DRIVE (2011 ΕΓΧ 100’)

Περιπέτεια δράσης, βασισμένη στο βιβλίο του Τζέιμς Σάλις
Βραβείο Σκηνοθεσίας στο 64ο Φεστιβάλ Καννών
Σκην.: Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν Μουσ.: Κλιφ Μαρτίνεθ Ηθ.: Ράιαν Γκόσλινγκ, Ρον Πέρλμαν, Κριστίνα Χέντρικς

Ένας κασκαντέρ οδηγός αυτοκινήτων, περιστασιακά, εργάζεται και ως οδηγός συμμοριών, σε ληστείες. Η γνωριμία με την γειτόνισσά του, Αϊρίν και το γιό της, αποτελεί το έναυσμα για την επιστροφή του στη βία και την παρανομία…
Μια λιτή και ταυτόχρονα εγκεφαλική ερμηνεία, σε μια σύνθετη και πολυεπίπεδη ταινία. Ο ‘Οδηγός’, συγκεντρωμένος και πολύ λακωνικός, κινείται με μια αίσθηση ‘οικονομίας’. Χαρακτήρας με ερμητικά κλειστά τα σχέδιά του και αντιδράσεις ‘ποκερικής’ μπλόφας ακόμα και στην ερωτική του πτυχή, ο ‘Οδηγός’ αποτελεί την σύγχρονη ενσάρκωση, την ολογραμματική φιγούρα αντιήρωα, του TAXI DRIVER. Με εσωτερική ερμηνεία, χωρίς εξάρσεις, με αυτοέλεγχο κινήσεων και ποικιλία εκφράσεων, σοβαρός, ντροπαλός και γήινος στην αρχή, σαδιστής, σκληρός και άκαρδος στην συνέχεια, ο Ρ. Γκόσλινγκ κερδίζει τις εντυπώσεις κλέβοντας μεγάλο κομμάτι από τη δόξα του βραβείου σκηνοθεσίας. Μια ταινία με αργή εξέλιξη, όχι όμως απαραίτητα και πλοκή. Ρεαλιστική στο πρώτο μέρος, ενισχύει την έννοια της αντίστιξης στο δεύτερο. Ατμοσφαιρική, βρώμικη, σκοτεινή, αισθησιακή, αιματηρή, με δορυφόρους όλες τις παρεμφερείς έννοιες, η ταινία καταλήγει στην αισθητική και την σύμβαση του αντιήρωα ως οντότητα, αφήνοντας την αίσθηση ρομαντικού νουάρ στο θεατή, ο οποίος στο τέλος εκούσια ή ακούσια, υποχρεούται σε φιλμική ταύτιση υπέρ του ‘κακού’… Μην τη χάσετε…