Μεγαλώνει η πυρηνική απειλή για τους λαούς
∆εκέµβριος 1941: Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ θέτει σε εφαρµογή το λεγόµενο Manhattan Project για την κατασκευή της ατοµικής βόµβας.
19 Αυγούστου 1943: Οι ηγέτες των ΗΠΑ και του Ηνωµένου Βασιλείου συµφωνούν στο Κεµπέκ ότι κανένα από τα δυό κράτη δεν θα χρησιµοποιούσε την βόµβα εις βάρος τρίτης χώρας χωρίς την συναίνεση του άλλου.
1 Μαΐου 1945: Η µικτή επιτροπή στρατιωτικών και πολιτικών αξιωµατούχων, την οποία διόρισε ο Πρόεδρος Τρούµαν για να επιληφθεί του ζητήµατος της ατοµικής βόµβας συνεδριάζει επισήµως για πρώτη φορά. Σε αυτή τη συνεδρίαση διατυπώνεται η άποψη ότι στόχος πρέπει να είναι κάποιο σηµαντικό στρατιωτικό κέντρο το οποίο να περιβάλλεται όµως από εργατικές κατοικίες, έτσι ώστε να επιτευχθεί ο µέγιστος δυνατός ψυχολογικός αντίκτυπος.
Ιούνιος 1945: Ο υπουργός Στρατιωτικών Χένρυ Στίµσον έχει συνεργασία µε τον Πρόεδρο Τρούµαν, κατά την οποία του εκφράζει µε περισσό κυνισµό την ανησυχία του ότι αν η κατασκευή της βόµβας καθυστερήσει περαιτέρω, οι συµβατικοί βοµβαρδισµοί θα έχουν ισοπεδώσει σε τέτοιο βαθµό την Ιαπωνία που το νέο όπλο δεν θα διαθέτει κατάλληλο πεδίο για να επιδείξει την ισχύ του.
4 Ιουλίου 1945: Ο αρχιστράτηγος Χένρυ Γουίλσον δηλώνει ενώπιον της Επιτροπής Κοινής Πολιτικής (οργάνου στο οποίο συµµετείχαν εκπρόσωποι των ΗΠΑ, του Καναδά και του Ηνωµένου Βασιλείου) ότι η βρετανική κυβέρνηση συναινεί στη χρήση της ατοµικής βόµβας εις βάρος της Ιαπωνίας
Το πρωί της 6ης Αυγούστου του 1945 το αµερικάνικο βοµβαρδιστικό «Enola Gay» εξαπέλυσε εναντίον της Χιροσίµα την πρώτη πυρηνική βόµβα ουρανίου, το «Little Boy» (Μικρό Αγόρι), σκοτώνοντας ακαριαία 110.000 ανθρώπους. Τρεις µέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου, εξαπολύθηκε πάνω από το νησί Ναγκασάκι άλλη µία ατοµική βόµβα, πλουτωνίου, µε το όνοµα «Fat Man» (Χοντρός Αντρας), η οποία σκότωσε αµέσως 70.000 ανθρώπους. Ο συνολικός αριθµός των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών δεν έχει υπολογιστεί ακριβώς. Οι εικόνες φρίκης από τις δύο πόλεις µαρτυρούν την ιµπεριαλιστική βαρβαρότητα. Ως πρόσχηµα για τη ρίψη των πυρηνικών βοµβών χρησιµοποιήθηκε η «συντόµευση του πολέµου», ωστόσο τα γεγονότα δεν αιτιολογούσαν τον βοµβαρδισµό αυτών των µη στρατιωτικών στόχων: Όταν η κόκκινη σηµαία υψώθηκε στο Ράιχσταγκ, τον Μάη του 1945, η Γερµανία αναγκάστηκε σε συνθηκολόγηση, σηµατοδοτώντας ουσιαστικά το τέλος του πολέµου. Τον Σεπτέµβρη του 1943 είχε συνθηκολογήσει η Ιταλία, και η Ιαπωνία, είχε περικυκλωθεί, ενώ ο στόλος της ήταν κατεστραµµένος. Ο Αµερικανός Πρόεδρος Χ. Τρούµαν, ο οποίος υπέγραψε το