλλα άγρια ζώα) αποτελεί κομμάτι διατροφικής αλυσίδας και αυτό αποτελεί τρόπο μετάδοσης του ιού. Μετά το πρώτο κρούσμα η μετάδοση του ιού μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, όπως την άμεση επαφή με το αίμα ή εκκρίσεις του ασθενούς. Έτσι άτομα που έχουν έλθει σε επαφή με τον ασθενή από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον μπορούν να μολυνθούν και να νοσήσουν οπότε η εξάπλωση του Εμπολα να γίνει εύκολα. Όλα τα άτομα λοιπόν που ήλθαν σε επαφή με τον ασθενή απομονώνονται, τίθενται σε καραντίνα, για όσο διαρκεί η επώαση του ιού που είναι από 2 έως 22 μέρες. Εκτός από το οικογενειακό περιβάλλον, οι λειτουργοί υγείας, νοσοκόμοι και ιατροί είναι ο επόμενος κρίκος της αλυσίδας μετάδοσης και επικινδυνότητας.
Πρέπει να λαμβάνονται μέτρα προφύλαξης και κανόνες υγιεινής γενικά για όλους τους ασθενείς σε καθημερινή βάση από όλο το υγειονομικό προσωπικό σε Νοσοκομεία και ιατρεία.
Υπάρχουν σαφείς κανόνες προστασίας και υγειονομικής φροντίδας καταρτισμένοι από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας WHO για να αποτραπεί η μετάδοση της νόσου και αυτοί είναι:
• Χρήση μάσκας
• Χρήση γαντιών,
• Χρήση προστατευτικής ενδυμασίας
• Να μην χρησιμοποιούνται οι ίδιες βελόνες για τη νοσηλεία του ασθενή.
• Να μην φυλάσσεται φιαλίδιο φαρμάκου πολλαπλών δόσεων για άλλους ασθενείς αλλά να πετάγεται.
• Να μην επαναφέρεται στη θήκη η χρησιμοποιημένη βελόνα ή ακίδα αλλά να πετάγεται σε σκληρό ειδικό δοχείο για να αποφεύγεται ο πιθανός τραυματισμός του νοσηλευτή.
• Να απολυμαίνεται ο χώρος, τα έπιπλα και τα αντικείμενα με διάλυμα χλωρίνης
• Να απαγορεύονται οι επισκέψεις σε θαλάμους νοσηλείας
• Να τηρούνται κανόνες στους χώρους απομόνωσης και η πρόσβαση εκεί να επιτρέπεται μόνο στο ειδικευμένο προσωπικό.
• Οι θάλαμοι απομόνωσης να αποτελούνται από ξεχωριστό χώρο – προθάλαμο αλλαγής, το κυρίως δωμάτιο και από ξεχωριστό μπάνιο – τουαλέτα.
Προβολή ντοκιμαντέρ
Έγινε η προβολή του ντοκιμαντέρ ´Debtocracy/Χρεοκρατία´ την Παρασκευή 24 Ιουνίου στις 8.30 μ.μ. στο κεντρικό κτήριο των Γιατρών του Κόσμου, Σαπφούς 12, Αθήνα, πλατεία Κουμουνδούρου. Και ακολουθησε συζήτηση με τον δημοσιογράφο και οικονομολόγο Λεωνίδα Βατικιώτη και με τον πρόεδρο των Γιατρών του Κόσμου, Νικήτα Κανάκη.
DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ
Όταν η δημοκρατία υποτάχθηκε στο χρέος.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό τον θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από τα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης.
Ο Άρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους – τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.
Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Ισημερινού, Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντινός σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως o Άβι Λιούις (συγγραφέας / σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη, προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke, Ζάρα Βάγκενκνεχτ. Τη μουσική επένδυση προσφέρει οι Γιάννης Αγγελάκας, Ερμής Γεωργιάδης και Άρης RSN και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας (http://www.debtocracy.gr/).
Οι Γιατροί του Κόσμου και η μουσική
Την Τετάρτη 22 Ιούνη οι Γ.τ.Κ. ήταν προσκεκλημένοι στο Θέατρο ´Δ. Βλησίδης´ από τη μουσική σκηνή Αrs musica. Ο κ. Γατάς εκπροσώπησε το τμήμα Χανίων των Γ.τ.Κ,, ο οποίος ανέπτυξε τις δραστηριότητες και τους σκοπούς της Οργάνωσης. Τα έσοδα της εκδήλωσης διατέθηκαν για ενίσχυση των προγραμμάτων των Γιατρών του Κόσμου.
