Μαδαγασκάρη… SOS

´Για να γνωρίσεις τον Ανθρωπο φτάνει να μελετήσεις τον εαυτό σου.
Για να γνωρίσεις τους Ανθρώπους πρέπει να τους συναναστραφείς´
Standal

Γράφει η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΓΟΥΡΟΥ*
Σε κάποια μακρινή χώρα όπου στους ορυζώνες του σκληρού μόχθου ορίζεται το παρόν και το μέλλον των παιδιών, η ευτυχία μπορεί να ισοδυναμεί με μία κούπα γάλα και λίγα μπισκότα.
Λίγα μπισκότα στα μικροκαμωμένα χέρια των ανήλικων βιοπαλαιστών που σηκώνουν στις αδύναμες πλάτες τους όχι μόνο τα μικρότερα αδέρφια τους αλλά κάποιες φορές και τα βάρη της οικογένειας.
Στις 11 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν 7 χρόνια, από την αρπαγή στους ουρανούς του Μακαριστού πρώτου Ιεραποστόλου Επισκόπου Μαδαγασκάρης, Μαυρικίου και Ρηγιούνιου Νεκταρίου Α’. Το ελικόπτερο Σινούκ υπήρξε το άρμα που τον μετέφερε στους ουρανούς μαζί με τον μεγάλο Ιεραπόστολο της Αφρικής, τον πρώτο στην κυριολεξία Ιεραπόστολο, Πατριάρχη Πετρο τον Ζ’ και πολλούς άλλους κληρικούς και λαϊκούς.
Το εργο του Επισκόπου Μαδαγασκάρης Νεκταρίου συνεχίζει επαξίως ο πεπειραμένος Ιεραπόστολος των Ινδιών, Επίσκοπος Ιγνάτιος. Ο μεγάλος Ιεραπόστολος αγωνίζεται νυχθημερόν για τα μαυράκια του, τα ορφανά του, το ποίμνιό του, τους ιερείς του, τους αναξιοπαθούντες της πόλης και των Επαρχιών του μεγάλου Νησιού. Μαζί στο πλάι του ταπεινή και ακούραστη, η Δεσποινίς Ματίνα Κουβούση, η διακόνισσα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας μάς είπε χαρακτηριστικά: ´Μην ξεχάσετε να πείτε παντού, πόσο “φτηνή” είναι η αξία της ζωής στη Μαδαγασκάρη! Με 5,80 ευρώ (16.008 ριάρια) σώθηκε σήμερα η ζωή ενός μωρού´.
Κοντά τους, ως φύλακας άγγελος ο Επίτιμος Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος κ. Παναγιώτης Ταλούμης.
Σημαντικός παράγων της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της Μαδαγασκάρης στέκεται δίπλα στον Θεοφιλέστατο Ιγνάτιο και στο έργο του ως αδελφός και συνεργάτης.
Kάθε πρωί στις 6.30 στο Επισκοπείο της Μαδαγασκάρης, 1300-1500 μικρά παιδιά πίνουν ζεστό γαλατάκι και τρώνε μπισκοτάκια. Για μερικά από αυτά, αυτό θα είναι και το γεύμα και το δείπνο
της ημέρας! Οι κούτες των μπισκότων αποτελούν το ´μήλο της έριδος´ αφού αντικαθιστούν το στρώμα που θα κοιμηθούν έξω από το Επισκοπείο, για να ´πιάσουν´ καλή σειρά… για το γαλατάκι της επόμενης μερας. Κάθε Δευτέρα, στο ίδιο μέρος μοιράζονται τρόφιμα στους φτωχότερους των φτωχών, στον ´Φακίρ Φουκαρά´ του Τρίτου Κόσμου.
Εκει ξεχνάς τον εαυτό σου. Μέσα στην πείνα, τη χολέρα, την ελονοσία, τη δυσεντερία τις κάθε λογής επιδημίες, τους πυρετούς, το καθημερινό φάσμα του θανάτου. Εκεί, η χαρά που προσφέρει στον προσφέροντα η προσφορά, είναι πολύ μεγάλη.
Ξεκινάει κανείς με την ´καυχισιά´, ότι πηγαίνει να βοηθήσει και βοηθιέται, ότι πηγαίνει να διδάξει και διδάσκεται!!!
