Michelangelo Buonarroti, „Η Δημιουργία του φωτός, Σκηνή από τη διακόσμηση της οροφής της Capella Sisitina, 1508 -1512, Ρώμη
Επιμέλεια:
Μιχάλης Χατζηδάκης*
lastjudgment1540@hotmail.com
H απόδοση της ´Δημιουργίας του Φωτός´ είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο θέμα. Ο Μιχαήλ – Άγγελος επέλεξε να παραστήσει το Θεό ως χορευτή να δημιουργεί το φώς ως πέπλο γύρω του -δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι ο καλλιτέχνης είχε λάβει υπόψη του αναφορικά με τις αναλογίες των μορφών το ιδεατό σημείο θέασης από κάτω κι έτσι αναπόφευκτα μια μεγεθυμένη φωτογραφική αναπαραγωγή αδικεί την αρχική του σύλληψη. Ο Θεός μοιάζει να επιχειρεί την απεμπλοκή του από το πρωτόγονο χάος με μια κινητική θάλασσα. Ο Φλωρεντινός ζωγράφος εδώ αποκαλύπτει για πρώτη φορά σε μια εικόνα πως ο Θεός δημιούργησε τον εαυτό του ξεπερνώντας την εικονογραφική παράδοση που τον ήθελε να υπάρχει από την αιωνιότητα ως ένα ον που δημιουργεί το σύμπαν ως παιχνίδι. Ενώ στις προηγούμενες ιστορίες ο Θεός εμφανίζεται πλαστικά δοσμένος σ’ ένα διαμορφωμένο χώρο, εδώ είναι μια σκιά που λάμπει μέσα στο χαοτικό διάστημα. Το σώμα του μοιάζει να είναι η συμπύκνωση μιας νεφελώδους ύλης, μαλακής, άυλης και χωρίς σχήμα.
