Αυτοδίδακτος τεχνίτης από μικρός

Διανύοντας το 84ο έτος της ηλικίας του ο κ. Γεώργιος Σταματάκης, κάτοικος Χανίων, περνά ευχάριστα τις συντάξιμες ώρες του στο μικρό εργαστήριο που διατηρεί στην ταράτσα του σπιτιού του με συντηρήσεις παλιών βιολιών, που του φέρνουν φίλοι και κατασκευάζοντας πού και πού κανένα καινούργιο μια και αυτό το μεράκι το είχε από την παιδική του ηλικία.
Επισκεφθήκαμε τον ηλικιωμένο μάστορα, ο οποίος μας υποδέχτηκε με χαρά, δεχόμενος να μας μιλήσει για το χωριό του, την επαγγελματική ζωή ως επιπλοποιός και το χόμπι του με τα βιολιά τόσο ως λαϊκός μουσικός καλλιτέχνης όσο και ως κατασκευαστής λέγοντάς μας, μεταξύ άλλων, τα εξής: ´Στα 16 μου χρόνια έφτιαξα το πρώτο όργανο, που ήταν λύρα και χρησιμοποίησα στο δοξάρι ίνες από αθάνατο… Το δεύτερο βιολί το κατασκεύασα το 1953 και μέχρι σήμερα θα έχω φτιάξει πάνω από 25 βιολιά, δίχως επαγγελματικά οφέλη. Το βιολί σε σχέση με τη λύρα είναι πολύ πιο δύσκολο στην κατασκευή, όπως και στην εκμάθηση. Και στην επιλογή του ξύλου δεν είναι όπως στη λύρα, που μπορείς να τη φτιάξεις με ξύλο από πολλά είδη δέντρων. Το καλό βιολί φτιάχνεται από κελεμπέκι που έρχεται από χώρες του εξωτερικού. Στην Ελλάδα αντίστοιχο ξύλο με το κελεμπέκι έρχεται ο σφένταμος. Η δουλειά είναι πολύ λεπτή και γίνεται πάντα με προσοχή με διάφορα εργαλεία, όπως είναι τα κύλα σκαρπέλα και άλλα. Εκτός από κατασκευαστής βιολιών είμαι και λαϊκός μουσικός, αφού ελάχιστα ήταν τα μαθήματα που έκανα. Συμμετείχα σε αμέτρητες χαροκοπιές και πανηγύρια τραγουδώντας και με πολλούς δικούς μου στίχους´.