Οι Μαδαγασκαρινοί είναι φτωχοί αλλά στωικοί, γαλήνιοι, ταπεινοί, και χαρούμενοι χωρίς μεγαάες φιλοδοξίες. Δουλεύουν σαν τα μελίσσια με χαρά και αγαλίαση για να κερδίσουν το ρύζι της ημέρας!…
Η αμεριμνησία και η γαλήνη είναι ´θάνατος´ στη Δύση. Φοβούμενοι μήπως χαρακτηριστούμε ´χασομέρηδες´ ζούμε μέσα στη βουή, στο τρέξιμο, στις σκοτούρες…
Εδώ η ταραγμένη μας ζωή, εκεί η ευλογημένη ψυχική ηρεμία.
Ηρεμία το ´χαροποιό πένθος´ που γεννά η ταπείνωση και η αγάπη. Εμείς οι άνθρωποι της ´Μηχανής´ είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβουμε το Μυστήριο της Ζωής και του κόσμου.
Ο καθένας από εμάς είναι φορτωμένος με τόσα άγχη (μικρά και ασήμαντα για τους Μαδαγασκαρινούς) που αδυνατεί να ζήσει και να χαρεί, εν τέλει, αυτά που μια ζωή πάσχιζε ν’ αποκτήσει.
Ομως ´δικό σου´ είναι ένα πράγμα, όχι επειδή το αγόρασες αλλά επειδή και εφόσον το ζέστανες με την καρδιά σου κι εκείνο σου φανερώνει την ψυχή του. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα ´δικό σου´ αν λείπει αυτή η μυστική ανταπόκριση.
Η αυθεντικότητα των ανθρώπων εκείνων, μαστιγώνει τις ´ακρότητες´ της εποχής μας! Οι ομιλίες μας (μιλούν σχεδόν όλοι, γαλλικά αφού μέχρι το 1960 η Μαδαγασκάρη ήταν γαλλική αποικία) σαν μυσταγωγία μέσα στην λασποκαλύβα 3χ4 για 4 άτομα.
Ανόθευτες, ακόμα, ψυχές σ’ έκαναν να ντρέπεσαι με την ευγένειά τους. Την ώρα που δέχονταν τη ´βοήθεια´ έδειχναν να ενδιαφέρονται εξίσου για την ανθρώπινη επικοινωνία, παρά το γεγονός ότι μέσα στο μαυρισμένο τσικάλι τους, εκεί δίπλα, υπήρχαν μόνο 5-6 κουκιά ρυζιού!!!
Η οκταμελής ομάδα των γιατρών από την Κύπρο, άφησε μέρος της ψυχής της στην Αμπατουντραζάκα (10 ώρες από την πρωτεύουσα) όπου και εγκαταστάθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο, για να πραγματοποιεί εξορμήσεις κατά τη διάρκεια των 8 ημερών, κάθε μέρα και σε διαφορετικό προορισμό και να επιτελεί το δύσκολο έργο της. Η αποστολή τους άρχιζε με την ανατολή του ήλιου και τέλειωνε με τη δύση, με μισή ώρα διάλειμμα για ένα καφέ.
Τα περιστατικά που αντιμετώπισαν ήταν συγκλονιστικά και πρωτόγνωρα για τα σημερινά δεδομένα πρόληψης και υγιεινής, στις περισσότερες από τις περιοχές.
Για πολλούς συνανθρώπους μας, με σοβαρά μάλιστα προβληματα, ήταν η πρώτη φορα που τους εξέταζε γιατρός (όπως μας αφηγήθηκαν οι ίδιοι οι γιατροί στις συνεντεύξεις, τις οποιες μπορειτε να ακούτε κάθε Τετάρτη στις 10-10.30π.μ στο Ράδιο Μαρτυρία, στους 95,5 στα F.M.).
Ενα χαρακτηριστικό περιστατικό ήταν εκείνο με τα σκουλήκια κάτω από το δέρμα μιας γυναίκας, τα οποία δημιουργούνται επειδή κοιμούνται σε χόρτα επάνω στο χώμα, το τροπικό κλίμα ευνοεί τέτοιου είδους περιστατικά. Στο υπαίθριο ιατρείο, στημένο κάτω από τέντες, γιατί αν και χειμώνας (Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος) είχε 24-26 βαθμούς, τα σκουλήκια αφαιρέθηκαν με επιτυχία και δόθηκε στην ασθενή η κατάλληλη αγωγή. Το ιατροφαρμακευτικό υλικό το είχαν φέρει οι γιατροί από την Κύπρο. Είθε οι λίγες τούτες αράδες, να συν-κινήσουν, να παρα-κινήσουν μια ή περισσότερες ομάδες γιατρών, προς τη μακρινη Μαδαγασκάρη!
