Γράφει ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ Απ. ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ,
δάσκαλος – λαογράφος
Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλημέρα Σας!
Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες σήμερα (8/7) Προκόπηδες και Προκοπίες!
Να θυμηθούμε απ’ αφορμή τη γιορτή της Χάρης του Αγίου ότι: Ο Μεγαλομάρτυρας Αγιος Προκόπιος γεννήθηκε στα Ιεροσόλυμα, στα χρόνια του Διοκλητιανού (245 – 313 μ.Χ.).
Είχε το αξίωμα του Δούκα της Αλεξάνδρειας. Κάποτε, ενώ όδευε προς την Αίγυπτο, ως επικεφαλής διωγμού κατά των Χριστιανών, του εμφανίστηκε ο Θεός με όραμα.
Συνταράχτηκε, πίστεψε και άλλαξε πορεία. Σταμάτησε πάραυτα το έργο των διωγμών και έγινε Χριστιανός.
Αυτή του όμως η μεταστροφή, δεν του συγχωρήθηκε ποτέ!
Γι’ αυτό και υπέστη φρικτά βασανιστήρια και τέλος θανατώθηκε με αποκεφαλισμό!…
Κι από το χώρο της Παραδοσιακής Κρητικής Ζωής μια λέξη: Τη γιορτή τ’ Αϊ Προκόπη, οι αγρότες μας την τηρούν και την σέβονται!
Επίκαιρα, θυμάμαι τη φράση των αείμνηστων γονιών μου, λόγος -πιστεύομε- και όλης της Κρήτης της Παράδοσης, που λέει: ´Καρπός αλωνεμένος τ’ Αϊ Προκόπη, πεταμένος!´, γιατί δεν προκόβει, δεν φυτρώνει, έχει ανάθεμα.
•••
Παρόμοιο τέλος και κατά την ίδια περίοδο των διωγμών του Διοκλητιανού είχεν και η χθες (7/7) εορτάσασα Αγία Κυριακή η μεγαλομάρτυς, από την Νικομήδεια της Μικράς Ασίας.
Οι ευχές μας και στις φέρουσες το άγιο όνομά της!
•••
Ας έρθουμε τώρα και στο κύριο θέμα μας, δηλαδή σε κάποιες από τις πνευματικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις του τόπου μας.
– Από καιρό έχομε γράψει τις παρακάτω σημειώσεις μας, ύστερ’ από την προσεκτική μελέτη του αναφερόμενου βιβλίου, κι όλο αν αναβάλαμε τη δημοσίευσή των επειδή περιλαμβάνεται και οικογενειακό συγκλονιστικό βίωμα. Πιστήκαμε τελικά πως οφείλομε την παρακάτω φτωχική καταχώρηση:
Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη: ´Η μνήμη και η στάχτη, VII´ (Από τη Μάχη της Κρήτης μέχρι την Απελευθέρωση, Χανιά, Μάιος 2010, σχ. 8ο, σ. 136 + εικονογρ. Εκδοση: Ν.Α. Χανίων.
Δεν θέλουμε να πιστέψουμε πώς η σειρά: ´Η Μνήμη και η Στάχτη, που ξεκίνησε πριν από χρόνια, από την Νομαρχιακή Σύμβουλο, εκλεκτή γιατρό, λογοτέχνη, συμπολίτισσά μας κα Πόπη Ντουντουλάκη, θα ανακόψει την πορεία της, με τη νέα θεσμική οργάνωση της Αυτοδιοίκησής μας. Διότι, αυτή η σειρά
-μόχθος επίπονου έργου της κας Ντουντουλάκη ´ξετυλίγει το
νήμα του συγκεκριμένου χρόνου, 1941 – 45, μέσα από βιωματικές αφηγήσεις, πάθη και δοκιμασίες συνανθρώπων μας – για να θυμηθούμε φράση του προλογικού σημειώματος του Νομάρχη Χανίων, το 2010, κ. Γρηγόρη Αχοντάκη.
´…Η εξιστόρηση -τονίζεται ακριβοδίκαια- συναντά, (στις αφηγήσεις αυτές) τον ποιητικό λόγο για να θρηνήσει το αθώο αίμα και να υμνήσει την ψυχή της Κρήτης. Τη λεβεντιά, την αλληλεγγύη, την αυτοθυσία, το μεγαλείο τής παράδοσης και του πολιτισμού μας´.
Και ως προς την πολύτιμη αξία αυτών των αφηγήσεων, ο τότε Νομάρχης Χανίων κ. Αρχοντάκης, επισημαίνει ότι:
´Στις κρίσιμα απρόβλεπτες εποχές που διανύουμε, όπου καιροφυλακτεί η ωφελιμιστική λησμοσύνη εις βάρος της ιστορικής αλήθειας, η Μάχη της Κρήτης στέλνει, στα πέρατα του πλανήτη, ένα δυνατό, καθαρό και αποφασιστικό μήνυμα. Παράλληλα υπενθυμίζει στους παλαιότερους και διδάσκει στους νεότερους, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, το χρέος κάθε ανθρώπου για προάσπιση
όσιων και ιερών, πατρώας γης, δικαίου, ελευθερίας και ειρήνης´.
