ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ – «ΝΟΣΤΩΔΙΑ»

´Θέλω να κάνω τα βιώματα… τραγούδια´
Πορεία σε έντεχνα μονοπάτια, στιχουργικές αναζητήσεις, μουσικοί πειραματισμοί, αλλά και πάθος για το διαφορετικό. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται η “Νοστωδία”, το νεανικό μουσικό σχήμα από την Κίσαμο, που αυτήν την εποχή ετοιμάζει την πρώτη της δισκογραφική δουλειά. Ανοίγουμε κουβέντα με τον Μιχάλη Παπαδάκη, φωνή και βιολί, για το σχήμα, τις μουσικές του καταβολές, τη δική του προσωπική μουσική πορεία, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια μπάντα που προέρχεται από την επαρχία…
– Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική και με το βιολί ειδικότερα;
Ξεκίνησα σε ηλικία 9 ετών με δάσκαλο τον Στέλιο Βερυκάκη στα πλαίσια της ΝΕΛΕ. Το βιολί πάντα με ενθουσίαζε. Ο ήχος, η δυναμική του, τα τραγούδια με βιολί ήταν πάντα κάτι το ιδιαίτερο. Στη συνέχεια τη σχολή ανέλαβε ο Μιχάλης Κουνέλης και συνέχισα εκεί. Η σχολή του Κουνέλη έδωσε πνοή στο όργανο αυτό και έβγαλε μια σειρά από μουσικούς που παραμένουν ακόμα στο προσκήνιο. Παράλληλα άρχισα και κλασικό βιολί.
– Κρητική και έντεχνη μουσική με… κλασική παιδεία;
Το βιολί σου δίνει μεγάλες δυνατότητες. Επίσης όταν γνωρίζεις κλασική μουσική σε βοηθάει να παίζεις πολλά πράγματα, αλλά και να συνθέτεις μουσική και τραγούδια, κάτι που μου αρέσει πολύ. Ακόμα παίρνω μαθήματα κλασικής μουσικής και όσο ζω μαθαίνω.
– Γενικά στη μουσική, έντεχνη και κρητική, διαπιστώνουμε έναν κορεσμό και μια επανάληψη…
Είναι κάτι που έχει βάση. Για μια 15ετία δημιουργήθηκε μια τάση να βγάζουν οι καλλιτέχνες κάθε χρόνο cd. Δώδεκα καλά τραγούδια κάθε χρόνο είναι δύσκολο πράγμα. Ετσι είχαμε πράγματι έναν κορεσμό τόσο για τους μουσικούς όσο και για τον κόσμο και για τα ελληνικά και για τα κρητικά. Τώρα πιστεύω ότι ο κόσμος έχει αφυπνιστεί, είναι πιο προσεκτικός. Αναζητεί πιο ενδιαφέροντα πράγματα και όχι αυτά που μπαίνουν από το ένα αφτί και βγαίνουν από το άλλο. Εχει ξεφύγει σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη “μόδα” του σκυλάδικου.
– Συνθέτεις συνέχεια υλικό, πότε θα είσαι έτοιμος για τη δική σου δισκογραφική δουλειά;
Εχω πάρα πολύ υλικό και δικό μου και του σχήματός μας, της “Νοστωδίας”. Ηδη ετοιμάζουμε το δικό μας στούντιο στο Καστέλλι Κισάμου. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι στιγμές της ζωής μου, φίλων μου, πράγματα που έχω φανταστεί, αληθινές ιστορίες, βιώματα να τα κάνω τραγούδια. Το δικό μας υλικό είναι σχεδόν έτοιμο, τώρα γίνονται κάποιες ενορχηστρώσεις και προετοιμάζουμε μια σειρά από εμφανίσεις τον Οκτώβρη παρουσιάζοντας το cd. Πάντα ταπεινά και προσεκτικά, αλλά με πολύ κόπο και πολλή αγάπη.
– Πολλά τα προβλήματα για μια μπάντα, ειδικά όταν προέρχεται από την επαρχία;
Το οικονομικό, του χώρου που θα κάνεις τις πρόβες και θα ηχογραφήσεις, η συνεννόηση, όταν μιλάμε για ένα σύνολο ανθρώπων. Από την άλλη βέβαια τα παραπάνω ξεπερνιούνται, όταν υπάρχει αγάπη γι? αυτό που κάνεις, όταν βάλεις όλα τα πράγματα σε μια σειρά, να συμφωνήσουμε και οι πέντε που αποτελούμε το σχήμα, να βάλουμε στόχους και βαδίζουμε προς τα εκεί. Το πρόβλημα του χώρου το έχουμε αντιμετωπίσει χάρη στη βοήθεια και στη στήριξη του Στέλιου Βερυκάκη, τον οποίο πραγματικά ευχαριστούμε από καρδιάς.
