Οι αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που εισηγείται η υπουργός κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, είναι μια μεταρρύθμιση που δεν επικαλείται κανένα έξωθεν εξαναγκασμό, κανένα επιτηρητή λόγω Μνημόνιου, καμιά τρόικα, κανένα άλλον εξ Ευρώπης ορμώμενο Βεληγκέκα. Προσπαθεί να βελτιώσει την κατάσταση μιας «άρρωστης γεροντοκόρης» που όταν πάει κάποιος να την αγγίξει, νομίζει ότι βλέπει μπροστά της τον Στρος Καν να απειλεί την… παρθενία της και βάζει τις φωνές. Δεν προκάλεσε σε κανένα εντύπωση η απαίτηση των πρυτάνεων να τους δοθεί τρίμηνη προθεσμία για να μελετήσουν τα προβλεπόμενα και να τοποθετηθούν έναντι του υπουργείου, όπως δεν προκαλεί καμιά εντύπωση ότι οι αρνητικές τοποθετήσεις των περισσοτέρων διοχετεύτηκαν αυθημερόν στον Τύπο. Το ίδιο θα γινόταν αν το υπουργείο τους έδινε το σχέδιο έξι μήνες πριν ή έξι μήνες μετά. Ενώ όλοι, πρυτάνεις και καθηγητές, μαζί με την πλειοψηφία των πολιτών, παραδέχονται ότι το σύστημα των πανεπιστημίων μας καμιά σχέση δεν έχει με… «σύστημα», κανείς από αυτούς, τους άμεσα εμπλεκόμενους, δεν αναλαμβάνει μερίδιο ευθύνης για το κατάντημά του. Εχουν άμεσα διαθέσιμη την άρνησή τους σε κάθε αλλαγή του τέλματος. Όπως γράφει στα «Νέα» ο Τάκης Θεοδωρόπουλος «όταν ακούω τους πρυτάνεις να ρητορεύουν δεν χρειάζεται να αναρωτιέμαι τι δεν πάει καλά σ’ αυτόν τον τόπο. Κι αυτοί για τη θεσούλα τους αγανακτούν» ενώ «αυτοί πρώτοι οφείλουν να γνωρίζουν πως το έργο της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι εκ των πραγμάτων ακυρωμένο». Βέβαια δεν λείπουν πρυτάνεις και ακαδημαϊκοί δάσκαλοι που θυσιάζονται για τους φοιτητές τους και κοσμούν το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, οι οποίοι, μαζί με τους γονείς των φοιτητών (η παράμετρος των οποίων, λείπει από το νομοσχέδιο) πληρώνουν την αβελτηρία των υπόλοιπων. Ας ελπίσουμε ότι αυτοί θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και θα αποτελέσουν τις… Φίλιες δυνάμεις της Ανωτάτης Εκπαίδευσης.
ΑΕΣ
