Συµπληρώθηκαν 8 χρόνια από το θάνατο του ιστορικού ηγέτη της Κούβας, του κοµµουνιστή επαναστάτη Φιντέλ Κάστρο Ρους, στις 25 Νοέµβρη του 2016 τη νύχτα, σε ηλικία 90 χρόνων.
Τότε, τον Comandante, τον ανώτατο διοικητή, που ο λαός τον προσφωνούσε µε το µικρό του όνοµα, είχαν αποχαιρετίσει εκατοµµύρια Κουβανών και αγωνιστών σε όλο τον κόσµο. Ο Φιντέλ σηµάδεψε την ιστορία της Λατινικής Αµερικής και η Κουβανική Επανάσταση του 1959 έγινε παράδειγµα για κάθε λαό, για κάθε αγωνιστή που παλεύει ενάντια στην καπιταλιστική εκµετάλλευση και αδικία. Γι’ αυτό θα µείνει αθάνατος, για το έργο του και τη συµβολή του στη συλλογική προσπάθεια των κοµµουνιστών για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας.
Με την καθοδήγηση των επαναστατικών δυνάµεων µε ηγέτη τον Φιντέλ Κάστρο, οι εργάτες και τα φτωχά στρώµατα στην Κούβα κατάφεραν να ανατρέψουν τη δικτατορία του Μπατίστα που είχε τις πλάτες των ΗΠΑ, να πετύχουν την πρώτη ήττα του αµερικανικού ιµπεριαλισµού σε αυτήν την ήπειρο, το 1961, στην απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων, και η Κούβα να µπει στο δρόµο της σοσιαλιστικής οικοδόµησης µε τη στήριξη της ΕΣΣ∆ και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών.
Στο πλαίσιο της διεθνούς ταξικής πάλης, κυρίως οι ΗΠΑ όσο και άλλα καπιταλιστικά κράτη αµέσως µετά τη διακήρυξη του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της Κουβανικής Επανάστασης, έδωσαν όλες τους τις δυνάµεις για να τσακίσουν τον ηρωικό κουβανικό λαό, επιβάλλοντας από το 1962 ένα πολύµορφο εµπάργκο, που ακόµα βρίσκεται σε ισχύ.
Ποιος ήταν ο Φιντέλ
Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926 στο Μπιράν, παλιά επαρχία στην ανατολική Κούβα, από γονείς µε καταγωγή από την Ανδαλουσία της Ισπανίας. Από το 1945 συµµετείχε ενεργά στους φοιτητικούς πολιτικούς αγώνες στο Πανεπιστήµιο της Αβάνας, όπου σπούδασε Νοµική. Το 1947 έλαβε µέρος στην εκστρατεία εναντίον του δικτάτορα Τρουχίγιο στη ∆οµινικανή ∆ηµοκρατία. Συµµετείχε µαζί µε τον κολοµβιανό λαό στη λαϊκή εξέγερση του Απρίλη του 1948 στην Μπογκοτά. Το 1950 έγινε διδάκτωρ Αστικού ∆ικαίου και πήρε πτυχίο στο ∆ιπλωµατικό ∆ίκαιο, ενώ άσκησε τη δικηγορία προς το συµφέρον των φτωχών. Υπήρξε µέλος του Κόµµατος του Κουβανικού Λαού (Ορθόδοξοι).
Στις 26 Ιούλη του 1953, ήταν επικεφαλής οµάδας των επαναστατών που επιτέθηκαν στους στρατώνες της Μονκάδα, µε σκοπό να ξεσηκώσει τον λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος µαζί µε συντρόφους του συλλαµβάνεται και φυλακίζεται µε ποινή 15 χρόνων. Κάτω από τη λαϊκή πίεση απελευθερώνεται σε 22 µήνες και φεύγει για το Μεξικό. Θρυλική έχει µείνει η φράση του στο δικαστήριο: «Η Ιστορία θα µε δικαιώσει», που είπε υπερασπιζόµενος τον αγώνα των καταπιεσµένων.
Στο Μεξικό συγκροτεί τη στρατιωτική οµάδα επαναστατών, ανάµεσά τους και ο Αργεντινός γιατρός Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, που θα γίνει γνωστός ως Τσε. Στις 2 ∆εκέµβρη 1956, έπειτα από ένα δραµατικό ταξίδι, το πλοιάριο «Γκράνµα» που ναύλωσαν, έφτασε στην παραλία του Νίκερο, ένα µικρό χωριό στην πλαγιά της Σιέρα Μαέστρα της Κούβας. Από τους 82 αποφασισµένους αγωνιστές που αποβιβάστηκαν στη στεριά, κατάφεραν να σωθούν από τα πυρά του στρατού και της αεροπορίας της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα µόνο 12. Ανάµεσά τους ο αρχηγός των ανταρτών, Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του Ραούλ, ο Τσε, ο Καµίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλµέιδα.
Στη συνέχεια, συγκροτήθηκε ο επαναστατικός στρατός, που στηρίχτηκε στη συστηµατική πολιτικοστρατιωτική προετοιµασία που είχε ξεκινήσει το Κίνηµα της 26ης Ιούλη, µε επικεφαλής τον Φ. Πάις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόµµα Κούβας, όπως είχε ονοµαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό ∆ιευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές.
Την 1η Γενάρη 1959, ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας µπαίνει θριαµβευτικά στην Αβάνα, µετά από έναν µακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας. Στη µεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωµένων από τις αεροπορικές επιδροµές (λίγο πριν από την απόβαση των 1.400 µισθοφόρων της CIA στον Κόλπο των Χοίρων που ηττήθηκαν σε 72 ώρες), ο Φιντέλ Κάστρο ανακηρύσσει για πρώτη φορά τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης.
Υπήρξε Γενικός Γραµµατέας των Ηνωµένων Επαναστατικών Οργανώσεων και του Ηνωµένου Κόµµατος της Σοσιαλιστικής Επανάστασης της Κούβας. Από την επανασύσταση του ΚΚ Κούβας, της Κεντρικής Επιτροπής του, τον Οκτώβρη του 1965, ανέλαβε τη θέση του Α’ Γραµµατέα και επανεκλέχτηκε στη θέση αυτή για τέσσερα Συνέδρια του Κόµµατος έως το 2008.
Εξελέγη βουλευτής της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας από την ίδρυσή της το 1976 και από τότε η Συνέλευση (το Συµβούλιο) τον διόρισε Πρόεδρο του Κρατικού Συµβουλίου και του Υπουργικού Συµβουλίου. Υπολογίζεται ότι αντιµετώπισε πάνω από 600 απόπειρες δολοφονίας.
* Ο Σπύρος ∆αράκης είναι π.πρόεδρος µαρτυρικής ΜΑΛΑΘΥΡΟΥ
Πρώην ∆ήµαρχος Μηθύµνης και µέλος του ∆.Σ. του ∆ικτύου Μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδος περιόδου 41΄- 45΄ (ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ)