έγκληµα στην Χιροσίµα και στο Ναγκασάκι, επικαλέστηκε την επίθεση στο Περλ Χάρµπορ, τους βασανισµούς Αµερικανών αιχµαλώτων και την θεϊκή βούληση. Στην πραγµατικότητα όµως η αποτρόπαια αυτή πράξη που σηµατοδότησε και άνοιξε τον δρόµο για την εκκίνηση του λεγόµενου «Ψυχρού Πολέµου», ήταν µια προσπάθεια εκφοβισµού των λαών που έβγαιναν νικητές από τον πόλεµο. Ήταν µια επίδειξη ισχύος απέναντι στην Σοβιετική Ενωση η οποία είχε αποκτήσει αυξηµένο κύρος στους λαούς για την τεράστια συµβολή της στη συντριβή του ναζισµού και αποτελούσε στήριγµα του ανερχόµενου εργατικού επαναστατικού κινήµατος. Με αυτό τον τρόπο εγκαινιάστηκε το δόγµα του πρώτου πυρηνικού πλήγµατος απέναντι στην ΕΣΣ∆. Σε αυτήν τη βάση οργανώθηκαν τα σχέδια «Broiler» (1946), το οποίο προέβλεπε τον βοµβαρδισµό 24 πόλεων της ΕΣΣ∆, και «Offtackle» του 1949, που περιλάµβανε 104 πόλεις της ΕΣΣ∆. Την ίδια χρονιά, το 1949, δηµιουργήθηκε το Βορειοατλαντικό Σύµφωνο (ΝΑΤΟ) από τα ισχυρότερα ιµπεριαλιστικά κράτη που συνένωσαν τις στρατιωτικές τους δυνάµεις ενάντια στην ΕΣΣ∆.
14 Αυγούστου 1945: Με το µεγαλύτερο µέρος του στόλου και των στρατιωτικών υποδοµών της Ιαπωνίας κατεστραµµένο και ενώ λίγες ηµέρες νωρίτερα η ΕΣΣ∆ έχει κηρύξει τον πόλεµο εναντίον της και σοβιετικά στρατεύµατα έχουν εισβάλει στη Μαντζουρία, οι Ιάπωνες εξαναγκάζονται σε παράδοση. Η τελική συνθηκολόγηση υπογράφηκε στις 2 Σεπτεµβρίου στο αµερικανικό θωρηκτό Μισούρι.
Τα επόµενα χρόνια ο Χάρυ Τρούµαν θα επικαλεστεί πολλές φορές ως αίτια που οδήγησαν στη ρίψη της ατοµικής βόµβας την επιθετικότητα του ιαπωνικού µιλιταρισµού, ο οποίος απροειδοποίητα και χωρίς να έχει προηγηθεί η τυπική κήρυξη πολέµου επιτέθηκε στο Περλ Χάρµπορ, τη ζωώδη σχεδόν φύση των Ιαπώνων (όπως είχε πει χαρακτηριστικά ο Τρούµαν στον προτεστάντη κληρικό Σάµιουελ Κάβερτ στις 11 Αυγούστου1945 «όταν έχεις να κάνεις µε ένα κτήνος, πρέπει να του συµπεριφέρεσαι σαν κτήνος»), τον περιορισµό των απωλειών σε έµψυχο δυναµικό τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την Ιαπωνία, καθώς και την επίσπευση της λήξης του πολέµου, όµως θα παραβλέπει στον δηµόσιο λόγο του τις στρατηγικές προεκτάσεις αυτής της ενέργειας. Τα δρακόντεια µέτρα των αµερικανικών δυνάµεων κατοχής, η διατήρηση του αντιδραστικού θεσµού του αυτοκράτορα και η σκληρή καταστολή του εργατικού κινήµατος θα σταθεροποιήσουν το καπιταλιστικό σύστηµα στην Ιαπωνία, ενώ η χρησιµοποίηση της βόµβας θα µεταβάλει αµετάκλητα τις στρατιωτικές και γεωπολιτικές ισορροπίες σε παγκόσµια κλίµακα.
Στις δεκαετίες που πέρασαν ο ιµπεριαλισµός δεν έπαψε ποτέ να δολοφονεί τους λαούς µε πολέµους, µε όπλα µαζικής καταστροφής.
