Υμνος για τα Λευκά Ορη

Αφιερώνω το σημείωμα αυτό σε αυτούς που αγνοούν τον θησαυρό των Λευκών Ορέων σε εκδόσεις βιβλίων, οδηγών DVD, ή κάθε τόσο για δεκαετίες, ανακοινώνουν αναδείξεις αξιοποιήσεις, προστασία κ.λπ. της Μαδάρας μας χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
Στην διάσχιση με ορειβατικά σκι που οργάνωσε για πρώτη φορά ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων και έλαβαν μέρος ξένοι και Ελληνες αθλητές του σπορ και αθλήματος αυτού, όλοι έμειναν κατάπληκτοι όχι μόνο για την τελειότητα της οργάνωσης αλλά κυρίως για την ανείπωτη και ανέλπιστη ομορφιά των χιονισμένων βουνών που δεν υπολόγιζαν ποτέ να συναντήσουν σε ένα νησί στη νότια Μεσόγειο και μάλιστα τέλος χειμώνα.
Ο Γάλλος παγκόσμιος πρωταθλητής ορειβατικού σκι με πολλά χρυσά μετάλια και νίκες Stephane Brosse ανέφερε ότι ήταν γι’ αυτόν μια μοναδική και πρωτόγνωρη εμπειρία να κάνει σκι με ήλιο και να βλέπει και από τις δύο πλευρές του βουνού τη θάλασσα.
Εξεδήλωσε επίσης τον ενθουσιασμό του για την φιλοξενία των ανθρώπων εδώ και για την παθιασμένη αγάπη των για το βουνό.
Αυτά συνηγορούν για να προγραμματισθεί κάποτε η δημιουργία χιονοδρομικού κέντρου, που δεν προχώρησε πριν 30 χρόνια όταν είχαν γίνει οι μελέτες από Αυστριακό οίκο, και ειδικά στην κατάλληλη περιοχή της κορυφής Μελινταού ή αλλού, στα κεντρικά Λ. Ορη.
Στο πρόσφατο τεύχος του Ελληνικού περιοδικού ´Ανεβαίνοντας´ ο εκ των Ελλήνων Ν. Κωστόπουλος αναφέρει: ´Μπροστά μας απλωνόταν στην κυριολεξία μια θάλασσα χιονισμένων βουνών. Αυτήν την εικόνα την είχα ξαναδει στις Αλπεις και δεν πίστευα ποτέ ότι θα την αντίκρυζα στην Κρήτη´.
Ως γνωστό η διαδρομή από καφενεία Ομαλού μέχρι καφενεία Ασκύφου, για πάνω από 40 ορεινά χιλιόμετρα, πραγματοποιήθηκε από τον πρώτο μόνο σε ώρες 5.58´.
Την θαυμαστή βιντεοταινία που έφτιαξε ο νεαρός μαιτρ του είδους και άριστος αναρριχητής και χιονοδρόμος Χρήστος Τσούτσιας που αγάπησε την πόλη μας και εγκαταστάθηκε σε αυτήν, θα πρέπει να την απολαύσουν Χανιώτες και ξένοι από κάποιον τηλεοπτικό σταθμό ή και σε κάποια αίθουσα.
Αντώνης Πλυμάκης