Επιμέλεια:
Μιχάλης Χατζηδάκης*
lastjudgment1540@hotmail.com
Oι εννέα συνολικά ιστορίες από τη Γένεση στις οποίες αναφέρθηκα εκτενώς στα προγενέστερα σημειώματά μου πλαισιώνονται κι απ’ τις δύο πλευρές από μια σειρά από μαντικές-γιγαντόσωμες μορφές καθισμένες στους ανάλαφρους τους θρόνους και οι οποίες με τις διαστάσεις τους, το εμφατικό πλαστικό σχεδίασμα των κορμιών τους και με τις ξαφνικές κινήσεις των μελών τους, αποκτούν μέσα στον κύκλο μια σημασία εφάμιλλη αυτής των ιστοριών. Η απόφαση του Φλωρεντινού να αντικαταστήσει την προσχεδιασμένη σειρά των Αποστόλων με μια σειρά προφητών και σιβυλλών ανακινήθηκε από την επιθυμία του αφενός μεν να συσχετίσει εικονογραφικά τις πελώριες καθισμένες φιγούρες με τις ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης κι αφετέρου να πετύχει μεγαλύτερη ποικιλία στο έργο του με την εναλλαγή ανδρικών και γυναικείων μορφών. Οι προφήτες και οι σίβυλλές του είναι υπερφυσικά όντα στη δύναμη της σωματικής τους ύπαρξης και στην υπεροχή της πνευματικής τους ζωής. Πρόκειται για πεφωτισμένες μορφές που είναι εσωτερικά αναγεννημένες. Πρόκειται για μια αναγέννηση που προέρχεται από το στοχασμό της αλήθειας. Είναι η Αναγέννηση της ψυχής, η ανάβαση σε μια πιο υψηλή ζωή μέσα από την κάθοδο του θείου γιατί μόνο όποιος είναι ολότελα αναγεννημένος μπορεί να δει το Θεό και την αλήθεια. Έχουμε να κάνουμε με σοφούς άνδρες και γυναίκες που μέσω της ψυχικής τους αναγέννησης είναι σε θέση να κατανοήσουν την ουσία της ύπαρξης όπως αυτή φανερώνεται στις εννέα ιστορίες. Το μυαλό κάθε σίβυλλας και κάθε προφήτη μοιάζει να είναι συγκεντρωμένο στη σκηνή που βρίσκεται ακριβώς από πάνω του/της (Συνεχίζεται).
Michelangelo Buonarroti, ´Προφήτες και Σίβυλλες´, Σκηνές από τη διακόσμηση της οροφής της Capella Sisitina, 1508 – 1512, Ρώμη
