Έγινε μετά από δυο χρόνια αναβολής λογω πανδημίας, η 80η Π.Ο.Σ. στη καρδιά της Ρούμελης, στα Βαρδούσια Όρη.
Από τον Ορειβατικό σύλλογο Χανίων συμμετείχαμε όπως κάθε χρόνο, αυτό το προσκύνημα που γίνεται κάθε φορά και σε άλλο βουνό της Ελλάδας.
Από τους μεγαλύτερους ορεινούς όγκους στη χώρα μας, τα Βαρδούσια όρη, κρατούν ζωντανούς δυο ποταμούς τον Εύηνο και τον Μόρνο και έχουν από τα δυσκολότερα ορειβατικά πεδία για να περπατήσεις στις ψηλές κορυφές τους. Στο Κόρακα στα 2495 μέτρα υψόμετρο έγινε η γιορτή των ορειβατών.
Η πεζοπορία για την ομάδα μας, που ξεπέρασε και φέτος τα 30 άτομα , ήταν η πολυπληθέστερη αλλά και η νεανικότερη, ξεκίνησε από το χωριό Αθανάσιος Διάκος ( άνω Μουσουνίτσα) .Εκεί μας άφησε το λεωφορείο μας μετά την πεντάωρη διαδρομή από τον Πειραιά.
Το περπάτημα μετά την απαραίτητη στάση στην πλατεία του χωριού και τον εφοδιασμό με τα γάργαρα τρεχούμενα νερά, άρχισε με τη δύσκολη επίπονη ανηφόρα.
Η σήμανση ήταν ελλιπής, αλλά τρεις από εμάς είχαμε ανέβει για τρίτη φορά στο βουνό αυτό και γνωρίζαμε καλά τη διαδρομή…
Δέκα έφηβοι Χανιώτες ανέβαιναν μαζί μας, ήταν τα μεγαλύτερα παιδιά του παιδικού ορειβατικού κέντρου και θαύμαζαν την άγνωστη για αυτούς δασωμένη καρδιά της Στερεάς Ελλάδας.
Η διανυκτέρευση όλων μας έγινε σε σκηνές στη τοποθεσία Πιτιμάλικο, δίπλα στα δυο καταφύγια της περιοχής.
Όλοι οι Χανιώτες μείναμε κοντά, δημιουργώντας τον δικό μας οικισμό, όπως κάνομε πάντα στις πανελλήνιες ορειβατικές συναντήσεις. Το δείπνο ήταν πολύ λιτό, η παραδοσιακή υπαίθρια φασολάδα (ευτυχώς συνοδεύτηκε με τα μοσχομυρωδάτα, πλερωτικά… σουβλάκια που ψηνόταν παραδίπλα.)
Η βραδιά κύλισε ήσυχα με τη θερμοκρασία αρκετά φθινοπωρινή.
Το πρωί της Κυριακής η πεζοπορία για τη ψηλή κορυφή άρχισε νωρίς –νωρίς με θαυμάσιο καθαρό ουρανό , λαμπερό ήλιο και είχε διάρκεια 4 ώρες πήγαινε , έλα μέχρι τις σκηνές.
Τα δύσκολα σημεία ήταν στην αρχή της ανάβασης όπου η κλίση ήταν μεγάλη και τα αμέτρητα ζικ-ζακ κατάπιναν βήμα-βήμα την ανηφόρα. Όταν φτάσαμε στις περίφημες Πόρτες, το ιδιαίτερο πέρασμα για να προσεγγίσαμε τη κορυφή, είχαμε ήδη περάσει ένα τεράστιο τοίχο με κατακρημνισμένα βράχια και ανεβήκαμε σε ένα διάσελο με ανεμπόδιστη θέα, το οροπέδιο του Μέγα Κάμπου και των πολλών κορυφών του ορίζοντα. Η Γκιώνα, η Οίτη, το Καλλίδρομο, ο Παρνασσός , η Γραμμένη οξιά και άλλα γνωστά βουνά ήταν γύρω μας. Η κορυφή του Κόρακα απέχει από εδώ 30 λεπτά πολύ ευκολότερης πορείας . Έφθασαν σιγά σιγά και οι υπόλοιποι συνορειβατες και στη μύτη της κορυφής ανεβήκαμε κατά ομάδες ,αφού η μορφολογία του εδάφους είναι τέτοια που λιγοστοί πεζοπόροι μπορούν να σταθούν εκεί επάνω.
Γράψαμε στο βιβλίο… του Κόρακα, βγάλαμε φωτογραφίες συντονίσαμε τις άλλες ορειβατικές ομάδες για τη συνάθροιση χαμηλότερα προς το οροπέδιο , στο δρόμο της επιστροφής. Όλοι οι αρχηγοί των συλλόγων έκαμαν τον καθιερωμένο χαιρετισμό και τέλος ψάλαμε τον εθν ικο ύμνο, το σήμα κατατεθέν για τη λήξη της συνάντησης.
Το ίδιο μονοπάτι ακολουθήσαμε μέχρι τις σκηνές . Μαζέψαμε τις οικοσκευές και κατηφορίσαμε για τον Αθανάσιο Διάκο. Η πλατεία ζωντανή , γεμάτη από τους ορειβάτες που κάτω από τα τεράστια πλατάνια αποχαιρετούσαν, ( με ψητή προβατίνα)… ο ένας τον άλλο…
Χορτασμένοι από το άγριο βουνό στα ψηλά, από τα δασωμένα μονοπάτια του στα χαμηλά, αλλά και από μέρη που νομίζεις πως δεν πέρασε από εκεί άλλος άνθρωπος , τελειώνει και αυτή η πανελληνιά συνάντηση…..
Υ.Γ. Το ραντεβού μας στις 22 -23 Οκτώβριου στο καταφύγιο Ταυρης για την μεγάλη γιορτή των 30 χρονών λειτουργίας του. Ορειβάτες απ’ όλη την Κρήτη θα γιορτάσαμε την παγκράτια συνάντηση εκεί πάνω…
