Γράφει ο Αιμίλιος Δασύρας
Στήν περιοχή τής Ινδίας αναπτύχθηκαν μερικοί από τούς αρχαιότερους πολιτισμούς στoν κόσμο, ποy ανάγονται έως την 4η π.Χ χιλιετία. Στά μέσα της 2ης π.Χ χιλιετίας, η Ινδική Χερσόνησος καταλήφθηκε από τούς Αρίους καί γύρω στα 1000 π.Χ καθιερώθηκαν οι Κάστες.
Η περιοχή ´ήρθε σε επαφή´ μέ τόν Αρχαιοελληνικό κόσμο, μέσω της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ανακαλύφθηκε από τους Πορτογάλους στά 1498. Στή συνέχεια γνώρισε την κυριαρχία τών Ολλανδών, τών Γάλλων και των Βρετανών. Απέκτησε την Ανεξαρτησία της το 1948, με κυρίαρχη μορφή τού αντιαποικιακού αγώνα τον ´Μαχάτμα Γκαντι´.
´Δέν ισχυρίζομαι ότι έχω επινοήσει καμιά νέα αρχή ή δόγμα.
Προσπάθησα, απλώς, μέ τον τρόπο μου, να εφαρμόσω τις αιώνιες αλήθειες στην καθημερινή ζωή και τα προβλήματα… Δέν εχω τίποτε νέο να διδάξω στόν κόσμο´, λέει ο Μαχάτμα Γκάντι.
Μέχρι το 1857 η περιοχή της Βεγγάλης είχε εξελιχθεί σε Βρετανική αυτοκρατορία, υπό τη διοίκηση της Εταιρείας και με την εκμετάλλευση τών χωρικών. Για τη διευκόλυνση της διοίκησης, τη συλλογή πρώτων υλών, τήν καλλιέργεια τσαγιού, καφέ, βαμβακιού, την εξόρυξη σιδήρου και ανθρακα κ.λπ. αναπτύχθηκαν οι μεταφορές, οι επικοινωνίες και τα αρδευτικά συστήματα. Η Αγγλική έγινε η επίσημη γλώσσα. Υπό τους Βρετανούς η Ινδία ήταν χωρισμένη σε ηγεμονικά κράτη, κατ’ όνομα ανεξάρτητα, διοικούμενα από ´Μαχαραγιάδες´, ´Ναβάμπς´ κ.λπ. αλλά ουσιαστικά βρισκόταν κάτω από τη Βρετανική εξουσία. Τυπικά διατηρείτο η αυτοκρατορία του Μεγάλου Μογγόλου.
Η αυξανόμενη δυσαρέσκεια ενάντια στους Βρετανούς εκφράστηκε σε μία επανάσταση στα 1857, που εξαπλώθηκε στή Βόρεια και Κεντρική Ινδία. Οι Βρετανοί έπνιξαν τήν επανάσταση. Ο Μογγόλος αυτοκράτορας εξορίστηκε στη Βιρμανία, οι γιοί του εκτελέστηκαν και οι επαναστάτες τιμωρήθηκαν. Στά 1858 η εξουσία μεταφέρθηκε απο την Εταιρεία στό Στέμα, αντιπροσωπευόμενο με 5ετούς θητείας Αντιβασιλιά. Ο στρατός δυνάμωσε και οι Ινδοί αποκλείστηκαν από όλες τις σημαντικές υπηρεσίες. Στα 1876 η βασίλισσα Βικτωρία ανακηρύχθηκε αυτοκράτειρα των Ινδιών!!!
Ωστόσο, ο σπόρος της πολιτικής συναίσθησης ρίζωσε, ακόμα και αν τμήματα τού πληθυσμού παρέμειναν νομοταγείς στους Βρετανούς. Στα 1885 σχηματίστηκε το Ινδικό Κογκρέσο. Κατηγορώντας τη Βρετανία ότι εξάντλησε την Ινδία από το φυσικό πλούτο μέσω της φορολόγησης και της αθέμιτης εκμετάλλευσης των πηγών της, το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο απαίτησε την επιβολή νέων δασμολογίων για την προστασία της Ινδικής βιομηχανίας.
Αντιλαμβανόμενοι την απειλή από μία ένωση τών Ινδών, οι Βρετανοί άρχισαν να διανοίγουν ένα ρήγμα ανάμεσα σε Ινδουϊστές και Μουσουλμάνους. Η τακτική του ´Διαίρει καί Βασίλευε´ πέτυχε… Μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, ο αγώνας για την ανεξαρτησία έγινε πιο ένθερμος με πρωταγωνιστή τον ´Μαχάτμα Γκάντι´.
Από το 1915 ο Γκάντι αφιερώθηκε στόν αγώνα για την ´Ανεξαρτησία´, ιδίως μετά την σφαγή της πόλης Amritsar τό 1919, όταν ένα Βρετανικό σώμα στρατού άνοιξε πυρ ενάντια σε άοπλο πλήθος διαδηλωτών.
