Φαντασίας
Σκην.: Όμηρος Ευστρατιάδης Μουσ.: Μιχάλης Καλιατζίδης Ηθ.: Παύλο Κοντογιαννίδη, Μητρούση, Λεζέ, Άντονι, Φιλίνη, Βαμβακίδη, ΜάγδαΤσαγκάνη, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Κώστας Βουτσάς, Πηνελόπη Πιτσούλη, Παναγιώτης Ψωμιάδης
Ο φιλόπατρις(!) -και πλέον έκπτωτος πολιτικός- Παναγιώτης Ψωμιάδης, εμπιστεύεται τον καλό του φίλο και σπουδαίο σκηνοθέτη Χαριτίδη, να μεταφέρει στο πανί το βιβλίο που έχει γράψει με τις περιπέτειες των γονιών τους… Δυο παιδιά γίνονται μάρτυρες μιας μαφιόζικης συμπλοκής και της απόκρυψης ενός θησαυρού σε έναν ελαιώνα. Μετά από χρόνια τα δύο αγόρια, άντρες πια, πνιγμένοι από χρέη και υποχρεώσεις, αποφασίζουν να ψάξουν τον θησαυρό. Στον ελαιώνα όμως, έχει χτιστεί ένα γυναικείο μοναστήρι… Τώρα, πρέπει να σκαρφιστούν έναν τρόπο, ώστε να μπουκάρουν στο μοναστήρι και να ανακαλύψουν τον θησαυρό…
Οι Πόντιοι αφού δοξάστηκαν από τον ελληνικό λαό για την ιστορία τους και το ιδιαίτερο πνεύμα τους, αφού λατρεύτηκαν από το ευρύ κοινό μέσα από ιστορίες γεμάτες χιούμορ και γέλιο, αφού ανέλαβαν ‘ενεργό’ δράση αντικαθιστώντας τους ηλίθιους στα ανέκδοτα, έρχονται τώρα να δηλώσουν συμμετοχή στην απόλυτη παρακμή, την κατάντια και τον α-προσανατολισμό του ελληνικού κινηματογράφου, διεκδικώντας δάφνες ανοησίας από το περιορισμένο του κοινό. Εμπνευσμένος, από αυτά τα χαρακτηριστικά, ο Όμηρος Ευστρατιάδης μετά την ταινία του «ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ» (1986) και ύστερα ύστερα από 25χρόνια σκηνικής ανυπαρξίας -εκτός του επίσης κάκιστου, «Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα»- προσπαθεί να ορίσει την Νέα Γενιά Ποντίων, επιστρατεύοντας τους σαπουνο-αφρόκρεμους κρυόκωλους της δεκαετίας ’80 πλαισιωμένους μάλιστα από παρηκμασμένους αστέρες του σήμερα… Αν επιλέξετε να τη δείτε, κάντε το… με δική σας όμως ευθύνη!
ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΜΗΤΕΡΑ (2010 ΕΓΧ 112’)
Θρίλερ, ριμέικ της ταινίας του Τσαρλς Κάουφμαν από το 1980
Σκην.: Ντάρεν Λιν Μπούσμαν Μουσ.: Μπόμπι Τζόνστον Ηθ.: Ρεμπέκα Ντε Μορνέ, Τζέιμι Κινγκ, Ντέμπορα Αν Γουλ, Μπραϊάνα Έβιγκαν, Σον Άσμορ, Λίζα Μάρκος, Πάτρικ Τζον Φλίγκερ, Φρανκ Γκρίλο
Οι αταξίες… αλλά και οι θεατές… τιμωρούνται…
Τα μέλη μιας οικογένειας εγκληματιών, εισβάλλουν απρόσκλητοι στο παλιό τους σπίτι, όπου πλέον κατοικεί ένα νεαρό ζευγάρι που έχει καλέσει τους φίλους του να περάσουν μαζί το βράδυ. Η οικογένεια, υπό τις οδηγίες της μητέρας, τρομοκρατεί και κρατά όμηρους τους νέους ενοίκους και τους καλεσμένους τους, ενώ έξω επικρατεί κατάσταση συναγερμού για ακραία καιρικά φαινόμενα. Τα πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου όταν κάποιοι από τα θύματα, αποφασίζουν να προσπαθήσουν να αποδράσουν… Η τιμωρία είναι παραδειγματική…
Νάσου πάλι λοιπόν μπροστά μας το «SAW», που μέσω των εκπροσώπων του σε παραγωγή και σκηνοθεσία, επαναλαμβάνει το σαδιστικό του πρόσωπο σε διαφορετικό σκηνικό χώρο αυτή τη φορά. Τελικά η ‘βία για τη βία’ και η παράνοια στην οθόνη, μήπως έχει προχωρήσει βαθύτερα στις συνειδήσεις κάποιων; Μήπως έχει ξεφύγει από τα όρια της ‘μόδας’ και πλέον χρησιμοποιείται ως το ενδιάμεσο μιας καταναλωτικής κοινωνίας παραγωγής ιδεών βίας; Ίσως η επιστήμη της ψυχιατρικής να βοηθούσε σημαντικά στην ερμηνεία της ψυχολογίας όλων εκείνων που είναι επιρρεπείς στoν σαδισμό, ακόμα κι όταν αυτός παράγεται ‘υπέρ’ της τέχνης. Στο χώρο του κινηματογράφου, δυστυχώς, ένας σημαντικά μεγάλος αριθμός αυτό-αποκαλούμενων ‘μυστών’ του τρόμου, βρίσκεται ανεμπόδιστα ελεύθερος, ενώ κάλλιστα θα έπρεπε να αποτελεί το κοινό ή μάλλον τους τροφίμους κάποιου