Επιμέλεια:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Kakatsakis@sch. gr
Το σχολείο που μ’ αρέσει
Aποσπάσματα από ένα αληθινό παραμύθι με τίτλο ´Το σχολείο που μ’ αρέσει´, φιλοξενούμε στον σημερινό Παιδότοπο, με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Το έγραψε η, και καλή μου φίλη απ’ τα παλιά, διευθύντρια του 40ου Δημ. Σχ. της Αθήνας Γιάννα Μαργαρίτη, στο πλαίσιο ενός προγράμματος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που εγκρίθηκε από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου (εφαρμόστηκε για τρία συνεχόμενα σχολικά έτη) και κυκλοφορήθηκε διανθισμένο με πολλές – πάμπολλες σχετικές φωτογραφίες σ’ ένα ιδιαίτερα επιμελημένο τεύχος 32, μεγάλου σχήματος, σελιδών. Απίστευτα κι όμως αληθινά τα που περιγράφει η Γιάννα…
Καλή σχολική χρονιά σε μαθητές και δασκάλους!
Β.Θ.Κ.
…Μια φορά κι έναν καιρό σε μια γειτονιά υπήρχε ένας θερινός κινηματογράφος, πνιγμένος στο αγιόκλημα και το γιασεμί. Λίγα χρόνια αργότερα, στη θέση του κινηματογράφου ξεφύτρωσε ένα μεγάλο τσιμεντένιο κτήριο.
Τα παιδιά του σχολείου εκείνου δεν πρόλαβαν να χαρούν την ομορφιά του κινηματογράφου τις καλοκαιριάτικες νύχτες, δεν μέθυσαν από το γιασεμί, δεν χόρτασαν το αγιόκλημα. Μάθαιναν γράμματα σε αυτό το τσιμεντένιο, άχρωμο σχολείο. Προσπαθούσαν να παίξουν στη μικρή, περιφραγμένη με ψηλά, μυτερά, σιδερένια κάγκελα ασφαλτοστρωμένη αυλή.
Ζούσαν σε μια γειτονιά περιβαλλοντικά υποβαθμισμένη, πυκνοδομημένη, χωρίς σχεδόν καθόλου πράσινο και χωρίς ελεύθερους δημόσιους χώρους για να παίξουν.
Ετσι πολλές φορές έβαζαν σε κίνδυνο την ίδια τους την ασφάλεια, πηδώντας τα κάγκελα για να μπουν στο προαύλιο και να κλωτσήσουν μια μπάλα.
´Ονειρεύομαι, ζωγραφίζω, περιγράφω όλα αυτά που θέλω να γίνουν για μένα μαζί με μένα´
Κάπως έτσι σκέφτηκαν οι μαθήτριες και οι μαθητές του 40ου Δημοτικού Σχολείου της Αθήνας και επέλεξαν το περιβαλλοντικό πρόγραμμα «Το σχολείο που μ´ αρέσει».
Αποφάσισαν να γίνουν πρωταγωνιστές στην προσπάθεια βελτίωσης του σχολικού τους περιβάλλοντος, σε συνεργασία με τους δασκάλους και τους γονείς τους αλλά και με ειδικούς επιστήμονες και την τοπική κοινωνία.
Ολόκληρο το πρόγραμμα βασίστηκε στη συμμετοχή των παιδιών, τόσο στο σχεδιασμό, όσο και στην υλοποίησή του. Ξεκινήσαμε από το κτήριο του σχολείου.
´Φυλακή, γηροκομείο, τσιμέντο, άσχημο,
λερωμένο, άχρωμο, μουντό, μελαγχολία,
απογοήτευση, λύπη´
Αυτές είναι μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποίησαν τα παιδιά για να μιλήσουν για το σχολείο τους. Συζητήσαμε πολύ και αρχίσαμε βάζοντας χρώματα στο κτήριο.
