Περιπέτεια
Σκην.: Στίβεν Σόντερμπεργκ Μουσ.: Κλιφ Μαρτίνεζ Ηθ.: Ματ Ντέιμον, Μαριόν Κοτιγιάρ, Τζουντ Λο, Κέιτ Γουίνσλετ, Λόρενς Φίσμπερν, Γκουίνεθ Πάλτροου
Η Μπεθ Έμχοφ, έπειτα από επαγγελματικό ταξίδι στο Χονγκ-Κονγκ, επιστρέφει στη Μινεάπολη νιώθοντας μια μικρή αδιαθεσία που υποτροπιάζει και δύο μέρες αργότερα, πεθαίνει, χωρίς οι γιατροί να μπορούν να διαγνώσουν, τα ακριβή αιτία του θανάτου της. Πολύ σύντομα, και άλλοι άνθρωποι αρχίζουν να εκδηλώνουν τα μυστηριώδη συμπτώματα, με την ίδια κατάληξη. Στη Μινεάπολη, το Σικάγο, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Τόκιο και το Χονγκ-Κονγκ, τα κρούσματα αυξάνονται με καταιγιστική ταχύτητα… Πανδημία… Την ώρα που στο Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, οι ερευνητές προσπαθούν να αναλύσουν τη σύνθεση του παθογόνου ιού, ένας ακτιβιστής μπλόγκερ, πυροδοτεί, μια επιδημία παράνοιας και τρόμου…
Η επιστήμη και οι στατιστικές, συνήθως, δεν αποκαλύπτουν ολόκληρη την αλήθεια. Στην προσπάθειά του να σκιαγραφήσει ένα σκηνικό που ο ίδιος αποκαλεί «επικής κλίμακας και ατμόσφαιρας», ο Σόντερμπεργκ παρακολουθεί την πορεία της πανδημίας από διαφορετικές οπτικές γωνίες, που ακολουθούν ταυτόχρονη πορεία χωρίς κατ’ ανάγκη όμως να τέμνονται. Με αυτό τον τρόπο, η ταινία, αποκαλύπτει όχι μόνο πράξεις γενναιότητας και αυτοθυσίας καθημερινών ανθρώπων και επαγγελματιών, που έχουν ταχθεί στην προστασία τους, αλλά και κατά καιρούς εσφαλμένες και συναισθηματικές επιλογές που χαρακτηρίζουν τους ίδιους τους ήρωες. Πρωταγωνιστής o Μιτς Έμχοφ, ένας μέσος άνθρωπος, με μια συγκεκριμένη, περιορισμένη δυναμική, που απλά τον προλαβαίνουν οι εξελίξεις. Στον αντίποδα, ο Άλαν Κράμγουιντ, ένας αιρετικός δημοσιογράφος, που εντρυφεί σε μια διαφορετική λογική. Συνδυάζοντας το δημοσιογραφικό ένστικτο με την παθολογική δυσπιστία και την τάση προς το δράμα, o Κράμγουιντ, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το δημοφιλές μπλογκ του, στην αποκάλυψη της αλήθειας σχετικά με την επιδημία. Η απαίτηση για αλήθεια μπορεί να θεωρηθεί ηρωική πράξη ωστόσο, αυτός που διαχρονικά χάνει στην ουσία, είναι ο κόσμος. Ο Κράμγουιντ δεν έχει άδικο πάντα, ούτε όμως και δίκιο. Και η είδηση που μεταδίδει αποκτά δική της οντότητα, καθώς ο κόσμος σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρει απαντήσεις, στρέφεται στο μπλογκ του. Η βάση των αναγνωστών του αυξάνεται παράλληλα με την εξάπλωση της νόσου. Από μερικές χιλιάδες, γίνεται δύο εκατομμύρια για να φτάσει στα 12 σε χρόνο μηδέν. Πάντα αναπτύσσονται θεωρίες συνωμοσίας γύρω από σημαντικά γεγονότα και όπως ένας ιός ξεκινά προσβάλλοντας έναν άνθρωπο και μετά εξαπλώνεται, έτσι και ο Κράμγουιντ, γίνεται ο ‘ξενιστής’ για μια νέα επιδημία, τρόμου και πανικού. Κυβερνητική πρακτική; Θεωρία συνωμοσίας; Χαρισματική πολιτική; Ξεκαθάρισμα λογαριασμών; Αποφασίστε, δίνοντας τη δική σας ερμηνεία…
