Γράφει ο Παναγιώτης Αλεβαντής*
Χιλιάδες Ελληνες μετανάστες μαζί με ξένους τουρίστες από την Ευρώπη κατεβαίνουν στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι με αυτοκίνητο, χρησιμοποιώντας σύγχρονους αυτοκινητόδρομους που προσφέρουν άνεση και ασφάλεια.
Κάθε χρόνο χιλιάδες Ελληνες μετανάστες φορτώνουμε τα αυτοκίνητά μας με διάφορα συμπράγκαλα και από τις χώρες της δυτικής και βόρειας Ευρώπης παίρνουμε τους δρόμους που οδηγούν στην μητρόπολη. Μας συνοδεύουν χιλιάδες Τούρκοι της διασποράς, με κατεύθυνση τη δική τους μητρόπολη αλλά και Γερμανοί, Ολλανδοί, Αυστριακοί, Σκανδιναβοί και άλλοι τουρίστες που αναζητούν μια θέση στον ήλιο… κατά προτίμηση με ξαπλώστρα.
Κάθε χρόνο διασχίζω τους αυτοκινητόδρομους του Βελγίου, της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Ιταλίας. Μετά από μια σύντομη ανάπαυλα αναζωογόνησης στα καράβια της ΑΝΕΚ, διασχίζω και μερικούς κατ? ευφημισμό ελληνικούς αυτοκινητόδρομους για να καταλήξω στα Χανιά, στο Σταυρό. Στο παρελθόν, έχω γράψει αρκετές φορές στο ιστολόγιο μου για τα προβλήματα των ελληνικών αυτοκινητόδρομων.
Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας μερικά κοινά χαρακτηριστικά των ευρωπαϊκών αυτοκινητόδρομων που συμβάλλουν στην άνεση και την ασφάλεια των οδηγών.
Κατ? αρχάς όλοι οι δρόμοι που χαρακτηρίζονται αυτοκινητόδρομοι (autoroute, autobahn, highway, autostrada) έχουν ενδιάμεση διαχωριστική λωρίδα, στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα αρκετά υψηλή, ώστε τη νύχτα να μην είναι ορατοί οι προβολείς των αυτοκινήτων του αντίθετου ρεύματος.
Περιλαμβάνουν τουλάχιστον δύο λωρίδες κυκλοφορίας, συν την λωρίδα εξυπηρέτησης που προορίζεται αποκλειστικά για τη διέλευση των οχημάτων των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση ατυχήματος.
Η ενημέρωση των οδηγών για τις συνθήκες κυκλοφορίας π.χ. για έργα, ατυχήματα, παρακάμψεις ή έκτακτα καιρικά φαινόμενα εξασφαλίζεται με δύο τρόπους. Κατ? αρχάς με ηλεκτρονικούς πίνακες στους οποίους εμφανίζονται σύντομα μηνύματα. Υπάρχει όμως σε κάθε αυτοκινητόδρομο και μια ραδιοφωνική συχνότητα από την οποία μεταδίδονται συνεχώς οι πληροφορίες αυτές, μαζί με μουσική και διαφημίσεις, προκειμένου να καλυφθεί το κόστος. Οι οδηγοί ενημερώνονται για την εν λόγω ραδιοφωνική συχνότητα με πινακίδες που υπάρχουν κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ακούγονται ακόμη και μέσα σε σήραγγες χάρη στην εγκατάσταση ειδικών αναμεταδοτών.
Ανά τακτά διαστήματα υπάρχουν τηλέφωνα επικοινωνίας με τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Στις κολώνες με τις τηλεφωνικές συσκευές υπάρχει εγκατάσταση που σε περίπτωση κινδύνου τις μετατρέπει σε αναλάμποντες προειδοποιητικούς σηματοδότες για την ενημέρωση των οδηγών. Υπάρχουν χώροι στάθμευσης με τουαλέτες και νερό αλλά και με καθίσματα και τραπέζια για πικνίκ. Συχνά υπάρχουν και παιδικές χαρές για εκτόνωση των νεότερων επιβατών. Και φυσικά υπάρχουν και οι σταθμοί εξυπηρέτησης αυτοκινητιστών με βενζινάδικα, εστιατόρια, καταστήματα που πωλούν τρόφιμα, αναμνηστικά παιχνίδια και πολλά άλλα. Σε μερικούς τέτοιους σταθμούς υπάρχουν και φτηνά ξενοδοχεία για όσους έκαναν πολλά χιλιόμετρα και θέλουν να ξεκουραστούν. Στην αρχή του αυτοκινητόδρομου υπάρχει ενημερωτική πινακίδα με τις τιμές των καυσίμων κατά μήκος της διαδρομής. Ετσι μπορεί κανείς να υπολογίσει πού τον συμφέρει να σταματήσει για ανεφοδιασμό.