– Ενα τραγούδι που έχεις ζηλέψει και θα ήθελες να το έχεις γράψει εσύ;
Μόνο ένα; Είναι πάρα πολλά. Οι επιρροές μου είναι πολλές. Αυτήν την εποχή μου αρέσει πολύ ένα κομμάτι του Θανάση Παπακωνσταντίνου το “Σαν Μικέλε”. Μέσα από τη μουσική και την ποίησή του εκφράζομαι απόλυτα. Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην μιλήσω για Χατζιδάκι, Θοδωράκη, για τα ποιήματα του Καββαδία, του Καβάφη. Γενικά η ελληνική μουσική είναι τόσο πλούσια που πραγματικά τι να πρωτοδιαλέξεις… Λυπάμαι μόνο που υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν αυτήν την παράδοση, δεν έχουν ψαχτεί. Μαθαίνουν την “Πριγκιπέσα” του Μάλαμα όταν τη λέει ο Καρράς. Ίσως η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια να μας έχει κάνει και ένα καλό σε αυτόν τον τομέα, στη μουσική. Να μας έχει κάνει να σκεπτόμαστε περισσότερο.
– Θυμίσου ένα περιστατικό από τη διαδρομή σου μέχρι σήμερα που ένιωσες περήφανος για αυτό που κάνεις και άλλο ένα στο οποίο θα ?θελες να ανοίξει η γη και να σε… καταπιεί;
Υπήρξαν στιγμές που πειραματιζόμουν με την κρητική μουσική και έβλεπα ότι δεν με εκφράζει. Και παρόλο που όταν ξεκινούσα η κρητική μουσική μου εξασφάλιζε ένα πολύ καλό μεροκάματο δεν ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος γιατί δεν μπορούσα να εκφραστώ όπως θα ήθελα. Αναγκαζόμουν και ακολουθούσα την πεπατημένη. Μου έκανε καλό όμως γιατί συνειδητοποίησα τι πραγματικά θέλω να κάνω. Οι καλές στιγμές είναι πάρα πολλές. Η πιο χαρακτηριστική όταν πριν από έναν χρόνο σε μια εκδήλωση έπαιζα ένα τραγούδι δικό μου και πάνω στο τραγούδι ένας φίλος μου έκανε πρόταση γάμου στην κοπέλα του. Μας κάλεσαν λοιπόν φέτος να παίξουμε στη γαμήλια τελετή τους και όταν παίξαμε το τραγούδι και είδα το ζευγάρι να δακρύζει και να το τραγουδάει μαζί μου ένιωσα πραγματικά περήφανος. Αυτή ήταν απο τις καλύτερες στιγμές και δεν συγκρίνεται ούτε με λεφτά ούτε με μια συναυλία σε μεγάλο στάδιο. Οταν μοιράζεσαι τους στίχους και τα τραγούδια σου με τους φίλους σου.
– Την ίδια στιγμή βέβαια παραμένεις και δάσκαλος και διδάσκεις νέα παιδιά. Πώς τα συνδυάζεις όλα αυτά;
Είναι και αυτό κάτι που αγαπάω πολύ. Δεν το κάνω για λόγους βιοπορισμού. Είναι κάτι που μου αρέσει πραγματικά και αποτελεί πραγματικά πρόκληση να καταφέρω να διδάξω σε νέα παιδιά όσα γνωρίζω και να προκύψουν απο εκεί νέα ταλέντα, μουσικοί που να αγαπάνε πραγματικά αυτό που κάνουν.
– Μίλησέ μας τέλος για τη “Νοστωδία” και τους μουσικούς που την αποτελούν;
Είμαστε πρώτα από όλα πέντε φίλοι. Με πολύ κόπο, θυσίες, με ατέλειωτες ώρες προετοιμασίας προχωράμε βήμα – βήμα. Μετέχουμε σε συναυλίες, σε εκδηλώσεις, σε γάμους. Βλέπουμε τον κάθε γάμο σαν μια συναυλία, όπου θα παίξουμε τα πάντα και λαϊκό και έντεχνο και κρητικό. Βλέπουμε το γλέντι του γάμου ως ένα πάτημα για να μάθει ο κόσμος, να μας ακούσει, να δει το πρόσωπό μας. Η “Νοστωδία” έχει δύο πρόσωπα. Το διασκεδαστικό, αλλά και το πιο σκεπτόμενο, αυτό που θέλει να μιλήσει για τον έρωτα με πιο αθώα ματιά, να μιλήσει για την κοινωνία, για τα παιδικά μας χρόνια, τα αρώματα, τα ακούσματα που ξεθωριάζουν πια. Για αυτό και η “Νοστωδία” αποτελεί μια νοσταλγία, μια επιστροφή στο παρελθόν.

Ποιοι αποτελούν τη “Νοστωδία”´
Βαγγέλης Γιαννιτσουδάκης
ενορχηστρωτής, λαούτο, μπουζούκι,
κιθάρα, πιάνο, πνευστά.
Δημήτρης Χαρτζουλάκης
ακουστ. κιθάρα και τραγούδι.
Νίκος Καστρινάκης μπάσο, ηχοληψία.
Γιώργος Γεωργιλάς κρουστά, ντραμς.
Μιχάλης Παπαδάκης βιολί, φωνή.