Κύριε διευθυντά,
τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε ένα παιχνίδι παραλόγου, το οποίο παίζεται από μια, στο παρελθόν, συμπαθή τάξη «επιχειρηματιών» εργαζομένων, οι οποίοι με τις ενέργειές τους θέλουν να γίνουν ασυμπαθείς και να έλθουν αντίθετοι με την κοινωνία.
Ενεργούν εις βάρος και των δικών τους συμφερόντων, αλλά κυρίως, εις βάρος της χώρας μας, όταν το πιο σημαντικό προϊόν, από το οποίο ο τόπος προσδοκά οικονομική ανάσα, την οποία έχει τόσο ανάγκη, ο τουρισμός, αυτοί το «τορπιλίζουν» με τις εγκληματικές ενέργειές τους.
Η τάξη αυτή είναι οι ιδιοκτήτες ταξί.
Με επικεφαλής τον ΣΑΤΑ και τον πρόεδρό του, κάποιον Θύμιο, ξεσηκώνουν όλο τον κλάδο σε όλη τη χώρα.
Με πορείες και συγκεντρώσεις παρακωλύουν την κυκλοφορία και επιβραδύνουν τον ρυθμό της καθημερινής ζωής όλων μας και κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, στα λιμάνια και στα αεροδρόμια.
Ολα αυτά ασφαλώς έχουν σοβαρή επίπτωση στην οικονομία της χώρας και μάλιστα αυτή την περίοδο στον τουρισμό.
Επειδή έζησα στην Αθήνα τα μεταπολεμικά χρόνια και για πολλά χρόνια, μπορώ να έχω μιαν άποψη για όλα αυτά.
Τα ελάχιστα πρώτα μεταπολεμικά ταξί, πανάκριβα «μαγαζιά» και σε κόστος και σε χρήση, κυκλοφορούσαν, με επί τόπου συμφωνίες, ταξίμετρα δεν υπήρχαν, προκειμένου για κούρσες κάποιας απόστασης, με δεδομένο ότι για τους κοντινούς προορισμούς, τα «γκαζοζέν» λεωφορεία εξυπηρετούσαν.
Άλλωστε η Αθήνα, όπως και οι άλλες πόλεις, δεν είχαν απλώσει όπως σήμερα.
Σαν παράδειγμα πάρτε τα Χανιά όπου λίγο μετά την πλάστιγγα, άρχιζαν τα περιβόλια με τα λάχανα, τα κουνουπίδια, τις «παστενάγλες» και τα άλλα ζαρζαβατικά μέχρις ότου φτάσεις στον Άγιο Λουκά όπου τώρα είναι πυκνοκατοικημένη περιοχή και μάλιστα με σχολείο δίπλα του, άλλο παράδοξο των καιρών.
Ετσι την εποχή εκείνη, οι υπηρεσίες που προσέφεραν τα ταξί, ήταν, ίσως, από τις ακριβότερες, άλλωστε και τραγούδια είχαν γραφτεί τα οποία χαρακτήριζαν την οικονομική δυνατότητα του χρήστη, όταν αυτός πρόσταζε «Ξαπλώσου στο ταξί και πάμε να γλεντήσουμε σε φίνο μαγαζί».
Οι άδειες τότε εχορηγούντο από το κράτος, χωρίς κόστος, προκειμένου να στηριχτούν ορισμένες τάξεις ατόμων όπως πολύτεκνοι, θύματα πολέμου, εσωτερικοί μετανάστες, λόγω του εμφύλιου και άλλες κατηγορίες ατόμων που είχαν ανάγκη κοινωνικής στήριξης από το κράτος.
Με τέτοιο τρόπο ξεκίνησε η αδειοδότηση των ταξί και με την πάροδο του χρόνου το χρηματιστήριο της «πιάτσας» και της «μάντρας» διαμόρφωσαν τις τιμές των αδειών για τις οποίες διαμαρτύρονται οι ιδιοκτήτες, σήμερα, που οι άδειες έχουν φτάσει μέχρι και 200.000 ευρώ.
Βέβαια για να φτάσουν σ’ αυτό το ύψος οι άδειες όλοι έχουμε κάποια ευθύνη.
Εμείς οι χρήστες που ανεχόμασταν τις πολλαπλές μισθώσεις κι έτσι για την ίδια διαδρομή το κόμιστρο ήταν τρεις και τέσσερις φορές επάνω και το κράτος που έδειχνε ανοχή σε τέτοιες καταστάσεις, ενώ γνώριζε τι γινόταν.
Μ’ αυτά κι αυτά το χρηματιστήριο που γράφω πιο πάνω, το εκμεταλλευόταν και φτάσανε οι άδειες στα ύψη.
Με όλα αυτά σήμερα είμαστε αποδέκτες παράνομων μέχρι και εγκληματικών ενεργειών.
Με «ντουντούκες» και «πλακάτ» σηκώνουν τις μπάρες από τους σταθμούς των διοδίων και αφήνουν ελεύθερο το πέρασμα τροχοφόρων σε βάρος και αυτό του κράτους.
Θα πρέπει να επιδιωχθεί η είσπραξη των τελών που διέφυγαν.
Στοιχεία ασφαλώς και θα υπάρχουν, για τις εισπράξεις των αντίστοιχων ημερών της περασμένης χρονιάς, καθώς επίσης και οι όποιες φθορές ή ζημιές έγιναν στις εγκαταστάσεις.
Ποιος θα πληρώσει; Μα φυσικά αυτοί που με τα «πλακάτ» έδειχναν και τις κινήσεις των χεριών τους, το «πέρασε κόσμε» τους έχει καταγράψει ο φακός. Άλλωστε και σε μας τους «έδειχναν» οι τηλεοράσεις και εφημερίδες.
Όμως η μέγιστη εγκληματική ενέργεια ήταν εκείνη όταν έχυσαν λάδια, μπροστά στα πούλμαν, βάζοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές ακόμα και ανύποπτων πεζών.
Αυτή ήταν σκοπούμενη εγκληματική ενέργεια.
Και για να τελειώνω, έχω την άποψη ότι καλό είναι το άνοιγμα των διαφόρων κλειστών επαγγελμάτων, διότι έτσι αποφεύγεται η εκμετάλλευση του κόσμου από περιχαρακωμένα μονοπώλια και συντεχνίες ορισμένων προνομιούχων.
Θα πρέπει, όμως, να υπάρχει κάποιο μέτρο, έτσι ώστε να μην γίνει το κράτος φορέας αποζημιώσεων στην περίπτωση που λόγω υπερπληθώρας ενδιαφερομένων και μη ικανοποίησης των ελπίδων τους, μιας και η αγορά δεν θα τους αντέξει, οπότε θα αποσύρονται και θ’ αρχίσουν αιτήματα αποζημιώσεων και επιδοτήσεων, ισχυριζόμενοι ζημιές και απαξίωση.
Διότι θα υπάρξουν και οι καιροσκόποι, οι οποίοι θα ποντάρουν και θα βρουν την ευκαιρία να ανακατευτούν για να αποκομίσουν ό,τι οφέλη μπορέσουν.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι πάντα και παντού υπήρχαν και θα υπάρχουν οι «αετοαρπάχτες».
Ευτυχώς που το ροκανίδι πάνω από τα χυμένα λάδια, απέτρεψε από τα χειρότερα και δεν θρηνήσαμε και θύματα.
Σας ευχαριστώ
Γιάννης Χατζηδάκης,
π. δήμαρχος Βάμου