Για καλή μας τύχη ο Δήμος προσφέρθηκε να βάψει το σχολείο μας στις αρχές του Οκτώβρη. Τα παιδιά της έκτης κινητοποιήθηκαν. Πήραν τη γνώμη των άλλων παιδιών του σχολείου, συζήτησαν με τους δασκάλους και τους γονείς.
Ένας αρχιτέκτονας, που κλήθηκε, έδωσε τις δικές του κατευθύνσεις για την επιλογή των χρωμάτων. Στο τέλος καταλήξαμε όλοι μαζί στα χρώματα με τα οποία θέλαμε να βαφτεί το σχολείο.
Όταν άρχισε να φαίνεται το αποτέλεσμα, ενθουσιαστήκαμε. Το μουντό, άχρωμο, λερωμένο σχολείο μεταμορφωνόταν μπροστά στα μάτια μας, αποκτούσε τη δική του προσωπικότητα.
Και σίγουρα δεν ταίριαζε να κρεμαστεί η παλιά, τυποποιημένη και τόσο ίδια σ´ όλα τα σχολεία επιγραφή.
Τα παιδιά ρίχτηκαν με τα μούτρα στη δουλειά και έβαλαν την φαντασία τους να δουλέψει. Ζωγράφισε ο καθένας την ταμπέλα που ονειρεύτηκε. Σχεδιάστηκαν πολλές πρωτότυπες και ευφάνταστες επιγραφές.
Επιλέξαμε εκείνη που θα μπορούσε να ετοιμαστεί ομαδικά. Το αποτέλεσμα μάς δικαίωσε.
Καταφέραμε να έχουμε ένα χρωματιστό σχολείο με μια ξεχωριστή, ζωγραφισμένη επιγραφή και μια… ασφαλτοστρωμένη αυλή που περιβάλλεται από ψηλά, σιδερένια κάγκελα.
Τα παιδιά της έκτης στο πλαίσιο του προγράμματος «Το σχολείο που μ´ αρέσει» αποφάσισαν τότε να ασχοληθούν και με τον περιβάλλοντα χώρο.
Εντόπισαν και κατέγραψαν τα σημεία του προαυλίου που δεν τους αρέσουν. Σημείωσαν όλα εκείνα που τους είναι συμπαθητικά, κυρίως γιατί συνήθισαν να ζουν εκεί. Μετά άρχισαν να καταγράφουν τα «θέλω» τους. Και τι δεν θα ήθελαν! Μέχρι και γρασίδι στην ασφαλτοστρωμένη αυλή! Και μια πισίνα για να κολυμπάνε! Δέντρα, θάμνους, αναρριχώμενα φυτά, κινητά τέρματα ποδοσφαίρου, κινητές μπασκέτες, ελαστικό, χρωματιστό δάπεδο. Καθιστικά για να ξεκουράζονται και να κουβεντιάζουν και άλλα πολλά.
Εκαναν ερωτηματολόγια και τα έδωσαν στα άλλα παιδιά του σχολείου, στους δασκάλους και στους γονείς. Πήραν τις προτιμήσεις των παιδιών και τις επεξεργάστηκαν.
Χωρισμένα σε ομάδες παρακολούθησαν στα διαλείμματα τη συμπεριφορά των άλλων μαθητών προσέχοντας ποιοι συχνάζουν πού και πώς παίζουν. Μίλησαν μαζί τους και σημείωσαν τις προτιμήσεις τους για τη διαμόρφωση του προαυλίου. Μέτρησαν και αποτύπωσαν την αυλή τους με την βοήθεια του δασκάλου τους. Την σχεδίασαν όπως την ονειρεύτηκαν, όπως θα ήθελαν να είναι […]
Κάθε ομάδα ασχολήθηκε με διαφορετική γωνιά της αυλής. Πρότειναν και έγινε δεκτό από όλους -μαθητές, δασκάλους, εκπαιδευτικούς και σύλλογο γονέων- να ζωγραφιστούν οι περισσότεροι τοίχοι της αυλής.
Σε συνεργασία με τους γονείς αποφασίστηκε το γκράφιτι να γίνει από τα μεγάλα παιδιά της κοινωνικής οργάνωσης νέων «Αρσις» με τη συμμετοχή μαθητών μας.
