Υψηλό το επίπεδο των Ελλήνων φοιτητών

Την πεποίθηση ότι -παρότι πιθανόν να απαιτούνται μεταρρυθμίσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση- θα πρέπει να αποφεύγονται οι ακραίες αλλαγές και οι ´υπερδιορθώσεις´, εξέφρασε χθες  ο καθηγητής του Πανεπιστήμιου Κέμπριτζ Αθανάσιος Φωκάς.
Παράλληλα, τόνισε ότι τα ελληνικά Πανεπιστήμια μπορεί να αντιμετωπίζουν προβλήματα, ωστόσο, το επίπεδο των Ελλήνων φοιτητών που πηγαίνουν σε κορυφαία Πανεπιστήμια του εξωτερικού είναι πολύ υψηλό.  
Ο διακεκριμένος επιστήμονας, καθηγητής Μη Γραμμικής Μαθηματικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ, βρέθηκε χθες στα Χανιά καλεσμένος του Πολυτεχνείου Κρήτης -το οποίο τον έχει ανακηρύξει στο παρελθόν επίτιμο διδάκτορα- όπου έδωσε διάλεξη με θέμα «Integrability, Medical Imaging and Boundary Value Problems».
Στην ομιλία του αναφέρθηκε στην έρευνα που διεξάγει τα τελευταία χρόνια η οποία επικεντρώνεται στα μαθηματικά προβλήματα τα οποία προκύπτουν στις ιατρικές απεικονίσεις και ιδιαίτερα στις απεικονίσεις του εγκεφάλου καθώς και σε μια καινούρια μέθοδο για τη λύση μιας μεγάλης κατηγορίας διαφορικών εξισώσεων.
Στο περιθώριο της διάλεξης τα «Χ.Ν.» ζήτησαν από τον κ. Φωκά την άποψή του για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που προωθεί η κυβέρνηση.
«Δυστυχώς, δεν έχω βρει χρόνο να μελετήσω το θέμα σε βάθος», διευκρίνισε αρχικά και πρόσθεσε: «Ωστόσο, πάντα η άποψή μου είναι ότι πρέπει να αποφεύγονται οι ακραίες αλλαγές. Νομίζω ότι συνήθως υπάρχει μια τάση υπερδιόρθωσης. Αυτό έγινε για παράδειγμα με τον νόμο πλαίσιο το 1981. Το να υπάρχει ένα όριο στην παντοδυναμία της έδρας ήταν προφανώς θετικό. Από την άλλη μεριά, κατά τη γνώμη μου, ήταν μια κλασική περίπτωση υπερδιόρθωσης με αποτέλεσμα να δημιουργήσει πολλά περισσότερα προβλήματα από όσα έλυσε», ανέφερε ο καθηγητής, ενώ στη συνέχεια σημείωσε για το θέμα της  μεταρρύθμισης: «Τη στιγμή αυτή πιστεύω ότι πολύ πιθανόν απαιτείται μια αλλαγή αλλά αυτή η αλλαγή πρέπει να έχει μέσα της το στοιχείο του μέτρου ούτως ώστε να μην υπάρχει παρόμοιο πρόβλημα. Επίσης, γενικά, η μόνιμη τοποθέτησή μου πάνω στο θέμα είναι ότι πάντα έχουμε την ακραία θέση να βλέπουμε τα πράγματα μαύρο – άσπρο, ενώ συνήθως τα πράγματα είναι γκρι. Βλέπουμε για παράδειγμα γενικά ότι υπάρχουν κατηγορίες για τα ελληνικά Πανεπιστήμια ότι είναι χαμηλού επιπέδου, το οποίο όμως δεν εκφράζει την πραγματικότητα. Σε κάθε Πανεπιστήμιο υπάρχουν εστίες αριστείας και δεύτερον παρόλα τα προβλήματα που υπάρχουν οι φοιτητές, οι οποίοι βγαίνουν από τα ελληνικά Πανεπιστήμια, είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Αυτό το βλέπουμε συνεχώς. Δεν υπάρχει Πανεπιστήμιο μεγάλο είτε λέγεται Κέμπριτζ είτε ΜΙΤ το οποίο να μην έχει Έλληνες φοιτητές, οι οποίοι να πηγαίνουν πολύ καλά. Αυτοί οι φοιτητές δηλαδή έχουν καλές βάσεις».
Συνεχίζοντας ο κ. Φωκάς επεσήμανε ότι η πραγματικότητα αυτή δεν αναιρεί το γεγονός ότι «ένας μεγάλος αριθμός φοιτητών των ελληνικών Πανεπιστημίων δεν πάει καλά» και ότι «είναι αδύνατον να έχεις ένα Πανεπιστήμιο που να υπάρχουν αιώνιοι φοιτητές ή ένα Πανεπιστήμιο που οι φοιτητές να παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διοίκησή του παρότι δεν είναι αυτός ο ρόλος τους». «Από την άλλη μεριά -πρόσθεσε ο κ. Φωκάς- μην ξεχνάμε αυτό που λέμε “αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα”. Όταν η Πολιτεία έδωσε στους φοιτητές τόση μεγάλη δύναμη -τότε με την αποχουντοποίηση κ.λπ.- είναι δύσκολο να την πάρει πίσω. Αυτό που βλέπουμε να γίνεται στην οικονομία, δηλαδή να αντιμετωπίζουμε σήμερα προβλήματα που δημιούργησαν προηγούμενες γενιές, το ίδιο συμβαίνει και με το Πανεπιστήμιο. Αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν αλλά πάντα μέσα σε ένα πλαίσιο σοβαρότητας και ένα μέτρο».