«Πληρώνουν διόδια στην Ευρώπη;» θα ρωτήσουν πολλοί. Ανάλογα τη χώρα. Στο Βέλγιο δεν πληρώνουμε διόδια αλλά τέλη κυκλοφορίας, ίδια περίπου με αυτά που πληρώνουμε στην Ελλάδα. Πρόσφατα, αποφασίστηκε η καθιέρωση ηλεκτρονικού συστήματος πληρωμής της χρήσης των αυτοκινητοδρόμων (τηλεδιόδια), αλλά όταν εφαρμοστεί θα μειωθούν αντίστοιχα τα τέλη κυκλοφορίας. Στην Γαλλία, όσοι χρησιμοποιούν τους αυτοκινητοδρόμους πληρώνουν σχετικά ακριβά διόδια αλλά οι Γάλλοι δεν πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας. Επίσης η χρέωση, όπως και στην Ιταλία γίνεται με βάση τη διανυθείσα απόσταση – μπαίνοντας στον αυτοκινητόδρομο παίρνετε από το μηχάνημα μια κάρτα και στην έξοδό σας την βάζετε σε άλλο μηχάνημα που υπολογίζει το τέλος που πρέπει να πληρώσετε. Για τους συχνούς χρήστες υπάρχει σύστημα τηλεδιοδίων. Σημαντική διευκρίνιση: σε όλους τους αυτοκινητόδρομους η πληρωμή των διοδίων γίνεται σχεδόν αποκλειστικά με πιστωτικές κάρτες! Στην Ελβετία, όλοι
όσοι χρησιμοποιούν τους αυτοκινητόδρομους (Ελβετοί και ξένοι), πρέπει να έχουν προμηθευτεί το σχετικό αυτοκόλλητο σήμα των 40 ευρώ που διατίθεται και στους συνοριακούς σταθμούς.
Ο έλεγχος της ταχύτητας γίνεται με μόνιμα ραντάρ. Η παρουσία της τροχαίας, ιδίως σε περιόδους αυξημένης κυκλοφορίας, έντονη. Η διαγράμμιση ανανεώνεται περιοδικά και είναι πάντα ευδιάκριτη. Η συντήρηση, γίνεται συνήθως σε περιόδους μειωμένης κυκλοφορίας ή και τη νύχτα, και ανακοινώνεται αρκετές εβδομάδες πριν από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας αλλά και με ενημερωτικές πινακίδες που αναφέρουν πάντα τις ημερομηνίες έναρξης και λήξης των εργασιών ζητώντας συγγνώμη από τους οδηγούς για την ταλαιπωρία.
Δεν θα κάνω συγκρίσεις με τα ελληνικά δεδομένα. Ευτυχώς, από χρονιά σε χρονιά παρατηρώ μια συνεχή αλλά πολύ αργή βελτίωση σε ορισμένους ελληνικούς αυτοκινητόδρομους αλλά όχι σε άλλους. Είμαι πεπεισμένος ότι τα περισσότερα από αυτά που απολαμβάνουν οι οδηγοί στις χώρες που προανέφερα, μπορούν και πρέπει να προσφερθούν και στους Ελληνες οδηγούς, εφόσον υπάρξει καλή θέληση από τους εμπλεκόμενους φορείς και πίεση από την κοινή γνώμη και τους οδηγούς. Εκτός από τους Ελληνες οδηγούς το αξίζουν και οι Ελληνες της διασποράς και οι χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα κάθε χρόνο.
* Φυσικός, υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Οι απόψεις είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν κατ? ανάγκη την Ευρωπαϊκή
Επιτροπή. http://alevantis.blogspot.com
