Μεταξύ Μυριήλ και Ιαβέρη

Χωρίς τυμπανοκρουσίες, τα υπουργεία Οικονομικών της Γερμανίας, Γαλλίας και Ολλανδίας προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα δεύτερο σχέδιο σωτηρίας της Ελλάδας, ώστε η χώρα να μην οδηγηθεί στη χρεοκοπία ούτε η ευρωζώνη σε μια δίνη ενός άγνωστου οικονομικού τυφώνα. Προσφάτως ανέλαβαν μια διερευνητική προσπάθεια να διαμορφώσουν εθελοντικώς ένα «πλειοψηφικό πακέτο» 51% μεταξύ των κατόχων ελληνικών ομολόγων ώστε, το ταχύτερο δυνατόν, να «τρέξει» το νέο δάνειο προς την Ελλάδα. Η Γερμανία και η Γαλλία (κυρίως) παίρνουν το ρίσκο να προχωρήσουν γρήγορα στο νέο δάνειο σωτηρίας της Ελλάδας, για να μη σημάνει μια ώρα αρχύτερα το καμπανάκι της χρεοκοπίας της. Βέβαια, παρατηρούν κάποιοι, οι Τράπεζες αυτών των χωρών έχουν ξεφορτωθεί το μεγαλύτερο μέρος από τα ελληνικά ομόλογα που κατείχαν, τόσο που να μη δικαιολογείται η φούρια τους για το νέο δάνειο προς την Ελλάδα. Η εξήγηση όμως που δίνουν επισήμως αυτοί, χωρίς πειστικά επιχειρήματα (ακριβέστερα, χωρίς καθόλου επιχειρήματα) είναι ότι σώζοντας την Ελλάδα, η Ευρώπη σώζει τον εαυτό της και το ευρώ. «Κουράγιο αδέλφια» που θα μας ξανάλεγε ως άλλος Μάριος (των Αθλίων) στα οδοφράγματα του Παρισιού, ο Όλι Ρεν. «Η σωτηρία της Ευρώπης και του ευρώ είναι στα χέρια μας». Το πρόβλημα όμως που έχουμε με αυτούς τους φιλεύσπλαχνους είναι ότι άλλοτε μας παριστάνουν τον καλό Επίσκοπο Μυριήλ και άλλοτε και συνηθέστερα τον αμείλικτο αστυνόμο… Ιαβέρη.
ΑΕΣ