Ο Γκάντι υιοθέτησε την πολιτική της παθητικής αντίστασης – διαμαρτηρία μέ μορφή ειρηνικής απείθειας: Μη βία, μη συνεργασία.
Το βασικό του επίτευγμα ήταν η μεταφορά του αγώνα από τη ´μεσαία τάξη´ στό χωριό. Ηταν επικεφαλής κινήσεων κατά του αδικου φόρου του αλατιού και του μποϊκοταρίσματος των Βρετανικών υφασμάτων, γεγονότα που τον έφεραν πολλές φορές στις Βρετανικές φυλακές. Η ανέμη έγινε το σύμβολο της αντίστασης, ενώ τα υφάσματα πού στέλνονταν από την Βρετανία καίγονταν.
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ
Ο Μ. Γκάντι γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου στα 1869. Καταγόταν από αστική οικογένεια και σπούδασε Νομικά. Από φοιτητής επισκεφτόταν διάφορες επαρχίες της Χώρας του και συχνά τόν έπαιρναν τα κλάματα βλέποντας πώς βασανίζουν και εκμεταλλευονται τους συμπατριώτες του οι Βρετανοί.
Ο Γκάντι βρέθηκε στην πολιτική σκηνή γιά περισσότερο από πενήντα χρόνια. Ενέπνευσε δύο γενιές στην Ινδία και πυροδότησε μία επανάσταση πού επρόκειτο να αλλάξει το πρόσωπο της Αφρικής και της Ασίας.
Μέχρι το τέλος του 1947 είχε ζήσει κάτω από την καχυποψία και την γελοιοποίηση και ειδικά όταν έθεσε για πρώτη φορά το λάβαρο της Επανάστασης κατά των ´φυλετικών´ διακρίσεων και την Αυτοκρατορική κυριαρχία.
Οι ιδέες του έλεγαν ότι είναι μια ´ουτοπία´ και ´γραφικότητα´.
Ο Αϊνστάιν είχε πει στον Γκάντι τον Ιούλιο του 1944: ´Μετά από χρόνια δεν θα μπορούν να πιστέψουν ότι ένας άνθρωπος με σάρκα και αίμα, σαν εσένα, περπάτησε πάνω στη Γη´.
Αν και η ζωή του ήταν συνεχής εξέλιξη, ήταν και ένα ατελείωτο δράμα. Θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα άνθρωπο με μία τόσο ηρωική φιγούρα. Με ένα λευκό πανί να τυλίγει το σκελετωμένο του σώμα, τα χαλύβδινα γυαλιά του, τα ακατέργαστα σανδάλια του και ένα ξεδοντιασμένο χαμόγελο, να είναι πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.
Η φωνή του σπάνια αυξήθηκε πάνω από ένα ψίθυρο.
Είχε μία ´αφοπλιστική ταπεινότητα´. Συνήθιζε να χρησιμοποιεί μία πέτρα αντί για σαπούνι για το μπάνιο του, και έγραφε τις επιστολές του σε μικρά κομμάτια χαρτί με μικρά κομμάτια μολυβιού, τα οποία δύσκολα θα μπορούσες να κρατήσεις ανάμεσα στα δάκτυλά σου. Ετρωγε πάντα, σε ένα ξύλινο πιάτο με μία ξύλινη κουτάλα, το φτωχικό φαγητό του.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗΣ ΒΙΑΣ
Οι Βρετανοί αδυνατούσαν να ελέγξουν την κατάσταση στην Ινδία, η οποία όλο και χειροτέρευε. Η πείνα και η κακοπέραση είχαν εξασθενήσει τα θεμέλια του Αυτοκρατορικού γοήτρου. Η Βρετανία αν και βγήκε νικήτρια από τον Β´ Παγκόσμιο πόλεμο, ήταν ουσιαστικά εξαντλημένη.
Οι Γενικές εκλογές του 1945 και η επιστροφή των Εργατικών στην εξουσία κάνουν τον Βρετανό Πρωθυπουργό να υποσχεθεί ´έγκαιρη υλοποίηση της αυτοδιοίκησης στην Ινδία´.
Στις 12 Αυγούστου 1946, ο αντιβασιλέας κάλεσε τον Νεχρού να σχηματίσει μία προσωρινή κυβέρνηση.
Στο μεταξύ στην Βεγγάλη αρχίζει ένα όργιο βιαιοπραγιών και αιματοχυσίας μεταξύ των Ινδουιστών και Μουσουλμάνων.
Ο Γκάντι τότε διέμενε στην περιοχή Bhangi, στο Δελχί, όπου από εκεί ύψωνε τη φωνή του για Ειρήνη και κατά της βίας.
Αλλά η φωνή του έμοιαζε με ´Φωνή βοώντος εν τη ερήμω´.
Στη συνέχεια ήρθε η είδηση για ξέσπασμα μεγάλης βίας κατά της μειονότητας των Ινδουιστών στην περιοχή Noakhali της Ανατολικής Βεγγάλης.
