Η ταράτσα άνθισε, πρασίνισε, μοσχοβόλησε
Tο προηγούμενο Σάββατο φιλοξενήθηκαν στον Παιδότοπο με αφορμή την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς, εκτεταμένα αποσπάσματα από ένα αληθινό παραμύθι με τίτλο ´Το σχολείο που μ? αρέσει´. Το ´παραμύθι´ αυτό, (κυκλοφορήθηκε διανθισμένο με πολλές φωτογραφίες σ? ένα ιδιαίτερα επιμελημένο βιβλίο-λεύκωμα) που το έγραψε η και καλή μου φίλη, διευθύντρια του 40ου Δημ. Σχ. Αθήνας, Γιάννα Μαργαρίτη έχει και συνέχεια, με τίτλο ´Στο σχολείο που μ´ αρέσει, η ταράτσα άνθισε πρασίνισε, μοσχοβόλησε´. Απίστευτα πάλι, κι όμως αληθινά τα που περιγράφει ότι έγιναν στο σχολείο της στο νέο της ´παραμύθι´ η Γιάννα στο πλαίσιο ενός άλλου περιβαλλοντικού προγράμματος. Ακου να δεις! Να δημιουργήσουν έναν ωραίο κήπο στην ταράτσα του σχολικού συγκροτήματος όλοι μαζί μαθητές, δάσκαλοι, γονείς και φίλοι του σχολείου! Γιατί να μην φιλοξενηθεί ένα απόσπασμα και απ? αυτήν την εντυπωσιακή “δουλειά” που επίσης διανθισμένη με πάμπολλες φωτογραφίες κυκλοφορήθηκαν σ? ένα επίσης καλαίσθητο τεύχος-λεύκωμα. Ισως κάποιοι να μιμηθούν αυτήν την προσπάθεια; Ισως κάποιοι να θέλουν να δημιουργήσουν ωραιότερους κήπους στις σχολικές τους ταράτσες…
Β.Θ.Κ.
H Aθήνα μας, η τσιμεντένια πολιτεία, πνίγεται. Δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να αναπνεύσει. Τσιμέντο, σκουπίδια, κεραίες, αυτοκίνητα, μηχανάκια, ατμοσφαιρική ρύπανση, πυρκαγιές… Κάθε χρόνο λιγότερο πράσινο… Κάθε χρόνο περισσότερο τσιμένο… Τι έμεινε στην Αθήνα μας; Πού θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε πράσινες γωνιές για να τη βοηθήσουμε να αναπνεύσει; Πώς θα μπορέσουμε να τη σώσουμε έστω και στο παρά πέντε; Πώς θα τη δώσουμε το σωτήριο φιλί της ζωής;
Πιστεύουμε πως εκτός από τη δημιουργία χώρων πρασίνου στις ελάχιστες γωνιές που απέμειναν, εκτός από την άμεση δεντροφύτευση των δασών που κάηκαν, η μόνη λύση είναι η δημιουργία κήπων στις ταράτσες των πολυκατοικιών. [?]
Πόσο όμορφα θα αισθανόμαστε στις καταπράσινες βεράντες, στις λουλουδιασμένες ταράτσες των σπιτιών και των σχολείων μας!
Αρχίσαμε ήδη να μεθάμε από τα χρώματα και τα αρώματα των λουλουδιών! Είμαστε σίγουροι πως η αλλαγή στην αυλή και στην ταράτσα μας θα επηρεάσει θετικά ολόκληρη την περιοχή. Ελπίζουμε πως θα αναβαθμιστεί η γειτονιά μας και θα μυρίσει ξανά αγιόκλημα και γιασεμί.
Θα ?ρθουν τότε πιο κοντά οι άνθρωποί της και θα ξαναρχίσουν να ονειρεύονται. Θα ζωντανέψουν οι μνήμες του θερινού κινηματογράφου. Και γιατί όχι; Ισως στον ίδιο χώρο ζωντανέψει ξανά ο θερινός κινηματογράφος, προσφέροντας ξεκούραση και πολιτιστική αναβάθμιση στη γειτονιά τις ζεστές καλοκαιρινές νύχτες…
Μαργαρίτη Ιωάννα Δ/ντρια του Σχολείου
Mια φορά κι έναν καιρό τα παιδιά ξύπνησαν την… Περσεφόνη από την αγκαλιά της γης και τα σιδερένια κάγκελα άνθισαν και μοσχοβόλησαν, πρασίνισαν, άνθισαν και ο τόπος ευωδίασε.
Και όταν τα κάγκελα στη μικρή αυλή άνθισαν, τα παιδιά έβαλαν στοίχημα πως και τα κάγκελα της ταράτσας σε λίγο θα σκορπούσαν χρώματα και αρώματα στην γκρίζα γειτονιά. Και ξεκινήσαμε… Γλάστρες μικρές, γλάστρες μεγάλες ξεφύτρωναν σιγά-σιγά πάνω στην τσιμεντένια ταράτσα μας.
Και όχι μόνο αρώματα… ντομάτες, πεπόνια, καρπούζια, πιπεριές, αγγουράκια, μελιτζάνες, μαρούλια, σπανάκι και λουλούδια μεγαλώνουν στην ταράτσα μας!
Το σχολείο μας τώρα μεταμορφώθηκε σε μια όμορφη μυρωδάτη, πράσινη γωνιά της Αθήνας, της τσιμεντένιας πολιτείας μας. Κανείς δεν θυμάται τα στενά κατάξερα παρτέρια… Λιλιπούτειες λιμνούλες, ζωγραφισμένες γέφυρες και ποτάμια, δροσεροί καταρράκτες μάς ταξιδεύουν και μας χαλαρώνουν.
Τα παιδιά ποτίζουν, χαίρονται και ονειρεύονται? Καμαρώνουμε και χαιρόμαστε? απολαμβάνουμε ομορφιά και ευωδιά. Φανταζόμαστε, σχεδιάζουμε την υπαίθρια αίθουσά μας?
Και το δικό μας αληθινό παραμύθι τελειώνει κάπως έτσι. Μια φορά και έναν καιρό τα ζωγραφισμένα όνειρα των παιδιών του 40ου Δημοτικού Σχολείου της Αθήνας άλλαξαν την όψη μιας ολόκληρης γειτονιάς. Μια φορά κι έναν καιρό μια γειτονιά της Αθήνας ζήλεψε τα ανθισμένα κάγκελα του σχολείου και γέμισε με άνθη πρασινάδες και ευωδιές τα μπαλκόνια και τις ταράτσες
Μια φορά κι έναν καιρό οι γειτονιές της Αθήνας, οι γειτονιές του κόσμου όλου, πλημμύρισαν από χρώματα και μυρωδιές. Μοσχοβόλησαν από το αγιόκλημα, το γιασεμί, το νυχτολούλουδο. Οι βεράντες, οι ταράτσες άνθισαν.
Οι άνθρωποι ήρθαν πιο κοντά και ξανάρχισαν να ονειρεύονται.
