ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ … & ΕΠΙ Τ ΑΥΤΑ

Και όμως, δεν έχουν περάσει παρά μόλις 12 χρόνια από τότε που το ιδεολόγημα της ισχυρής Ελλάδας μέσα σε μια ισχυρή Ευρώπη, με την είσοδό μας -μάλιστα- στην ΟΝΕ, αποτελούσε κεντρικό στόχο του πολιτικού συστήματος. Ήταν τότε που…
– Αντιμετώπιζες χλευασμούς και απαξιωτικά σχόλια αν τολμούσες να αμφισβητήσεις το… θαύμα του Χρηματιστηρίου, όταν μια ολόκληρη κοινωνία είχε εθιστεί στον χρηματιστηριακό τζόγο, αρνούμενη να παραδειγματιστεί για το προδιαγεγραμμένο τέλος του, από την εμπειρία ανάλογων φαινομένων στις δυτικές χώρες… Μέχρι ότου, βέβαια, τα άρπαξαν οι επιτήδειοι και οι πολλοί έμειναν με τη… χαρά.
– Σε θεωρούσαν γραφικό αν εξέφραζες επιφυλάξεις ή και αντιρρήσεις για τον άλλο στρατηγικό στόχο των Ολυμπιακών Αγώνων (της ντόπας και των χορηγών) που κόστισε υπερπολλαπλάσια από τους αρχικούς σχεδιασμούς,  εκσυγχρόνισε την Αθήνα -σε ένα βαθμό και όσο μπορεί να εκσυγχρονιστεί μια ζούγκλα όπως η πρωτεύουσα- και έφερε στασιμότητα στην επαρχία.
– Εβαζες όρια στον ανεξέλεγκτο δανεισμό με τα χαμηλότερα πλέον επιτόκια που εγκλώβισαν, όμως, χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατομμύρια εργαζόμενους.
Ξεχάστηκαν όλα αυτά γρήγορα, όπως και οι εμπνευστές τους που τώρα πολύ εύκολα κουνάνε το δάκτυλο στην κοινωνία, η οποία δεν αποδέχεται τις… εμπνευσμένες πολιτικές τους.