ψυχιατρείου. Ασφαλώς και δεν υποτιμούμε το σοβαρό θέμα του σαδισμού, ούτε και το υποβιβάζουμε αναφερόμενοι σε περιπτώσεις ψυχοπαθών, που εκδηλώνουν τον άρρωστο ψυχισμό τους είτε μέσα από τη μεταφυσική ή τον αποκρυφισμό, είτε μέσω ενός παθολογικού ιστορικού, αλλά για εκείνους που εντέχνως χρησιμοποιούν τη βία και το σαδισμό, ως τον παράγοντα μεταφοράς αποκρυφιστικής ηλιθιότητας. Είναι γνωστό από την ψυχολογία ότι τα πρόσωπα με υπερτροφικό ‘Εγώ’ ή τα άτομα που πάσχουν από συμπλέγματα κατωτερότητας, ζουν παραληρήματα δύναμης και μεγαλείου, προσπαθώντας να αντιρροπήσουν σε μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετική, ωστόσο, από αυτήν που επιθυμούν. Κι επειδή τελικά το φαινόμενο δείχνει να ‘ιμπεριαλίζει’ στο χώρο της δεσπόζουσας των τεχνών, αναρωτιόμαστε: είναι δυνατόν τέτοιου είδους άνθρωποι να ρυθμίζουν τις καλλιτεχνικές τύχες των σινεφίλ; Μήπως τελικά μερίδα του κινηματογραφικού κόσμου βρίσκεται υπό την επιρροή κάποιων ψυχικά ασθενών; Μήπως; Λέμε τώρα… Δε ρωτάμε απλά… συνάμα, απαιτούμε και απαντήσεις…
THE VETERAN (2011 ΕΓΧ 98’)
Αστυνομική περιπέτεια
Σκην.: Μάθιου Χόουπ Μουσ.: Πολ Χάσλινγκερ Ηθ.: Τόνι Κουράν, Μπράιαν Κοξ, Τόμπι Κέμπελ, Άσλεϊ Μπάσι Τόμας
Ο αληθινός στρατώτης… δεν εγκαταλείπει… το πεδίο μάχης…
Ο στρατιώτης Ρόμπερτ Μίλερ επιστρέφει από τον πόλεμο του Αφγανιστάν και δυσκολεύεται με την κοινωνική του επανένταξη. Διαμένει σε μια βίαιη γειτονιά εργατικών κατοικιών, πιάνει δουλειά ως μυστικός ντετέκτιβ και σύντομα, αποκτά εμμονή με μία ομάδα τοπικών γκάνγκστερ που εμπλέκονται σε μια τρομοκρατική σπείρα. Αφού συλλέξει αρκετές πληροφορίες, ο Ρόμπερτ αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να ‘καθαρίσει’ τους γκάνγκστερ, σε ένα αιματηρό κυνήγι δικαιοσύνης, με τρομακτικές συνέπειες…
Δυνατή περιπέτεια δράσης, με δανεικές τις παραβολές από τον κινηματογράφο της ‘εκδίκησης’, όπως αυτή αποδιδόταν στα ‘70s από τον Τσαρλς Μπρόνσον ή τον Τσακ Νόρις. Απογοητευμένος από τον ρόλο των ‘κοινών θνητών’ και ταυτόχρονα νιώθοντας την εξουσία της απόδοσης του δίκιου απευθείας από τον ίδιο το Θεό, ο ήρωας αποκαλύπτει στο θεατή την κινηματογραφική του εσωστρέφεια, αλλά και τα κρυφά του πολεμικά χαρίσματα. Μια ταινία το στόρι της οποίας το έχουμε δει άπειρες φορές επί σκηνής… εεε ακόμη μια δεν βλάπτει…
ΑΤΤΙΚΟΝ
AVANT PREMIER – Κυριακή 16/10/2011 12:00 Ελεύθερη είσοδος
ΤΟ ΓΑΛΑ (2011 ΕΓΧ 99’)
Κοινωνικό δράμα, μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Βασίλη Κατσικονούρη
Σκην.: Γιώργος Σιούγας Μουσ.: Αναστάσιος Κατσάρης Ηθ.: Όμηρος Πουλάκης, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Ηρώ Μπέζου, Δημήτρης Μαύρος
Αποξενωμένες οικογένειες… προβληματικές ισορροπίες…
Η επίσκεψη του Αντώνη αναμοχλεύει οικογενειακές δυναμικές και βαθιά προβλήματα που στοιχειώνουν και τους τρεις, με άξονα τα αρχέτυπα «Πατρίδα, Μητέρα, Αγάπη». Ο Λευτέρης αναζητά την αγάπη του αδερφού του, μέσα από το ξεχασμένο παρελθόν τους, ο Αντώνης προσπαθεί να ξεπεράσει τις ενοχές του απέναντι στον Λευτέρη -ενώ διαχειρίζεται τις συνέπειες της αυταπάρνησης- και η Ρήνα, βιώνοντας τον καθημερινό φόβο, βρίσκεται στη μέση, προσπαθώντας να γεφυρώσει το χάσμα…
Μία από τις σπουδαιότερες θεατρικές παραστάσεις των τελευταίων ετών μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, εξιστορώντας τις προβληματικές ισορροπίες μιας οικογένειας που έχει αποξενωθεί και τις σπασμωδικές προσπάθειες επανένωσής της. Η ταινία, επικεντρώνει στη σκληρή πραγματικότητα μιας ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας, ενώ αναρωτιέται, ψάχνει, θυμάται και μιλάει για όλα όσα οι αρμόδιοι σιωπούν…
