´…Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας.
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε´.
Μανόλης Αναγνωστάκης – ´Οταν μια άνοιξη´
Σε έναν από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, στον Μανόλη Αναγνωστάκη, ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε προχθές το βράδυ στον τόπο καταγωγής του, τα Ρούστικα Ρεθύμνου.
Ηταν μια συγκινητική εκδήλωση καθώς, έξι χρόνια μετά τον θάνατο του αγωνιστή ποιητή, έγιναν ιδιαίτερες αναφορές στα πλούσια ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα.
Την εκδήλωση άνοιξε η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ρουστίκων, καθηγήτρα Εύα Περπιράκη, η οποία επεσήμανε ότι ´ο Μανόλης Αναγνωστάκης, γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1925 στη Θεσσαλονίκη και πέθανε στις 23 Ιουνίου του 2005. Από τα Ρούστικα ήταν ο πατέρας του Ανέστης, επίσης γιατρός ακτινολόγος´.
Στη ζωή και το έργο του Μανόλη Αναγνωστάκη, ο οποίος να σημειωθεί ότι είχε καταδικαστεί σε θάνατο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, αναφέρθηκαν η φιλόλογος Ελένη Μιχελιουδάκη – Ανυφαντάκη, ο φιλόλογος Γεώργιος Φρυγανάκης και η καθηγήτρια Αγγλικών Ιωάννα Ιωαννίδου.
Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσαν ο τέως νομάρχης Ρεθύμνου Γεώργιος Παπαδάκης, οι αντιδήμαρχοι του Δήμου Ρεθύμνου Κώστας Ηλιάκης και Γεώργιος Γεωργαλής, ο κληρικός π. Δημήτριος Μπεμπής ως εκπρόσωπος του μητροπολίτη Ρεθύμνου, πολλοί καθηγητές, δάσκαλοι και προσωπικοί φίλοι του Μανόλη, οι οποίοι απηύθυναν σύντομους χαιρετισμούς.
Η κα Ελένη Μιχελιουδάκη – Ανυφαντάκη αναφέρθηκε σε συνομιλία της, το 1983, με τη μητέρα του ποιητή, για τον οποίο σημείωσε μεταξύ άλλων: ´Το ότι έγινε ακτινολόγος, ίσως, οφείλεται και στην αποστροφή του στη θέα του αίματος. Οταν έκοβε κατά λάθος το χέρι της η μητέρα του και του ζητούσε βοήθεια, απαντούσε, «φοβάμαι το αίμα»´.
Η κα Ιωαννίδου αναφέρθηκε στη ζωή του Μανόλη Αναγνωστάκη, τον οποίο πρωτογνώρισε το 1957. ´Οταν -είπε χαρακτηριστικά- ήμουν 15 χρονών τον συνάντησα στο βιβλιοπωλείο Πυρσός- είχα αγοράσει από περιέργεια «Τα Ποιήματα (1941 – 1956)». Το 1969 μέσω του ΠΑΜ Ολλανδίας, προς τιμή μου, ο σύνδεσμός μου στη Θεσσαλονίκη, θα ήταν ο Μανόλης Αναγνωστάκης. Τον πρωτοπαρουσίασα σε ολλανδικό κοινό το 1972 με τη μετάφραση της «Απόφασης» και του «Μιλώ». Από τότε βρισκόμασταν στο ιατρείο του και αργότερα και στο βιβλιοπωλείο, Βιβλιοθήκη. Ακολούθησε η μετάφραση του «Χάρη» και του «Μιλώ» στην ανθολογία, «Ποιήματα από την Ελληνική Αντίσταση», του ΠΑΜ Ολλανδίας, την άνοιξη του 1974, για την οικονομική στήριξη των πολιτικών κρατουμένων. Τότε ο Ολλανδός «συνεχιστής» στις χαλκογραφίες του Ρεμπραντ, φιλέλληνας Charles Donker, μου έδωσε μια χαλκογραφία του με χαρτονόμισμα που εικόνιζε τον Ερασμο για τον ποιητή Αναγνωστάκη, λέγοντας, «Μοιάζουν αυτοί οι δύο». Είχε διαβάσει τις μεταφράσεις των ποιημάτων του!´.
Ο κ. Γεώργιος Φρυγανάκης, τόνισε ότι ´με τέτοιες, εκδηλώσεις, χωριά όπως τα Ρούστικα λειτουργούν ως κάστρα αντίστασης του πολιτισμού´.
Μιλώντας στα ´Χ.Ν.´ ο τέως πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ρουστίκων, κ. Ανδρέας Φραγκιαδάκης, τόνισε ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση αποτελεί ´τιμή για το χωριό μας, για τον Μανόλη Αναγνωστάκη που είναι χωριανός μας και που δώρισε το σπίτι του στην τότε Κοινότητα των Ρουστίκων´.