Στον πολύτιμο VII τόμο της επετειακής αυτής σειράς η καταγραφέας και επιμελήτριά της κα Ντουντουλάκη, επισημαίνει ότι: ´…κάποιες αφηγήσεις συνδέουν το απώτερο παρελθόν με τα χρόνια 1941 – 45,
ενώ σε άλλες οι αναφορές επεκτείνονται σε γεγονότα μεταγενέστερα των χρόνων εκείνων. Τα αποσπάσματα αυτά παρατίθενται αυτούσια, καθώς περιέχουν σημαντικά στοιχεία σε σχέση με παλαιότερα ιστορικά γεγονότα (στην πρώτη περίπτωση) αλλά και διότι (στη δεύτερη περίπτωση) αποτυπώνουν, κατά τρόπο πολύ ακριβή, την μετά την Απελευθέρωση και μακράν της Κρήτης διαδρομή εγκληματιών πολέμου´, ενώ τελειώνει το εισαγωγικό της σημείωμα (σ. 6-7) με την ευχή και προσδοκία -που προσυπογράφει ασφαλώς όλος ο κόσμος-: ´να ξημερώσει η μέρα που η σκιά του πολέμου δεν θα βρίσκει τόπο να σταθεί και τρόπο να σκοτεινιάσει τα όνειρα και τις προσδοκίες των ανθρώπων!´.
Οι αφηγήσεις που ακολουθούν, πάρθηκαν με πρωτοβουλία, ευθύνη και καταγραφή της κας Ντουντουλάκη, από τους συμπολίτες μας (κατ’ αλφαβητική σειρά):
1. Αποστολάκη Σταμάτιο του Αποστόλου
2. Βουράκη Ελευθέριο του Γεωργίου
3. Θεοδώρου Βικτωρία του Ευσταθίου
4. Κοντογιάννη Μαρία του Αντωνίου (γένος Δασκαλάκη)
5. Κουτσουμπού Ευαγγελία του Φωτίου
6. Λιονάκη Κωνσταντίνου του Εμμανουήλ
7. Μανιμανάκη Βαρδή του Ιωάννη
8. Μανωλαράκη Αιμιλία χα του Εμμανουήλ
9. Παπαδάκη Αρτέμη του Εμμανουήλ
10. Πλατσιδάκη Νικήτα του Μιχαήλ
11. Πολυχρονίδη Πολυχρόνη του Αντωνίου
12. Ρουμελιωτάκη Δημήτρη του Βασιλείου
13. Σαριδάκη Ζωή χα του Λυκούργου (γένος Μ. Πατεράκη)
14. Τζεκάκη Ναπολέοντα του Γεωργίου
15. Χατζάκη Ιωάννη του Ιωάννου
16. Χουλιόπουλο Χρήστο του Αθανασίου
17. Ψαράκη π. Ιωάννη του Ευτυχίου
18. Ψαρό Νικόλαο του Σταύρου και
19. Σημανδηράκη Ζαχαρένια του Στεφάνου (γένος Χριστουλάκη)
ενώ συχνά οι ποιητικές επιλογικές γραμμές τής κας Ντουντουλάκη συγκλονίζουν, συμπληρώνουν και τονίζουν την αφήγηση που μόλις διαβάσαμε, ραγίζοντας τις καρδιές μας!
Το βιβλίο αυτό, που κρατάμε στα χέρια μας, ο ένας τ’ αφήνει κι ο άλλος το παίρνει στο σπίτι μας. Γιατί, για τέτοιες ζωντανές αφηγήσεις, η μια και η δεύτερη ανάγνωση, δεν φτάνει!…
Οπως και όσες ευχαριστίες κι αν γράψουμε για τη συλλογέα, επιμελήτρια και εκδότριά των, είναι λίγες.
Να ’ναι καλά και οι ευχές μας να ενδυναμώνουν το πολυσχιδές έργο της.
Θερμότατα συγχαρητήρια!
•••
Εδώ όμως βλεπουμε πως πρέπει να σταματήσουμε λόγω χώρου.
Κι έχουν σειρά κι ανημένουν πολλά, όπως:
Η ωραία παράσταση του
ΔΗΠΕΘΕΚ: ´Υπηρέτης δυο αφεντάδων´
Τα βιβλία: Μιχ. Τρούλη: ´Ταξιδεύοντας στο Ρέθυμνο´
Πλανάκη Σταύρου: ´Τουρκοκρητική Λογοτεχνία – Ανθολόγιο´
Λεφάκη Μιχ.: ´Οταν… ήσουν Δάσκαλος´
Μπαμπινιώτη Γ.: ´Διαλογισμοί για τη γλώσσα και τη γλώσσα μας´
Μανουσέλη Γ.: ´Καλλικράτης Σφακίων´
Μυλωνά Μ.: ´Μικρά Ασία- Κρήτη, οι κρυπτοχριστιανοί´
Μαχαιρίδη Χ. – Μπαντουράκη – Μπολέτη Ελευθερία: ´Η φλόγα της Αγάπης και οι αλησμόνητες Πατρίδες της Ανατολής´.
Richter H.: ´Η Μάχη της Κρήτης´, κ.ά. πολλά κι αξιόλογα!
Ας ευχηθούμε να ’χουμε υγεία και όλα κάποια στιγμή θα… παρελάσουν από τη στήλη μας.
Για την ώρα ευχές για ευχάριστο Σαββατοκύριακο κι εμείς τα ξαναλέμε, συν Θεώ, την άλλη βδομάδα. Ως τότε, γεια σας.