Ο Γκάντι δεν μπορούσε να παραμείνει αμέτοχος. Επρεπε να πάει να διδάξει και στις δυο κοινότητες ότι πρέπει να ζήσουν ειρηνικά και χωρίς πράξεις βίας. Αλλά πίκρα και θλίψη γεμίζουν την καρδιά του Γκάντι, όταν βλέπει ότι τίποτε δεν μπορεί να κατορθώσει.
Τον Μάη του 1947 ήρθε στο Δελχί ο νέος αντιβασιλέας Mountbatte, ο οποίος πέτυχε να πείσει τους ηγέτες στο Κογκρέσο για μια ´διχοτόμηση της Ινδίας´ ως προϋπόθεση για την Βρετανική απόσυρση. Ο Γκάντι είναι αντίθετος με μια τέτοια διχοτόμηση της Ινδίας, αλλά δεν μπορεί να πείσει τους ηγέτες του Συνεδρίου.
Στις 15 Αυγούστου 1947, η Ινδία είναι χωρισμένη σε δύο κράτη. Ο Γκάντι αρνήθηκε να παραστεί στους εορτασμούς για τη διχοτόμηση της Ινδίας και φεύγει για την Καλκούτα.
Το Σεπτέμβριο του 1947 ο Γκάντι επιστρέφει στο Δελχί, όπου η πόλη βρίσκεται στο έλεος αιματηρών συγκρούσεων και βιαιοπραγιών μεταξύ των Ινδουιστών, των Σιχ και των Μουσουλμάνων.
Η δημιουργία του Πακιστάν, όπου εγκαταστάθηκαν οι Μουσουλμάνοι και της Ινδίας όπου παρέμειναν οι Ινδουιστές δεν άλλαξε τα πράγματα και οι αιματοχυσίες συνεχίζονται.
Στις 30 του Γενάρη στα 1948, ο Γκάντι πηγαίνει στο μεγάλο πάρκο της Birla για να προσευχηθεί και να συναντηθεί με το πλήθος των οπαδών και θαυμαστών του. Πάνω στην εξέδρα που βρισκόταν, σήκωσε τα χέρια, ένωσε τις παλάμες και τις έφερε μπροστά στο στήθος του για να χαιρετήσει το πλήθος που περίμενε.
Πολλοί έτρεξαν για να ακουμπήσουν τα πόδια του και να τον δούνε και από κοντά. Ξαφνικά ένας νεαρός Ινδός, Ινδουιστής τον πλησιάζει και τον πυροβολεί, τρεις φορές στο στήθος, με ένα μικρό αυτόματο πιστόλι με στόχο την καρδιά. Ο Γκάντι έπεσε και στα χείλη του προφέρει το όνομα του Θεού.
Πριν φτάσει η Ιατρική βοήθεια, η καρδιά του έπαψε να χτυπά. Αυτή η καρδιά που μόνο ´Αγάπη´ πρόσφερε στον Ανθρωπο.
Ετσι πέθανε ο Μ. Γκάντι από το χέρι ενός δικού του ανθρώπου, ο οποίος φώναζε: ´Μας πρόδωσε και πήρε το μέρος των Μουσουλμάνων´.
Ο Πρωθυπουργός Νεχρού με τρεμάμενη φωνή και γεμάτος θλίψη ανακοινώνει την είδηση από το ραδιόφωνο:
´Το φως έχει σβήσει από τη ζωή μας και υπάρχει σκοτάδι παντού. Δεν ξέρω τι να σας πω, και πώς να το πω. Ο Αγαπημένος μας ηγέτης Βάρυ, ο πατέρας του Εθνους μας δεν υπάρχει πια. Το Φως έχει σβήσει, όχι έκανα λάθος!! Γιατί το φως που έλαμψε στη Χώρα αυτή δεν ήταν συνηθισμένο Φως. Το Φως που έχει φωτίσει αυτή την Χώρα, όλα αυτά τα χρόνια, ο Κόσμος θα το καταλάβει και θα δώσει παρηγοριά σε αμέτρητες καρδιές. Θα δουλέψω για μια Ινδία στην οποία και οι φτωχότεροι θα αισθάνονται ότι είναι η Χώρα τους, στη δημιουργία της οποίας θα έχουν κι αυτοί φωνή.
Μία Ινδία στην οποία όλες οι Κοινότητες θα ζουν σε τέλεια αρμονία. Σε μία τέτοια Ινδία δεν θα υπάρχει χώρος για την κατάρα των Παριών ή την κατάρα των μεθυστικών ποτών και ναρκωτικών…
Οι γυναίκες θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες…
Αυτή είναι η Ινδία των Ονείρων μου.
Τά επτά που δέν πρέπει να έχεις:
1.Πλούτο χωρίς μόχθο
2.Πολιτική χωρίς αρχές
3.Απόλαυση χωρίς συναίσθημα
4.Γνώση χωρίς χαρακτήρα
5.Εμπόριο χωρίς ήθος
6.Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
7.Λατρεία χωρίς θυσία
Μαχάτμα Γκάντι.