Στο Βιετνάµ, στην Γιουγκοσλαβία, στον Ιράκ, στο Αφγανιστάν, σε πολλές περιοχές του κόσµου προκάλεσε τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων µε συµβατικά και µη όπλα. Βόµβες απεµπλουτισµένου ουρανίου, θανατηφόρα χηµικά και βιολογικά όπλα εξαπολύθηκαν ενάντια στους λαούς, προκάλεσαν ανεπανόρθωτες καταστροφές στο περιβάλλον. Η απειλή ενός πυρηνικού πλήγµατος δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει και µάλιστα εντάθηκε τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο των οξυνόµενων ενδοιµπεριαλιστικών ανταγωνισµών. Ήδη απ’ τη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας το 2016, εξετάζονταν το δόγµα του «πρώτου πυρηνικού πλήγµατος» και στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες τον Ιούνη του 2021 υιοθετήθηκε η απόφαση για το πρώτο πυρηνικό πλήγµα ως στοιχείο της Στρατηγικής ΝΑΤΟ 2030. Η απόφαση αυτή σηµαίνει ότι το ΝΑΤΟ µπορεί να πλήξει πρώτο µε πυρηνικά όπλα µεγάλης ισχύος τους αντιπάλους του, αν εκτιµήσει ότι απειλείται. ∆εν είναι τυχαίο ότι αυτές οι αποφάσεις λαµβάνονται στην διάρκεια της εξέλιξης του ιµπεριαλιστικού πόλεµου στην Ουκρανία, µε την Ρωσία να έχει ισχυρό πυρηνικό οπλοστάσιο και να απειλεί µε αντίποινα.
Η πυρηνική απειλή αναµένεται να µεγαλώσει «την δεκαετία που θα έρθει», εκτιµά η ετήσια έκθεση του ∆ιεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλµης (SIPRI). Σύµφωνα µε τα στοιχεία του ινστιτούτου στις αρχές του 2022 τα εννέα κράτη µε πυρηνικό οπλοστάσιο (Ρωσία, ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα, Ινδία, Πακιστάν, Ισραήλ, Βόρεια Κορέα) διέθεταν 12.705 πυρηνικές κεφαλές. Συνολικά, τα αποθέµατα των εννιά χωρών σε πυρηνικές κεφαλές που προορίζονται για χρήση από τις Ένοπλες ∆υνάµεις ανήλθαν σε 9.440. Σύµφωνα µε τις νεότερες εκτιµήσεις του SIPRI, η Ρωσία παραµένει η χώρα µε το µεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσµο, διέθετε 5.997 κεφαλές ανεπτυγµένες, αποθηκευµένες. Σχεδόν 1.600 από αυτές είναι επιχειρησιακές, εκτιµά το Ινστιτούτο.
Οι ΗΠΑ διαθέτουν 5.428 κεφαλές αλλά περισσότερα ανεπτυγµένα πυρηνικά όπλα (1.750). Ακολουθούν η Κίνα (350), η Γαλλία (290), η Βρετανία (225), το Πακιστάν (165), η Ινδία (160) και το Ισραήλ (90). Για τη Βόρεια Κορέα, το SIPRI υπολογίζει για πρώτη φορά ότι διαθέτει 20 πυρηνικές κεφαλές µε δυνατότητα να κατασκευάσει άλλες 50.
Μπροστά σε αυτές τις νέες πυρηνικές απειλές ορθώνεται η πάλη των λαών. Με τον αγώνα ενάντια στους σηµερινούς ιµπεριαλιστικούς πολέµους, ενάντια στην εµπλοκή της χώρας µας σε αυτούς, τιµάµε µε τον καλύτερο τρόπο τα θύµατα της ιµπεριαλιστικής θηριωδίας των ΗΠΑ στη Χιροσίµα και στο Ναγκασάκι.
∆υναµώνουµε την πάλη ενάντια στα πυρηνικά όπλα, παλεύουµε για την κατάργησή τους, για την πλήρη απαγόρευση των πυρηνικών δοκιµών και την παραγωγή κάθε είδους όπλων µαζικής καταστροφής.
*Ο Σπύρος ∆αράκης είναι πρόεδρος µαρτυρικής ΜΑΛΑΘΥΡΟΥ
Πρώην ∆ήµαρχος Μηθύµνης και µέλος του
∆.Σ του ∆ικτύου Μαρτυρικών πόλεων και
χωριών της Ελλάδος περιόδου 40΄- 45΄
(ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ)
Πηγή:
∆ρόµοι της Ειρήνης, έκδοση της Ε.Ε.∆.Υ.Ε.
