ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ (2010 ΕΓΧ 136?)

Φαντασίας
Βραβείο Γυναικείου Ρόλου (Κ. Ντανστ) στο 64ο Φεστιβάλ Κανών
Σκην.: Λαρς φον Τρίερ Ηθ.: Κίρστεν Ντανστ, Σαρλότ Γκένσμπουργκ, Κίφερ Σάδερλαντ, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Τζον Χαρτ, Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ

Η Τζαστίν και ο Μάικλ, γιορτάζουν το γάμο τους με ένα πάρτι στο σπίτι της αδερφής της και του άντρα της, την ώρα που η ανθρωπότητα απειλείται, καθώς ο πλανήτης Μελαγχολία, κρυμμένος μέχρι σήμερα πίσω από τον ήλιο, κατευθύνεται ολοταχώς, με τροχιά πρόσκρουσης προς τη Γη…
Η ταινία ξεκινάει με μια 8λεπτη σεκάνς -παραπομπή στο δικό του «Αντίχριστο»- επενδυμένη με την υπέροχη μουσική του Βάγκνερ από το «Τριστάλδος και Ιζόλδη», σεκάνς, που ουσιαστικά αποτελεί μια συμπυκνωμένη περίληψη της ιστορίας. Λουστρασιόν εικόνες, ανείπωτης ομορφιάς, προσδίδουν μια ιδιαίτερη χροιά και συνάμα μια λυρική διάσταση στην υπόθεση ?αναπόφευκτο?. Ο κόσμος βρίσκεται σε τροχιά ολέθριας καταστροφής, νιώθοντας την ανάγκη να συμπαρασύρει μαζί του, τον ήδη εξαθλιωμένο ανθρώπινο ψυχισμό και όλη τη βρωμιά και δυσωδία των χιλιάδων ετών ζωής του φυσικού και ζωικού βασιλείου. Η ταινία χωρίζεται σε δυο κεφάλαια, με τίτλους τα ονόματα των δυο αδελφών, της Τζάστιν και της Κλερ. Η διαφορετική χρωματική προσέγγιση των δυο πράξεων δεν επιτρέπει το παραμικρό περιθώριο λάθους. Η απελπισία της Τζάστιν, φωτισμένη σε κίτρινη απόχρωση, υπογραμμίζει τη γέννηση και το θάνατο ενός γάμου επικών διαστάσεων, αλλά και το βίωμα μιας κατάθλιψης χωρίς επιστροφή. Στη δεύτερη πράξη, η απόχρωση του γαλάζιου στο φακό, υπερθεματίζει στην «Μελαγχολία», με την έννοια της λέξης να αλληγορεί στη θέα ενός καταστροφικού πλανήτη, και μοναδικό σκοπό, το τέλος της Γης. Η Κλερ παρακολουθεί την πορεία του πλανήτη και αν από φύση πιο συνετή από την αδελφή της, καταρρέει στην άβυσσο της ?μελαγχολίας?, αδύναμη να χειριστεί το υποτιθέμενο φινάλε.
Μια ταινία σπουδή στους γυναικείους χαρακτήρες, που απηχεί στο σύνολό της τη σιχασιά των συμβάσεων, μια ταινία που κατορθώνει να συνδυάσει το τέλος του κόσμου με το τέλος της μεγαλύτερης σύμβασης του ανθρώπινου γένους, το γάμο κι ας μην είναι η καλύτερη στιγμή του Τρίερ…