Χωρισμένα σε ομάδες τα παιδιά, ζωγράφισαν σε χαρτί του μέτρου πώς φαντάζονται τους ζωγραφισμένους τοίχους.
Τα σχεδιάσματα τα δώσαμε στον εκπαιδευτή της ομάδας γκράφιτι και το αποτέλεσμα μας γοήτευσε.
Δεν χορταίναμε να βλέπουμε τις τέσσερις εποχές.
Το σκουλήκι του Φθινοπώρου μάς έκλεινε πονηρά το μάτι.
Μας εντυπωσίασαν τα πέτρινα βουνά στην εξωτερική πλευρά της εισόδου και οι θαλασσινές εικόνες στην εσωτερική της πλευρά. Οι μαθητές του σχολείου με την καθοδήγηση των καθηγητών εικαστικών του ολοήμερου ζωγράφισαν τους χαμηλούς τοίχους της αυλής, της σκάλας και την είσοδο της τουαλέτας. Γοητεύουν οι θαλασσινές εικόνες στην είσοδο της τουαλέτας.
Ξαφνιάζουν ευχάριστα τα χρωματιστά ζώα και λουλούδια καθώς ανεβαίνουμε τις σκάλες να πάμε στις τάξεις μας.
Τα παιδιά είχαν προτείνει να βγει το σκέπαστρο και να ανακατασκευαστούν οι βρύσες με φιλικά προς το περιβάλλον υλικά, (π.χ. με πέτρα).
Χωρισμένα σε ομάδες, είχαν ζωγραφίσει σε χαρτί του μέτρου πώς φαντάζονταν αυτόν τον τοίχο. Τα σχεδιάσματα τα δώσανε στον εκπαιδευτή της ομάδας γκράφιτι κι έτσι προέκυψε η όμορφη πέτρινη γέφυρα με το ορμητικό ποτάμι, η πιο δροσερή γωνιά του σχολείου.
Την όμορφη αυτή εικόνα συμπλήρωσαν ο καταρράχτης, οι δύο Λιμνούλες και το μικρό ποταμάκι που τις ενώνει.
Την επιμέλεια, την κατασκευή και τον όμορφο φωτισμό τους τον χρωστάμε στον κύριο Αλεξίου Βαγγέλη. Αφιέρωσε πολλές μέρες δουλεύοντας εθελοντικά και μας χάρισε μια πανέμορφη γωνιά.
Τα στενά παρτέρια πλάτυναν, χτίστηκαν πέτρινα καθιστικά, φυτεύτηκαν φοίνικες
Τοποθετήθηκαν καινούργιες μπασκέτες, κινητά τέρματα ποδοσφαίρου και νέο υλικό για το βόλεϋ.
Δημιουργήθηκε ένα μεγάλο σκάκι και χρωματιστό δάπεδο στην αυλή.
Τα δέντρα, οι θάμνοι, τα αναρριχώμενα που θα μας προστατεύουν από τον ήλιο, τη ρύπανση, αλλά και την ηχορύπανση μεγαλώνουν σιγά- σιγά στα όμορφα, χτισμένα με πέτρα, παρτέρια μας.
Εμείς ψάξαμε τρόπους να τα προστατέψουμε, να τα βοηθήσουμε να αναπτυχθούν. Κάθε τάξη υιοθέτησε ένα παρτέρι και φύτεψε λουλούδια.
Σκεφτήκαμε να βάλουμε μεγάλα δίχτυα για να προστατέψουν τα φυτά από τις… αδέσποτες μπαλιές.
Ανθισε η δαμασκηνιά μας!
Αποφασίσαμε να φυτέψουμε αρωματικά φυτά, μαϊντανό, σέλινο, βασιλικό και δυόσμο κοντά στα κάγκελα του δρόμου, για να μπορούν οι γειτόνισσες να κόβουν και να μαγειρεύουν νόστιμα φαγητά…
