Δράμα
Σκην.: Τέρενς Μάλικ Μουσ.: Αλεξάντρ Ντεσπλά Ηθ.: Μπραντ Πιτ, Σον Πεν, Τζέσικα Τσαστέιν, Φιόνα Σο
Ο Τζακ, ένα 11χρονο αγόρι, αντιμετωπίζει τη ζωή με ιδιαίτερο θαυμασμό. Η μητέρα του αντιπροσωπεύει την αγάπη και τη συμπόνια, ενώ ο πατέρας του τον εφοδιάσει με υλικό, προκειμένου να επιβιώσει στον κόσμο. Ξαφνικά όμως, η εικόνα του Τζακ για τη ζωή σκοτεινιάζει, όταν για πρώτη φορά, βιώνει γύρω του την αρρώστια, τον πόνο και το θάνατο. Η αναζήτηση της αλήθειας για τον κόσμο, αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό, τον οδηγεί σε μονοπάτια που ποτέ δεν φανταζόταν.
Ο Τέρενς Μάλικ πάντοτε δημιουργούσε οπτικά εντυπωσιακές αλλά και έντονα συναισθηματικές ταινίες, με κάθε μια από αυτές να αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία, με αρκετό μυστήριο και βάθος. Με τη νέα του αυτή δουλειά -ίσως την πλέον προσωπική του και πιο επική– ο ίδιος, επιχειρεί μια πολυσύνθετη αναζήτηση, με αφετηρία τους αστικούς πύργους του σήμερα και νήμα τέλους την αυλή μιας οικογένειας στο Τέξας των ‘50s. Συγχρόνως, ‘παίζει’ με το θεμελιώδες φιλοσόφημα της γέννησης της ζωής στη γη, για να αγγίξει τελικά στα πέρατα του γνωστού σύμπαντος, αναζητώντας αυτό που είναι αληθινό, που έχει διάρκεια, που είναι άπειρο.
Ένα αρμονικό συμφωνικό έργο, ως αυτόνομο κομμάτι μουσικής χωρισμένο σε κινήσεις ή τα κλαδιά ενός δέντρου, ακολουθώντας την εξέλιξη της ζωής του Τζακ Ο’ Μπράιεν, ενός ανθρώπου, που προσπαθεί να εστιάσει σε απαντήσεις, που προκύπτουν από μια σειρά ερωτημάτων ουσίας: ο μόνιμος θυμός του πατέρα του, η αγάπη της μητέρας του, ο θάνατος του αδερφού του… Η ιστορία του Τζακ στο φόντο του κάθε κάδρου, διατηρεί την απέραντη ομορφιά του κόσμου και τους επαναλαμβανόμενους ρυθμούς του ίδιου του σύμπαντος. Ο ανθρώπινος αγώνας του, γίνεται μέρος των τεράστιων δημιουργικών και καταστροφικών δυνάμεων του σύμπαντος, καθώς αρχίζει να διαισθάνεται το δεσμό του με την σκόνη των αστεριών, τα προϊστορικά πλάσματα που κάποτε περιπλανιούνταν πάνω στη γη και τέλος, την ύστατη μοίρα του. Πρόκειται για ένα βαθύ και ρομαντικό δράμα, που σημειολογεί στην ανάδυση της ‘αγάπης’ από τη ζωή, αλλά και συνάμα το ακριβώς το αντίθετο…
