Καταφύγιο οι λαϊκές αγορές

Η ώρα πλησιάζει 3 το μεσημέρι και η λαϊκή αγορά στα Παχιανά «σχολάει». Την ώρα που οι πωλητές φορτώνουν τα αυτοκίνητά τους και απομακρύνονται εμφανίζονται σιγά – σιγά μεμονωμένα άτομα ή και μικρές παρέες.
Είναι αυτοί που θέλουν να προλάβουν τα συνεργεία καθαριότητας του Δήμου και να μαζέψουν τις τρίτης διαλογής ντομάτες που δεν πούλησε ένας παραγωγός, τις μελιτζάνες που έπεσαν κάτω από τους πάγκους, τα πορτοκάλια που έμειναν απούλητα και αφέθηκαν πάνω στο πεζοδρόμιο.
«Είμαι χρόνια στη λαϊκή αγορά και μπορώ να πω σίγουρα ότι παλιότερα δεν γινόταν αυτό το πράγμα», μας λέει ο κ. Αλέκος, παραγωγός θερμοκηπιακών καλλιεργειών που βρίσκεται στη λαϊκή. «Μαζώνουν ένα πορτοκάλι, μια ντομάτα κάτω από τον πάγκο, τίποτα μελιτζάνες… Τους δίνουμε και εμείς ό,τι περισσεύει… Οταν δεν υπάρχουν λεφτά αυτά γίνονται», αναφέρει.
Προσπαθούμε να πλησιάσουμε μια γυναίκα που πηγαίνει από πάγκο σε πάγκο και ρωτά αν υπάρχει κάτι για αυτή. Οι παραγωγοί της υποδεικνύουν ένα σημείο όπου έχουν αφήσει διάφορα πράγματα που δεν πουλήθηκαν. Προσπαθούμε να την πλησιάσουμε, αλλά στη θέα της φωτογραφικής μηχανής αντιδρά. Είναι φορές που και η δουλειά μας γίνεται ενοχλητική. Λίγο πιο πέρα είναι ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, που φοράνε μαύρα. Εχουν πάρει δύο χαρτόκουτες και βάζουν ό,τι βρίσκουν. Εχουν ξεκινήσει από τη μεριά των Παχιανών και κινούνται προς το Φράγκικο συγκεντρώνοντας ό,τι λαχανικά και φρούτα βρίσκονται πεταμένα αριστερά και δεξιά. Βιάζονται να προλάβουν τα συνεργεία καθαριότητας που έχουν ξεκινήσει ήδη την εργασία τους.
«Το χαρακτηριστικό, σε σχέση με το παρελθόν, είναι ότι βλέπουμε ανάμεσα σε αυτόν τον κόσμο και πολλούς Χανιώτες, παλιά είχαμε κυρίως αλλοδαπούς», αναφέρει ο κ. Σταύρος Μαρκουλάκης, πρόεδρος του Σωματείου των Εμπόρων της Λαϊκής και συμπληρώνει «αυτό το φαινόμενο είναι τόσο οξυμμένο τελευταία, που πραγματικά  πρώτη φορά το βλέπω. Πολλοί άνθρωποι έρχονται στις 2.30 – 3  το μεσημέρι, Χανιώτες και αλλοδαποί και όλα τα προϊόντα που αφήνουν οι παραγωγοί στο πεζοδρόμιο, στον δρόμο, ντομάτες, αγγούρια, μελιτζάνες, τα παίρνουν. Στη λαϊκή του Σαββάτου είναι ακόμα περισσότερος ο κόσμος που έρχεται αργά το μεσημέρι για αυτό τον λόγο. Το πουγκί μας μπορεί να είναι μικρό, αλλά σε πολλούς ανθρώπους δίνουμε προϊόντα διατροφής, αλλά ακόμα και ρούχα. Η κατάσταση είναι δραματική για πολλούς ανθρώπους και δεν ξέρω πως μπορεί να αντιμετωπιστεί, γιατί η κρίση είναι μεγάλη και εμείς που ζούμε τη μεσαία τάξη βλέπουμε ότι υποφέρει. Ευελπιστούμε σε ένα καλύτερο μέλλον, τι άλλο να πω…».
Λίγο παραπέρα, παρά το προχωρημένο της ώρας, ένας παραγωγός συνεχίζει να διατηρεί τον πάγκο του. Με 2 – 3 ευρώ δίνει μια τσάντα με φρούτα, μια άλλη με λαχανικά. Μια οικογένεια αλλοδαπών φεύγει από τον πάγκο και στα πρόσωπα όλων υπάρχουν χαμόγελα. Με λίγα ευρώ κατάφεραν και πήραν δύο –  τρεις τσάντες, είχαν γεμίσει και άλλη μια με διάφορα λαχανικά που βρήκαν και αυτοί σε διάφορα σημεία του δρόμου.
Ενας άλλος παραγωγός δηλώνει απογοητευμένος από την όλη κατάσταση. Τα βάζει με την κυβέρνηση, το ΔΝΤ, τους δημοσιογράφους, τα Μ.Μ.Ε., τα έχει με όλους και για όλα. Τον ρωτάμε για την κατάσταση με τους συμπολίτες που μαζεύουν ό,τι απέμεινε από τη λαϊκή. «Ευτυχώς δεν έχουμε γίνει ακόμα Αθήνα, γιατί εκεί η κατάσταση είναι χειρότερη…». Μια παρηγοριά είναι και αυτή.