Δέκα σκέψεις για την πλατεία…

ΣΚΕΨΕΙΣ, οι παρακάτω (συνοπτικά και ελαφρά σχολιασμένες), για την «Πλατεία Συντάγματος». Είναι παρμένες απ’ το μανιφέστο του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής» (φωτό)
-ενός των βασικότερων φορέων των «Αγανακτισμένων»- και δίνουν περίπου το ιδεολογικό στίγμα του κινήματος:
– («Η Πλατεία») είναι ένα «συμβάν» με ασύλληπτες διαστάσεις. Προήλθε από διεργασίες εθνικές και διεθνείς. Δεν είναι κίνηση α-πολιτική, ούτε  χειραγωγήσιμη.
– «Δεν φεύγουμε, αν δεν φύγουν»! (κυβέρνηση, τρόικα, χρέος). Τότε μόνο θα επιτευχθεί και η μεταπολίτευση του λαού. Βασικό, βέβαια, ερώτημα το «μετά, τι;». Θα υπάρξει εναλλακτική, υγιής και βιώσιμη πρόταση;
– «Μετά, τι και πώς;» Χρειάζεται μια μεγάλη «λαϊκή Διακήρυξη της Πλατείας (Συντάγματος)» με τις γενικές αρχές, τη λαϊκότητα και δημοκρατικότητα του κινήματος και τη διατύπωση μιας σαφούς εναλλακτικής μορφής εξουσίας.
– «Δεν φεύγουμε, ούτε όταν φύγουν».
Λαϊκή συνέλευση για τη σύνταξη νέου Συντάγματος. Που θα επανασυνδέσει λαό κι αρχές. Με περιορισμό θητείας βουλευτών, ανακλητότητα, κατάργηση ασυλίας, προνομίων, παραγραφής. Θέσπιση απολογισμού στο λαό.
– «Δημοκρατία, τώρα». Αυτή είναι και η δύναμη της «συνέλευσης». Συνάρθρωση αιτήματος για δημοκρατία, με την οικονομία, τα κοινωνικά αιτήματα, το χρέος, την ανατροπή…
– Μπορούμε να διδαχθούμε από την πλατεία Συντάγματος. «Το πρώτο μάθημα είναι για την αυτοοργάνωση και τη δημοκρατία». Απαξιώνονται τα κόμματα συμπεριλαμβανομένης και της αριστεράς. «…Αν η αριστερά ήθελε, θα μπορούσε να αποχωρήσει από τη Βουλή απαρνούμενη όλα τα προνόμιά της και προσκολλούμενη συμβολικά στο κίνημα των «Αγανακτισμένων». «Στο βάθος -λέει το «Μέτωπο»- το χάσμα είναι ανάμεσα στις ιδέες και τις αξίες της αριστεράς από τη μια, και την εκπροσώπηση και τους μηχανισμούς της αριστεράς, από την άλλη»
– Ενότητα τώρα. «Υπάρχει λαός, κι ο λαός έχει δύναμη». Άραγε «υπάρχει αριστερά που να έχει και δύναμη;». Το σύνθημα «δημοκρατία τώρα», ας γίνει πράξη και στην αριστερά.
– Διεθνισμός και πατριωτισμός. «Ο πατριωτισμός δεν είναι ξένο σώμα στις ιδέες μας, όπως είναι ο ρατσισμός ή ο εθνικισμός. Η ελληνική σημαία ανήκει πρώτ’ απ’ όλα στο Γλέζο, το Σάντα και όσους έδωσαν τη ζωή τους γι’ αυτήν. Την ελληνική σημαία δεν την ανεχόμαστε απλά: είναι από τα σύμβολά μας. Συνυπάρχει με τις σημαίες των άλλων λαών…». Οι Κυριακές μας πια είναι «πανευρωπαϊκές»
– Η πλατεία Συντάγματος έχει νικήσει τον φόβο. «Δημιουργεί ένα δικό της κλίμα ειρηνικής εξέγερσης, συλλογικού αισθήματος, ασφάλειας των πολλών, που επιτρέπει την παρουσία ηλικιωμένων και παιδιών»
– 1.000.000 στην πλατεία. Η διαμαρτυρία και μάλιστα η μαζική, έχει δύναμη, ακόμη και να διαμορφώσει τις εξελίξεις…».
…ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ αποτελούν ένα πρόπλασμα για τη δημιουργία ενός νέου πιο δίκαιου και δημοκρατικού κόσμου…
Θα αντέξει το κίνημα, ή θα διαβρωθεί από τα κόμματα;
Οψόμεθα!

(Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr, www.stcloris.gr)