Ενα άλλο περιστατικό ήταν, ένα παιδάκι ενός έτους που ζύγιζε μόλις 3 κιλά! Θήλαζε από μια μάνα υποσιτισμένη και ασθματική. Του παρεσχέθησαν οι πρώτες βοήθειες, το μετέφεραν στην εντατική της πρωτεύουσας, του έδωσαν γάλα σκόνης, εκείνο που έκριναν πιο κατάλληλο και το παιδάκι σώθηκε, έζησε!…
´Γι’ αυτό και μόνο άξιζε το ταξίδι μας´ (26 ωρών) μάς ειπε η παιδίατρος της αποστολής.
Τόσο μικρά, τόσο ασήμαντα και τόσο κίβδηλα είναι τα προβλήματα με τα οποία μάς βομβαρδίζουν καθημερινά τα Μ.Μ.Ε.!
Η εξωτερική ιεραποστολή της πόλης μας, έχει προσφέρει στο παρελθόν οικονομική βοήθεια στο Επισκοπείο της Μαδαγασκάρης, ανάμεσα σε άλλα χτίστηκε μια Σχολή κοπτικής ραπτικής για κορίτσια που μετά κόπων και βασάνων (πεζοπορία επί 2-3 ώρες σε δύσβατες περιοχές) τελειώνουν τη στοιχειώδη μάθηση και δεν μπορούν να συνεχίσουν. Εκεί με την αγάπη και τη φροντίδα του Επισκόπου και των μελών της Ιεραποστολής βρίσκουν καταφύγιο τα σεμνά ´μανουσάκια´ της Αλασουρας!
Επίσης έχει χτιστεί ένα νηπιαγωγείο (η Παιδεία δεν είναι δωρεάν) γαλλόφωνο με 150 (αυτή την περίοδο) αγγελούδια που χορευουν και τραγουδούν τρισευτυχισμένα!
Η εξωτερική μας ιεραποστολή ´φιλοδοξεί´ και ξεκινάει το χτίσιμο των πρώτων τάξεων του Δημοτικού σχολείου, έτσι ώστε τα ´νηπιάκια´ να μην χάνονται… αλλά να συνεχίζουν την Εκπαίδευση.
Ο ιεραπόστολος της Μαδαγασκάρης δεν θα μπορούσε ν’ αφήσει ´έξω από τα τείχη´ του Επισκοπείου τους παλαίμαχους της ζωής. Υπάρχει και γηροκομείο!
Δεν έχει βέβαια παρά ελάχιστους ηλικιωμένους (γιατί υπάρχει φτώχεια… αλλα υπάρχει και αγάπη…) οι οποίοι συγκατοικούν με τα χαρούμενα κορίτσια της σχολής!
Το έργο του μεγάλου ιεραποστόλου Επισκόπου Ιγνατίου και των συνεργατών του, είναι πολύ μεγάλο σε ολόκληρη τη Μαδαγασκάρη: Γεωτρήσεις για μια σταγόνα νερού…, σχολεία, ορφανατροφεία, ιατρεία…
Πήγαμε σ’ ένα χωριό (6 ώρες μόνο για να πάμε) στο Αnzanamahage και εκεί έγιναν 93 βαφτίσεις και 11 γάμοι, σε κατηχούμενους επί ένα χρόνο από τον ιερέα του χωριού.
Δεν καταλάβαινα τα λόγια… αυτό που σίγουρα κατάλαβα και ένιωσα όμως, ήταν το μεγαλείο της εύλαλης σιωπής!!!

Υ.Γ.
Αν κάποιος επιθυμεί να προσφέρει, το ελάχιστο (εδώ) εκεί είναι πάρα πολύ! Μπορείτε ν’ απευθύνεστε στο βιβλιοπωλείο της Μητρόπολης, στην πλ. Πατριάρχου Αθηναγόρα, στη Μητρόπολη & στην Τράπεζα Χανίων. Αριθμός λογ/σμου 0010 2301-010.

*sgourouan@gmail.com